H τελευταια μερα...

...της χρονιας εγινε ξαφνικα πολυ καλη και ετσι αναπληρωσε ενα μεγαλο κομματι του χρονου που περασε.Ετσι να παει απο εδω και περα...γινεται;
Ενα δωρακι απο τους ινφο,πολλα φιλια,ευχες και αγαπη...


"Ανοιξες τα ματια σου και πεταξες φως
στον ηχο της φωνης μου
ο παραδεισος μπορει να παει μακρυα τα ψεμματα σου
και να τα κανει αγγελοσκονη
σαν βροχη που απλωνεται σιγα σιγα
και με κανει να μενω ακινητη
να φοβαμαι μην τυχον πατησω τις σκεψεις σου και σπασουν
γι'αυτο παιρνεις ενα ζευγαρι φτερα και πετας.

Δεν εχει να κανει με σενα και με μενα
εχει να κανει μ'ολα εκεινα εξω απο μενα
εχει να κανει μ'ολα εκεινα εξω απο σενα
που μας φωναζουν ελα
θα σου δωσω οτι λειπει απο τα ονειρα σου
και θα σου παρω σε μια στιγμη ολη τη λυπη
για φαντασου!

Ομως μωρο μου,εμενα δεν μου φτανει
περα απο σενα τιποτα δεν μου κανει
κ'ολο κατι μου λειπει,κ'ολο κατι μου λειπει.

Ειναι η αναγκη μου να βγω να περπατησω
και οτι σιχαινομαι στα μουτρα να το βρισω
για να μπορεσω να σηκωσω ολο το βαρος
του ερωτα μας...η αγαπη θελει θαρρος."

Περσι δεν θυμαμαι...

...τι ζητησα απο την καινουργια χρονια.Θυμαμαι ομως οτι κερδισα στα χαρτια.Ενα μεγαλο ποσο σε σχεση μ'αυτα που παιζαμε.Θυμαμαι επισης οτι η χρονια ηταν η χειροτερη των τελευταιων χρονων(δεν λεω μεγαλες κουβεντες γιατι ποτε δεν ξερεις τι σε περιμενει).Πολλα φαρμακα,πολλες στεναχωριες,πολλη απογοητευση.Τις τελευταιες μερες φερομαι περιεργα.Ακουω χαρουμενα τραγουδια αλλα ειμαι λυπημενη.Ανταλλασω δωρα αλλα δεν νοιωθω χαρα.Λεω ναι σε παρτυ αλλα θελω να ειμαι μονη μου.

Δεν ξερω τι θελω απο την καινουργια χρονια.Ή μαλλον ξερω.Θελω υγεια για μενα και για τους δικους μου.Θελω να μην τολμησει κανεις να ταραξει την ψυχικη μου ηρεμια.Θελω ομορφες μουσικες και εικονες.Θελω συντροφικοτητα και ντομπροσυνη.Θελω τρυφερα και ομορφα ταξιδια.Θελω να ανοιξει λιγο ο ουρανος εκει κατω.Να μπει λιγο φως στη ζωη μου.Αυτα θελω.




Υ.Γ.Καλη χρονια να εχουμε ολοι.Χαιρομαι που υπαρχω γυρω σας.

Wrapped Around Your Finger

Μετα απο πολλα repeat τελικα με σακατεψε αυτη η εκτελεση...

Οσο μπορει,καληνυχτα μας.

Driving home for Christmas.

Ενα τραγουδι,απειρες ευχες και μια γρηγορη καλησπερα.
Να΄μαστε καλα,με υγεια,συντροφια με αγαπημενους ανθρωπους και ολα θα πανε καλα.
Ομορφα Χριστουγεννα σε ολους.






Υ.Γ."So I sing for you
Though you can’t hear me
When I get trough
And feel you near me
Driving in my car
Driving home for christmas."

Αν σ'αρεσει ...

...η Bjork,θα σ'αρεσουν σιγουρα και οι Cure.Αν παλι σ'αρεσουν οι Cure,τοτε ειναι 100% σιγουρο οτι λατρευεις τη Bjork.Αν παλι εχεις αντιρρηση,ακου αυτο ειπαμε και θα πειστεις.


Καλησπερα μας.


Update:για τον Πολυβιο που το ζητησε.

M'αρεσει πολυ αυτη η φωνη.

What Else Is There

"It was me on that road
But you couldn't see me
Too many lights on,
but nowhere near here

It was me on that road
Still you couldn't see me
And then flashligths and explosions

Roads and getting nearer
We cover distance but not together
I am the storm and i am the wonder
And the flashlights, nigthmares
And sudden explosions

I don't know what more to ask for
I was given just one wish"

Εφτιαχνα ενα cd...

...το μεσημερι και για πολυ ωρα δεν μπορουσα να διαλεξω αναμεσα σ'αυτο καισ'αυτο.Τελικα τα εβαλα και τα δυο.
Εσεις ποιο προτιματε;

Υ.Γ...η Μαρκησια να μην απαντησει.Ξερω τι θα πει.

Περιεργες μερες.

Μαζικα:
Μια συναυλια.(ποτα,αγκαλιες,καπνος,ξενυχτι.)
Ενας γαμος.(αγχος,δακρυα χαρας,ευτυχισμενοι φιλοι,ποτα,ξενυχτι.)
Ενα κανουργιο αμαξι.(τρεις χιλιαδες χιλιομετρα σε τρεις μερες.)
Ενα ταξιδι.(χιλια διακοσια εβδομηντα χιλιομετρα σε δεκαπεντε ωρες,βροχη,βροχη,βροχη.)

Σκορπια:
Ενας παλιος συμμαθητης διπλα μου στη συναυλια,οι Deus πολυ καλοι οπως και παλιοτερα,φωτογραφιες,φωνες,σκορπιες κουβεντες,οπως παλια,ελαχιστος υπνος,τρεξιμο,μπουμπουνιερες,χορος,παλιοι φιλοι,κοκκινο κρασι,αγνωστο(σε μενα)κωλαδικο,μπουγατσα τα ξημερωματα με νυφικα και"επισημα"ρουχα,ρυζια στο αυτοκινητο,στα ρουχα,στα μαλλια,ελαχιστος υπνος,ταξιδι,βουνα,θαλασσα,παλι βουνα,βροχη,βροχη,βροχη,καφεδες,ρεντ μπουλ,χωρις αντοχη,πρεπει να φτασουμε,παρ'ολιγο συναυλια,δυσκολο βραδυ,χιλιομετρα,140,νυστα,η μουσικη κλαει,170,εγω κλαιω,οργη,μπλοκα τροχαιας,βροχη,βροχη,βροχη,190,καλα παει,αν τρακαρω η μουσικη θα συνεχιζει να παιζει στη διαπασων(;),ναι,αυτο θελω,ξημερωμα,υπνος επιτελους,μεσημεριανη ηρεμια ψυχης.
Απογευμα γλυκο παλι με φιλους.Αγκαλιες.Μartini.Προετοιμασια ταξιδιων.Ηρεμια και παλι.


Καληνυχτα.

Μπορει και να...

"(Θα)... διασχισεις ενα πρωινο τον κοσμο και θα ειναι πιο ομορφα και απο ενα ονειρο."

Υ.Γ...Την καλησπερα μου και τα φιλια μου.

Ποια ειναι η Παολα;

"Θυμαμαι μια ιστορια που μου ειχε πει καποτε ο Γιωργης,ενας φιλος,καπου.
Ητανε μια φορα τρεις τυποι με μουσια και μαλλουρες ως τα γονατα και η γκομενα του ενος,μια Ιταλιδα ονοματι Παολα,μεσα σ'ενα mini cooper και πηγαινανε εκδρομη.Η Παολα οδηγουσε,ενας μαντραχαλος διπλα της και δυο μαντραχαλοι πισω.Τωρα καπου,σε καποιο σταθμο χωροφυλακης,πεφτει ενα σημα οτι καποια Παολα,Ιταλιδα,ξερω γω,εχει δοσοληψιες και παρε δωσε και νταραβερια και δεν-ξερω-γω τι και οτι πιαστε την.Και γινεται μπλοκο.Και σταματανε το Mini.Και κατεβαινει ο αρχιχωροφυλακας της περιοχης μ'ενα φακο.Βραδυ.Και φωτιζει τα προσωπα των επιβατων.Ειπαμε:τρια αρχιφρικια και μια κοπελα.Και ρωταει:<<Ποιος απο σας ειναι η Παολα;>>Σιγη.Κι ενας απο τους μουσατους λεει με ψιλη φωνη:<<Εγω>>.
Δεν ξερω τι ακριβως θελω να πω μ'αυτο,ομως οποτε βλεπω μπατσο αυτο θυμαμαι.Εναν τυπο που βλεπει τρεις πιθηκους και μια κοπελα σαν τα κρυα τα νερα και ρωταει ποια ειναι η Παολα.Δηλαδη ποια ηθελες να'ναι;Ο Νεατερνταλ ή ο Χομο Σαπιος;Τεσσερα ατομα,τρια με μουσια,ενα με γλυκο μουτρακι.Εσυ ποια λες να ειναι η Παολα;"


Y.Γ...Τα χαστουκόψαρα.

3000 μερες.

"Τώρα ξέρω γιατί κάθε φορά που βρέχει
τα μάτια μου κλαίνε κι ο σκύλος γαβγίζει
σχηματίζονται μικρά ποτάμια στους δρόμους
η κατεύθυνση του ανθρώπου μια λευκή γραμμή αεροπλάνου
κι ύστερα η σιωπή των δορυφόρων
Η πορεία είναι σταθερή
ενώ ανάμεσα στην αθωότητα και τη διαφθορά
η λέξη αγάπη θυμίζει Γυμνάσιο
Γι' αυτό της άρεσαν τα λουλούδια
Γι' αυτό κι εγώ δε θέλω τίποτα, παρά μόνο να κοιτάζω εσένα
τη γη, τον ουρανό, τις πιο όμορφες λέξεις
όπως το μέτρημα απ' το μηδέν ως το άπειρο

Ακόμα πιο μακριά η ίδια ερώτηση απλώνεται
Μέρα με τη μέρα
διανύεις τον ίδιο κύκλο μ' ένα αυτοκίνητο
ενώ κατά βάθος θες να σταματήσεις
Μιλάς μόνος σου καθώς ένα βουνό απ' τον καθρέφτη ξεμακραίνει
και οι μόνοι που δε φαίνονται είμαστε εμείς
σε αντίθεση μ' αυτούς που κατάκτησαν το φεγγάρι
σαν κάποιος να προχωρά προς τα πίσω ψάχνοντας για σένα
Οι ίδιες λέξεις με άλλο νόημα
η ίδια αγάπη σε λάθος άνθρωπο
όπως το μέτρημα απ' το μηδέν ως το άπειρο

Κοίταξε εκεί
το ίδιο πράγμα συνέβη στον ύπνο σου χίλιες φορές
Απ' το ίδιο σημείο θα πετάς πάντα
Απ' το ίδιο σημείο θ' αναρωτιέσαι την αρχή και το τέλος των πραγμάτων
Την ίδια απόφαση θα παίρνεις
μόνο που οι άνθρωποι θ' αλλάζουν
όπως μια βόλτα στην πόλη
όπως τα φύλλα της χλόης
κι αυτά που πάντα σου άρεσαν θα συνεχίζουν να σου αρέσουν
το καλό και το κακό
το παιχνίδι του κύκλου
όπως το μέτρημα απ' το μηδέν ως το άπειρο."


Υ.Γ...Συγγνωμη για τα copy paste.(Σκεφτηκα πως αν κρυψω τις σκεψεις μου θα κρυφτει και η διαθεση μου-αλλα μαλλον δεν γινεται αυτο.)

Καλο σ/κ να εχουμε.

Διαλογος στον κηπο.

"-Που πας;
-Καπου ετσι..γενικα,να την πεσω.
-Τι γινεται επανω;
-Επανω;τι γινεται επανω;Ενταξει,ολα καλα επανω.
-Κοιτα....κοιτα.Αμα θελεις να κοιμηθουμε μαζι...ενταξει.
-Ξερεις κατι;
-Τι;
-Δεν μ'αρεσει ετσι.
-Και πως το περιμενες δηλαδη;
-Δεν ξερω,δεν ξερω...καπως αλλιως.Παντως οχι ετσι...
Παμε μια βολτα στο δρομο...
Τουλαχιστον αν ολ'αυτα δεν γινονται απο φοβο ή απο ανια ή απο συναδελφικη διαθεση.
Μ'αγαπας λιγο;
-Σςςς...οχι μεγαλα λογια,δεν ειπαμε;
-Μαλιστα...δηλαδη μ'εσενα πως γινεται;Κατεβαζουμε το φερμουαρ,ξεκουμπωνουμε το παντελονι,παπ!..τελειωσαμε;
-Δεν με παιρνει για περισσοτερα.
-Χμ,μαλιστα...Ακου τωρα το μαθημα της ανατομιας.
Αυτος εδω ειναι ο εγκεφαλος,ο εγκεφαλος που διψαει γι'αληθεια και ποτε δεν του δινουν αρκετη και ποτε δεν χορταινει.Κι'αυτη εδω ειναι η κοιλια,που διψαει για τροφη.Κι'αυτο εδω κατω ειναι το φυλο,που διψαει για ερωτα γιατι νοιωθει μοναξια ποτε-ποτε...Εγω στη ζωη μου τα'θρεψα,τα χορτασα και τα τρια οσο μπορουσα και οσο ηθελα.Εσυ μπορει την κοιλια σου λιγο...με φασκομηλο βεβαια.
Αλλα απο αληθεια,απο ερωτα...Τιποτα,τιποτα,τιποτα.
Μονο φουσκωμενα λογια και καμωματα και ποζες...σ'αφηνει το χερι.
Το μαθημα τελειωσε,μπορεις να πηγαινεις."

Σκεφτομαι εκεινες τις μερες...

...του καλοκαιριου,που απο ενα σημειο και μετα δεν μ'ενοιαζε ο κοσμος.Απλα τραβουσα το παραβαν του μυαλου μου και επαιζα μουσικη μονο για μενα.Το καταπληκτικο ηταν οτι ο κοσμος γινοταν ενα με μενα,σερνοταν μαζι μου στο πατωμα,πετουσε μαζι μου στον αερα,χαραζε καθετα τις φλεβες του,βουτουσε στα βαθια,σιγοψιθυριζε στιχους και ας ηξερε οτι αυτο του καιει την καρδια.Κι'οταν γυρνουσα την πλατη μου,οσο σκατα και να'μουν,οσο χαμενη και ζαλισμενη...χαμογελουσα.
Η μουσικη ειναι ενας λογος για να ζω.

Εξω βρεχει ...

...και χιονιζει απο το πρωι.Κατι τετοιες μουντες μερες τα μουσικα μου γουστα γινονται πολυ περιεργα.Ασυνηθιστα βαρια.Ηθελα να μεταφερθω ξαφνικα σ'ενα ωραιο μπαρ με μεγαλη τζαμαρια και να πινω κρασια ολη μερα.Ας πουμε...

Σ'εκεινο το Βερολινεζικο μπαρ με την ωραια μουσικη,που μειναμε τελευταιες(οι τρες μας) και πιναμε σαμπανια.

Σ'εκεινο το φοιτητικο στη Padova που σε καποια φαση χτυπησε ενα καμπανακι και μας βγαλαν ολους εξω,για να μπουνε μεσα αυτοι που θα τρωγανε.

Στο καφε του Ελευθερουδακη στην Αθηνα,που οποτε παω λειωνω στους καναπεδες.

Σ'εκεινη την pub στο Εδιμβουργο-tron tavern,νομιζω-που πηγαμε 11 παρα και δεν προλαβαμε καν τη μπυρα μας να πιουμε.(ξαναπηγαμε ομως την αλλη μερα νωρις και φυγαμε με τα τεσσερα.)

Στην Ρωμη-στο trastevere-μεσα στο μικροσποπικο εκεινο καφε με τα τρια και μοναδικα τραπεζια.

Στο Παρισι,διπλα στον κινηματογραφο,πρωτα ηπιαμε καφε 3 ωρες και μετα καθισαμε για φαγητο αλλες τοσες.

Και τελος στη Φλωρεντια,πισω απο το Duomo σ'εκεινο το καφε με τα πολλα δωματια και επιπεδα που ηταν πολυχρωμα διακοσμημενο,με πολλα μουσικα οργανα και καρεκλες απο παλιους κινηματογραφους.



Υ.Γ..η φωτο ειναι της Mindstripper και την εβαλα χωρις να τη ρωτησω αλλα νομιζω πως εχω και εγω καποια δικαιωματα,εε?

To βραδυ πεινασα...

...και μην εχοντας τιποτ'αλλο,εβρασα δυο αυγα.Θυμηθηκα λοιπον οτι οι γονεις μου,καταλαβαν οτι υπνοβατω οταν βρηκαν ενα πρωινο τα τσοφλια ενος αυγου στη κουζινα.Φυσικα αν δεν ειχαν ακολουθησει κι'αλλες περιπτωσεις(απο τη σκαλες με μαζεψαν μια νυχτα-ευτυχως ειχα πατησει το κουδουνι αντι για το φως)θα πιστευαν οτι ειμαι απλα λαιμαργη.
Τωρα που πλησιαζουν τα Χριστουγεννα μου'ρθε να δω ξανα το Love actually.Ειναι απο τις λιγες ταινιες που εβαλα να δω τα extras και πραγματικα απορω που αφησαν εξω,καποιες πολυ καλες σκηνες.
Μυρισε Χριστουγεννα.Το θερμομετρο εξω εγραφε 2 βαθμους πριν κανενα διωρο.Φυσικα το κρυο εχει ρημαξει το ποδι μου.Την παρασκευη εκανα την τεταρτη μαγνητικη της ζωης μου και ακομα να συνηθισω το φερετρο-μηχανημα.Την πρωτη φορα που μπηκα μετα απο 10 δευτερα ζητησα να με βγαλουν και ειχα 18 πιεση.Μετα το βρηκα το κολπο.Δεν με πειραζει να στραβολαιμιαζω κοιτωντας προς τα πισω αρκει να μην νοιωσω αυτο το πλακωμα ξανα.Τεσπα...ο γιατρος βρηκε το ποδι σε κακη κατασταση.Βαριεμαι παλι τα ιδια.

Απορία.

"-Παιδί μου που είν’τα γράμματα
παιδί μου που'ναι ο νους σου?
-Τα γράμματά μου στο χαρτί
και ο νους μου πέρα δέρνει."

Ευτυχως υπαρχει και ο Γιουγκερμαν.

Διαβαζοντας(και ολοκληρωνοντας)τα στερνα του γιουγκερμαν, κλαιγοντας συνεχως,μην επιτρεποντας με να αφησω ελευθερους τους λυγμους για να μην ακουστω...

... πεταγονταν κατι εικονες σου, πολυ γλυκιες. Αυτες που με εκαναν να σε αγαπησω και να σε αγαπω.



Υ.Γ....ξερεις τι μου ελειψε?....το μοτιβο της ελιας.

Σταδιαλα....

...αν δεν σε στηριζουν οι φιλοι σου,
τι σκατα θες απ΄τη ζωη?

Εεεε?

(Αφιερωμενο εξαιρετικα)


Υ.Γ."Ούτε η εκδίκηση ούτε η συγνώμη
βρήκανε μέσα μου κάποια γωνία
η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη
κι η μόνη εκδίκηση η λησμονιά."

Σημερα καναμε τα γενεθλια...

...της μικρης και η νυφη μου καταφερε να δωσει μια νεα εκδοχη στο τι σημαινει παιδικο παρτυ.(Ακομα γελαω.)Ειχαν μαζευτει καμια 15αρια παιδακια μαζι με τους γονεις τους.Την ωρα που ετοιμαζομασταν να κοψουμε την τουρτα,η Ν. εκανε μια μηχανικη κινηση,να χαμηλωσει την ενταση της μουσικης που εβγαινε απο τα ηχεια της τηελορασης.Ελα ομως που αντι να πατησει το κουμπι της εντασης,πατησε κατα λαθος το κουμπι της δορυφορικης που εκεινη την ωρα εδειχνε μια ταινια-αυστηρα-για ενηλικες.Και οταν λεω αυστηρα εννοω πολυυυ αυστηρα.Ευτυχως τα παιδακια ειχαν γυρισμενη την πλατη αλλα εγω κλαιω απο τα γελια οταν σκεφτομαι τις φατσες των γονιων και ειδικα της Ν.οταν καταλαβε τι εκανε.

Την καληνυχτα μου και καλο σ/κ σε ολους.


Υ.Γ.."Ρουμ παπαρούμ παπαρούμ παπαρούνα
Ρουμ παπαρούμ παπαρούμ παπαρούνα
Την στύβουμε και κάνουμε μαντζούνα
Και ύστερα την βάζουμε να βράζει
Δεκαοκτώ μερόνυχτα σε σιγανή φωτιά"

Πριν τρια χρονια...

...τετοια μερα,ηρθε στη ζωη μου ενα πλασματακι και την εκανε ανω κατω.
Δεν ξερω τι με κανει περισσοτερο ευτυχισμενη,οταν λεει με το μοναδικο της τροπο το ονομα μου ή οταν ερχεται και μ'αγκαλιαζει σφιχτα σε ασχετες στιγμες.Οταν με εκπλησει με τις ατακες της ή οταν θελει να κοιμηθει στο κρεββατι μου.Ολ'αυτα και απειρα ακομα με κανουν χαζοχαρουμενη θεια σε σημειο που φυσικα ποτε δεν φανταζομουν.
Και δεν ευχομαι τιποτε αλλα εκτος απο το να μην φυγω απο διπλα της ποτε.
Να΄μαι εκει οποτε με χρειαζεται και αυτο να το ξερει παντα.
Και να τη χαιρομαι.Ναι...να τη χαιρομαι.


Υ.Γ..."Πέρα στο μυζηθρόκαμπο και στο γιαουρτοπόταμο
μια νύφη με τα πέπλα της σαπούνιζε τ' ασπρόρουχα
Τα ξέπλενε,τα στέγνωνε,τ' αλάτιζε,τ' αλεύρωνε,
τα ζαχαροσιδέρωνε και τραγουδούσε κι έλεγε
Κύλα γιαουρτοπόταμε ν' ασπρίσεις τ' άσπρ' ασπρόρουχα
κι οι γλάροι θα τα πάρουνε στο γυάλινο παγόβουνο
Και πάνω στο παγόβουνο σ' ένα σταμνί μαρμάρινο
κάθεται 'μένα ο άντρας μου ο σιωπηλός χιονάνθρωπος."

Επειδη μου τυχαν...

...διαφορα αυτο το διημερο και δεν προλαβα να το πω:
Χαρηκα που σας γνωρισα.





Υ.Γ...και ναι,μαλλον δεν τα παω καλα με τα λογια.

Ποσο ευκολα...

...μπορει να ειναι τα πραγματα για τους ανθρωπους καμια φορα.Και ποσο δυσκολα οταν εμπλεκονται "μεσαζωντες" και "ειρηνοποιοι".Ποση ψυχικη δυναμη ειχαν αραγε,οι Παλαιστινιοι γονεις του 11χρονου,που δωρισαν τα οργανα του νεκρου παιδιου τους για να σωθουν οι ζωες 3 παιδιων στο Ισραηλ?




"Κι αναγνωρίζοντας πως κάποια πράγματα
δεν είχαν ειπωθεί όπως θα έπρεπε
μια νέα αρχή είναι αυτό που τώρα πρέπει να επιδιώξουμε
μ’ ένα σκοπό αιώνια ειρήνη
Γιατί αυτό που υπάρχει μέσα στα κρανία μας ωρύεται
κι όσο τις μέρες μας ξοδεύουμε, η ζωή μας σβήνει."
(Κ.Υ)

Δυο κλικ ακομα...

Δεν εχω πιο ωραιο...

...απο το να ταξιδευω στην Ηπειρο και στη Δυτικη Μακεδονια αυτη την εποχη.Να οδηγω σε δρομους κακοτραχαλους και αγνωστους στους χαρτες και στα χλιδατα τζιπ.Να συναντω χωρια ξεχασμενα και ανθρωπους ηρεμους και φιλοξενους.Ισως μια ιδεα απο τα χρωματα μπορω να μεταφερω(και αυτο σιγουρα δεν ειναι αυτο που φαινεται)αλλα αυτο που δεν μπορω με τιποτα να μεταφερω-και λυπαμαι-ειναι η μυρωδια.Απ'το καμμενο ξυλο,απ'το νωπο χωμα και τα φυλλα,απ'τα ψημενα καστανα και τα φρεσκα καρυδια,απ'την ψιχαλα.Δυστυχως ολ'αυτα μενουν στο δικο μου μυαλο που ανυπομονει να ξαναπαει σ'αυτα τα βουνα για αλλη μια φορα.Δεν εχω καλυτερο πραγμα απο το χειμωνα σ'αυτα τα μερη.Ξανα και ξανα και ξανα.

H ανηψια μου...

...δεν εχει κλεισει ακομα τα τρια.Το καλοκαιρι πηγε σ'ενα γαμο και απο τοτε εχει φαει κολλημα.Οτι και να κανει εχει να κανει με τη νυφη."Κοιτα περπαταω σαν τη νυφη.Βαλε μου φορεμα να μοιαζω με τη νυφη.Ετσι ειχε τα μαλλια της η νυφη",και αλλα τετοια απειρα φρικιαστικα.
Προχθες η μαμα μου εψαχνε μια αδεια κασσετα για την καμερα και επεσε σε μια,απο το γαμο του αδελφου μου.Η μικρη κολλησε.Να ο παππους,να η γιαγια,να ο μπαμπας,η μαμα και ολη η οικογενεια.Αφου κοιτουσε για κανα μισαωρο,ειπε να αφησει τις ντροπες και να ρωτησει:
"Γιαγια,εγω που ημουν;"
"Εσυ κοιμοσουν",της λεει η μανα μου.
Συνεχισε να βλεπει το γαμο και συγκεκριμενα το γλεντι.Μετα απο ωρα,ξαναρωταει:
"Γιαγια,εγω που ειπες οτι ημουν;"
"Εσυ κοιμοσουν στην κοιλιτσα της μαμας,παιδι μου",της λεει η μανα μου.
Αυτο περιμενε και αυτη για να ξεσπασει.
"Ναι γιαγια,αλλα αλλη φορα να με ξυπνατε και μενα οταν κανετε γαμο!"

"Συνηθως τις Κυριακες...

...οι ανθρωποι ειναι εξομολογητικοι,αισθανονται οτι αν δεν τα βγαλουν ολα,θα παραιτηθουν μια για παντα απο τις επιθυμιες τους.Την Κυριακη συμβαινει αυτο,μονο την Κυριακη.Γυρω στις εξι το απογευμα νοιωθεις την αναγκη να καθαρισεις,παιρνεις τηλεφωνα με αγωνια και δεν βρισκεις κανεναν.Τοτε βγαζεις το τηλεφωνο απο τη μπριζα,το κλεινεις σ'ενα χαρτονενιο κουτι,φορας το μπουφαν σου,βγαινεις εξω,ακουμπας το κουτι διπλα στα σκουπιδια και πας μια μεγαλη βολτα στην ακρη της πολης.
Αλιμονο σου αν η πολη δεν εχει ακρη,αν δεν μπορεις να βρεις την ακρη της."

(Χ.Β)

To campari ...

...το πινω με sprite.Αυτο ειναι το ποτο μου και ξερω πως αυτη τη στιγμη καποιοι κανουν γκριματσες αηδιας.Συνηθως δεν πινω στο σπιτι,ειδικα οταν ειμαι μονη,αλλα αυτες τις μερες κατι με πιανει μολις νυχτωσει.Αυτο το σ/κ δεν πηρα εφημεριδες και αυτο εχω να το κανω πολυ καιρο.Το Old Boy εδω και μηνες δεν βγαινει απο τα ηχεια μου-εξωτερικα και εσωτερικα-και καμια φορα ακουγοντας το "χειμωνα" σκεφτομαι ποσο ιδιοφυης μπορει να ειναι ο ανθρωπος.

Μερες σαν αυτη νοιωθω οτι πνιγομαι.Κατι δεν παει καλα με μενα.Νοιωθω σαν να μ'εκοψαν στη μεση.Αλλα δεν ξερω αν ειναι εγκαρσια ή καθετα.
Οπως και να'χει η καρδια παντα στο ενα κομματι μενει.

Φως ή σκοταδι?




Υ.Γ...Ξερεις οτι δεν αντεχω το σκοταδι.Να'χε καπου εδω κοντα κανενα παιδοτοπο.

Πηγα σημερα με...

...την ανηψια μου,στα Γκουντις.Την ωρα που ειχε μπουκωθει με 13 πατατες και δεν μπορουσε να μιλησει ακουσα αθελα μου,δυο κοριτσακια απο διπλα να μιλανε.Και αρχισα να τα παρατηρω.Να'ταν γυρω στα 11 με 12.Ωραια ντυμενα-οχι με το γουστα της μαμας,τρωγαν με μαχαιροπιρουνο και μιλουσαν πολυ ομορφα μεταξυ τους.Πως αλλαξε ετσι η γενια σκεφτηκα.Εγω στην ηλικια τους ημουνα ντουγανι και μαλλον δεν διαφερα πολυ απο τους συμμαθητες μου.
Καποια στιγμη περασε απο διπλα τους μια κοπελια γυρω στα 16.Ειχε την κοιλια εξω,βαμμενα ματια και τον αναλογο τσαμπουκα της εφηβειας.Στο περασμα της εσπρωξε δυνατα την καρεκλα που καθοταν το ενα κοριτσακι και χωρις να πει τιποτα εφυγε.Τα μικρα κοιταχτηκαν και ειπαν κατι για αγενεια.Εκει επαθα πλακα.Η ωριμοτητα τους με ειχε σοκαρει.

(η δικια μου ακομη μπουκωμενη και αφηρημενη με το τζουνιοροπαιχνιδο.)
Μετα απο λιγο(και ενω τα καμαρωνα)ειδα το βλεμμα της μιας να εχει αστραψει.
"Ωπα" σκεφτηκα,"μαλλον κανενας γκομενος θα παιζει".
Ειναι αλλωστε η εποχη που θα νιωθουν τα πρωτα σκιρτηματα.Η μια κοιταξε την αλλη με νοημα και ενω ημουν ετοιμη για την μεγαλη αποκαλυψη ακουσα το εξης:
"Μεσα εχει παιδοτοπο.Να παμε μετα."

"Ξου!Ξου!"
Πηγαινω απο πισω τους και φωναζω αλλα αυτα τα τεμπελικα εχουν μαθει στο ταισμα και φυσικα δεν εχουν χρησιμοποιησει ουτε μια φορα τα φτερα τους για αλμα πανω απο μισο μετρο.
"Βρε,φυγετε σκασμενα.Ισα που προλαβαινετε."
Τιποτα αυτα.Εκει,να τσιμπολογανε και να κουτσομπολευουν-υποθετω-αγνοωντας με.

Ο πατερας μου ειπε θα τα σφαξει.Εγω το θεωρησα υπερβολη αλλα και παλι ποτε δεν ξερεις.Γυρισα σπιτι και εβαλα δυνατα "To be by your side" και ισως ηταν η πρωτη φορα που δεν ακουγα τον Cave αλλα επικεντρωθηκα στα πουλια.
Οπως και να'χει αυτο το τραγουδι παντα μ'εκανε να κλαιω.




Υ.Γ..."For I know one thing, Love comes on a wing and tonight
I will be by your side. But tomorrow I will fly away,
Love rises with the day and tonight I may be by your side.
But tomorrow I will fly, Tomorrow I will fly, Tomorrow I will fly."

O Ουρανος...

...της Θεσσαλονικης χθες το βραδυ...



...και εδώ... ...ο ουρανος της Αθηνας...εντελως τυχαια.


Y.Γ...και μαζι μ'αυτο...αυτο:
"Me and the dragon
Can chase all the pain away.
So before I end my day,
Remember..
My sweet prince
You are the one
Me and you baby,
Still flush all the pain away
So before I end my day
Remember
Never thought you'd go break the chain"

Απογευμα σχεδον...

...θλιβερο.Ολοι αυτοι που θα μπορουσαν να με κανουν να νοιωσω ομορφα,λειπουν.Αλλοι πολυ,αλλοι λιγο.Αλλοι λειπουν τωρα,αλλοι λειπαν παντα.......
Δεν ξερω ποιοι με πονανε πιο πολυ.




Υ.Γ...."Φαινεται πως το απογευμα θυμιζει αυτους που λειπουν και ετσι το καλυτερο πραγμα στον κοσμο ειναι να νυχτωνει σιγα-σιγα με την ελπιδα να μην νυχτωσει ποτε εντελως."
Χ.Β.

Δεν θα το ξεχασω...

...εκεινο το βραδυ ποτε.Θα'ναι δεκα χρονια τωρα.Γυρισα σπιτι αρκετα αργα θυμαμαι και οχι σε καλη διαθεση.Εξω απο την πορτα βρηκα ενα σκυλι.Ενα μικρο μαυροασπρο μπασταρδακι απο αυτα που δεν μεγαλωνουν πολυ.Πρεπει να ειχε φαει πολυ ξυλο γιατι μολις εκανα να πλησιασω φωλιασε στη γωνιτσα του ακομα περισσοτερο.Καθησα διπλα του και το χαιδεψα και εκεινο αρχισε ενα περιεργο γρυλισμα σαν κλαμα.Εχω μεγαλωσει με σκυλια και αυτο το πραγμα δεν το ειχα ξανακουσει ποτε.Ηταν κλαμα.Το ταισα για μερικες μερες και μετα εξαφανιστηκε.Ειχα στεναχωρηθει και αρκετες φορες το σκεφτομουν.

Δεν το ξαναειδα μεχρι τη μερα που πεθανε ο παππους μου.Οταν τον βγαζανε απο το σπιτι ειχα καθησει σε ενα πεζουλι με γυρισμενη την πλατη και ξαφνικα ενιωσα πισω μου κατι.Νομιζα οτι θα ειναι καποιος δικος μου που θα με επρηζε να παω πιο κοντα αλλα ειδα το σκυλι διπλα μου.Ξαφνιαστηκα αλλα πραγματικα το αρπαξα και αρχισα να κλαιω περισσοτερο απο πριν.Σαν να του ελεγα τη στεναχωρια μου.Και αυτο γρυλιζε οπως τοτε.Μετα απο αυτη τη μερα παλι εξαφανιστηκε.

Σημερα το ειδα στην πιο πανω γειτονια και ενοιωσα περιεργα.
Απο τη μια χαρηκα που ζει και απο την αλλη φοβηθηκα μηπως μ'επισκεφτει ξανα...σαν την προηγουμενη φορα.

Περιεργα που σκεφτομαστε μερικες φορες.




Υ.Γ.."Βεβαια εχεις μπει στα ονειρα μου για τα καλα.
Χθες το βραδυ παλι ενω κοιμοσουν,
εγω προσπαθησα να κλεψω φωτογραφικα,
απο το πατωμα κατι φυτα
και λιγα αστρα απο τον ουρανο σου."
(Λ.Π)

Πρωινό sms.

-Τι καιρο εχει;
-Μακο μακρυμανικο.

Καθε φορα που γυρναω...

...απο το νησι,εχω προβλημα προσαρμογης στην πολη.
Το κυριοτερο ειναι οι θορυβοι.Δεν αντεχω με τιποτα την ασεβεια που υπαρχει στις πολεις για τις ωρες κοινης ησυχιας.
Το πρωι ας πουμε με ξυπνησε ενας πλανοδιος μαναβης,θα'ταν δεν θα'ταν 8.Μετα περασε ενας που πουλουσε καρπουζια.Και μετα ενας παλιατζης.
Θα αφησω απο εξω τα παιδια που παιζαν μπαλα αλλα το μεσημερι θα σκοτωνα ανετα την καθαριστρια των απεναντι,που βγηκε μετα τις 3 να τιναξει τους καναπεδες.
Φυσικα τα παιδια δεν μαζευτηκαν στα σπιτια τους πριν τις 23μιση και πραγματικα δεν ξερω τι συνεβει οταν ελειπα(μηπως περασε αυτος που πουλαει κοπρια).

Την ωρα που τα γραφω αυτα ακουω ενα θορυβο απο το μπανιο μου.Με φοβο πλησιαζω και ακουω νερο να τρεχει.Ανοιγω την πορτα χεσμενη...η βρυση στη ντουζιερα εχει αρχισει να τρεχει απο μονη της.Μηπως ειναι καποιο σημαδι ή μηπως οσο καιρο ελειπα εγκατασταθηκε εδω κανενα φαντασμα;

Σσσσσ,ησυχια λεμε...



Υ.Γ..."Μα αν θα έπρεπε να τραγουδώ για όσα με πληγώνουν
Τα χείλη δεν θα τα άνοιγα θα τα άφηνα να λιώνουν
Ησυχία, ησυχία λέξη καμία.

Γιατί όσα με πονούν βαθιά δεν έχουν σημασία
Όταν στα χείλη φτάνουνε χάνουνε την ουσία
Η λέξη είναι μία, ησυχία, ησυχία..."

Α.Ι.

"Tαξιδεψαμε σιωπηλοι...

...Στα μικρα ταξιδια πρεπει να ξερει κανεις
να μενει αναυδος,
εισπεοντας τον εαυτο του,
σαν να ακουει μια μελωδια
που στριβει και χανεται απο τη γωνια."
Χ.Β

Ολα ειναι ο δρομος...

Η φτωχεια,














ο πλουτος,


η τρομοκρατια,


ο πολιτισμος,


και η επιστροφη,στο σπιτι...στην πατριδα.
















Υ.Γ.Καλως σας βρηκα και καλημερες.

Νομιζω οτι ηρθε...

...η ωρα να παω και εγω διακοπες.Ή τουλαχιστον να ξεκινησω απο καπου τις διακοπες μου.Αν ειχα χρονο θα'θελα να ξαναδιαβασω τις ακυβερνητες πολιτειες για να μπω στο πνευμα του τοπου που παω.Αν ημουν στο σπιτι μου θα ξεθαβα απο τη δισκοθηκη μου δισκους της Ουμ Καλσουμ για να με ταξιδεψουν εκει,πριν περπατησω στα σοκακια της μεγαλης αυτης πολης.Τωρα το μονο που μπορω να κανω ειναι να ξεσκονισω το μυαλο μου και καθαρο να μπορεσει να ρουφηξει οτι καινουργιο,οτι αληθινο και οτι πρωτογνωρο δει εκει περα.
"All aboard, night boat to Cairo!"


Τα φιλια μου.


Υ.Γ..."Βρε για σαλάμ που να το φανταστώ
τόσο γλυκό το φθινόπωρο αυτό
τούτος ο ουρανός, ο φθινοπωρινός
είναι ο αυθεντικός, ο Αλεξανδρινός."

"...and burn like fire
burn like fire in cairo."

Τωρα που δεν εχει...

...κοσμο,φερομαι πολυ εγωιστικα στους πελατες μου.Τους υποβαλλω σε μουσικα βασανιστηρια.Βαζω να παιζει μονο οτι μ'αρεσει εμενα.Χωρις να σκεφτω αν ταιριαζει με την ωρα,αν εχει ξαναπαιξει,αν ειναι δυσκολο στο ακουσμα...τιποτα.Οτι θελω εγω.
Να μερικα απο τα δισκακια με τα οποια μαστιγωνω σχεδον καθημερινα καποιους ανθρωπους:

2046-Ost(μπορει και δυο φορες τη μερα)
Old Boy-Ost(μπορει και ολη μερα)
The graffiti artist-ost(kid Loco)
Madeleine Peyroux-Careless Love
Lisa Ekdahl(πολλα χρονια τωρα)
Bliss-Quiet Letters
Bliss-Afterlife
Chasing the scorpions tail
Damien Rice
και φυσικα "τα ζωντανα" του Θαναση και των Λαϊκεδέλικα.




Καλη νυχτα να'χουμε και παντα καλες ακροασεις.

"Χαμηλωσε...

...απο ψηλα δεν ζωγραφιζονται τα ονειρα, δεν διακρινεται η αληθεια..."



Y.Γ....Πως συμβαινει καμια φορα και καποια πραγματα σε κανουν να νοιωθεις σαν γιγαντας....
αλλα παλι σε κανουν
μικρουλι ανθρωπακι.

Καληνυχτα μας.

Υποθετω οτι ...

...θα ηρθαν οι φιλοι σου σημερα και θα σου αφησαν χιλια δυο σκατουλακια πανω στο μαρμαρο.Καθε φορα που ερχομαι υπαρχουν πολλα καινουργια "δωρακια".(Θυμαμαι ο Ζ.μια φορα σου ειχε αφησει ενα καστανο γιατι τα λατρευες.)Το ποτο σου(τanqueray),τα τσιγαρα σου(prince),η μηχανη σου(africa σε μικρογραφια),ενα κασκολ του Αρη,ενα παραμυθακι,κατι σημειωματακια,λουλουδια,λουλουδια,λουλουδια.
Κανεις δεν ερχεται με αδεια χερια.Το σιγουρο ειναι πως φευγει με αδειο το μεσα του.Και με μια απορια:γιατι;
Εχουν περασει δυο χρονια(σαν σημερα)αλλα αυτο το γιατι θα μας συντροφευει παντα οταν φευγουμε απο 'κει........δυσκολο να ξεχαστεις.

Τελικα με δουλεψε...

...ο καιρος.Ολη τη μερα ειχε υπερβολικη ζεστη και ηλιο.(Φυσικα εγω ειχα διαδωσει παντου οτι το βραδυ θα βρεξει).Μετα το μεσημερι ο ουρανος αρχισε να μαζευει κατι συννεφακια και εγω την επεσα στο ταρατσακι ολο το απογευμα.Δεν φυσουσε καθολου,το τσιμεντο ηταν ζεστο απο τον ηλιο και δεν ακουγοταν ουτε κουνουπι.Πηρα το βιβλιο μου αλλα ηταν πολυ ομορφο το σκηνικο για να διαβασω.Μετα ηρθαν τα παιδια και ειδαμε μια κινεζικη ταινια.
Κατα τις 11 αρχισαν να ακουγονται βροντες.Την πεσαμε παλι στην ταρατσα και παρακολουθουσαμε μακρυα αστραπες και κεραυνους.Τα βλεπαμε δεξια,μετα αριστερα,μετα πισω μας.Μονο πανω μας δεν ηρθαν.Επειτα μας επνιξε η ομιχλη και φυσικα η βροχη περασε ξυστα.
Επηρεασμενοι απο την κινεζικη ταινια και το Αγγελοπουλικο σκηνικο αρχισαμε μαθηματα Τάι Τσί μεσα στη νυχτα.Το γελιο της (κινεζικης) αρκουδας...

Την καληνυχτα μου στους ξενυχτηδες.
Την καλημερα μου στους υπολοιπους.

Αυριο να περιμενουμε...

...βροχες λεει.Ηδη απο το ανοιχτο παραθυρο αρχισε να μπαινει αρκετα πιο δροσερο το αερακι.Πεθυμησα μια βροχη.Οχι ομως μπορα.Βροχη που να κρατησει ωρες και εγω να κανω βολτες με το αυτοκινητο.Πανω κατω το νησι μιας και δεν εχω πολλα περιθωρια.Το εχω παθει αυτο πολλες φορες.Να μην με χωραει ο τοπος και να πηγαινω απο τη μια ακρη μεχρι την αλλη για να αποφυγω τη φρικη του να μην μπορεις να πας παραπερα.
Τεσπα,για βροχη ελεγα.Ναι,να βρεχει οπως τοτε στο γεφυρι του Βοϊδοματη που κολλησαμε στις λασπες.Οπως τοτε στα Πετροκερασα που ειχαμε βγει στο κτημα και τραγουδουσαμε στη βροχη χωρις να μας νοιαζουν οι κιθαρες και τα πνευμονια μας.Οπως τοτε στη Μολιστα που περασαμε ολη τη μερα διπλα στο παραθυρο για να μην χασουμε ουτε σταλα απο τη βροχη που κρατησε ωρες και ωρες.(Οχι ομως οπως τοτε που επιστρατευσαμε ολους τους κουβαδες και τα ταπερ για να μαζευουμε το νερο απο το χιλιοτρυπημενο ταβανι-οσο και να χτυπιεσαι αυτο δεν το λεω!)Εχω τοσα να θυμηθω απο τους χειμωνες μου αλλα αν αυτη τη στιγμη με εβαζες να διαλεξω μια βροχη,αυτη θα ηταν καλοκαιρινη.Για να ειναι ανοιχτα τα παραθυρα και να μπορω να μυριζω το βρεγμενο χωμα.(Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου η βροχη μου μυριζει καρπουζι-το ξερω,ειναι γελοιο αλλα το λεω σοβαρα.)

"Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά."


Την καληνυχτα μου και τα φιλια μου.








Υ.Γ...Χθες ειδα μια "χαμενη"ταινια*.Δεν ξερω πως αλλιως να τη χαρακτηρισω.Ουτε μου αρεσε,ουτε δεν μου αρεσε(ακομα).Υποθετω οτι αν δεν ειχε αυτο το καστ θα τη σταματουσαμε απο το πρωτο μισαωρο.Αυτο που μου εμεινε ηταν ενας μαυρος που σε ασχετες φασεις,τραγουδουσε (πολλα) τραγουδια του Bowie στα Πορτογαλεζικα(αν εχεις το Θεο σου!).Ηταν τοσο χαλια που οι φιλοι μου δεν με πιστευαν οταν τους ελεγα οτι ειναι γνωστα κομματια και μαλιστα Bowie.Ισως να ακουσα και ενα των Stones,αλλα δεν ειμαι σιγουρη.

*Υδατινες ιστοριες.

Καινουργια....

...ρουχα.Χμμμ?



Καλημερουδια μας.

Rapunzel...

"Isn't it marvelous that we have been given the gift of seeing and hearing? Of course, seeing gives us a wonderful picture of the world around us, but I wonder how many of you think about hearing as giving us wonderful sound pictures... For, sounds are really tone colors that give us a picture of what we hear. We have all enjoyed show-and-tell at school. But, how many of you have played the exciting game of hear-and-tell ? We will now hear sounds. Can you tell us what they are? And, who or what is making them? Lets try... First, close your eyes, and when you hear each sound, try to guess what it is... Either say what it is, or, if you are alone, just think about it... Island breezes, and your travel-shop teases, all you want me to raise you, For all of your sunshine, Better make you be mine, Forever and no more, All you do is play guitar and the melody for me, melody, melodies... You’re... My... Life. And you don't even boast of your extra-fine life or your Plastic upholstery, All I can recollect best - 'You better wear your best white dress"

Μοναξιες...

" Αν είσαι μόνος αν είσ' αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει."

H ζωη Εκει...

δεν θα ειναι ξανα ιδια.


(Ασχετα αν ο παπάρας κανει δηλωσεις του τυπου:«Σήμερα ζούμε τις πιο σκοτεινές ημέρες. Τα καλά νέα είναι από αυτό το χάος θα αναδυθεί ένας φανταστικός Κόλπος. Η Νέα Ορλεάνη θα ξαναγίνει μεγάλη πόλη».Βρε ουστ!)


Και οπως λεει και ο Tom Waits:"God's away, God's away, God's away On Business."

Να ερθεις...

...να με πας στα γκουντις.Ετσι μου'πε.

Αν εξαιρεσεις...

...τον Αυγουστο που κρατησε 8μιση χρονια,το καλοκαιρι περασε σχεδον σαν νερο.Και δεν εννοω το τριμηνο του καλοκαιριου αλλα το δικο μου καλοκαιρι που ξεκιναει στα τελη του Μαρτη.Δεν νοιωθω πως χειμωνιασε αλλα κατι μικρα μου θυμιζουν οτι πρεπει και εγω σαν μεταναστευτικο πουλι να γυρισω στο σπιτι μου.
Η μερα σημερα ειναι περιεργη.Η ομιχλη δεν εχει ξεκουνησει απο πανω απο τα κεφαλια μας.Τωρα εχω ανοιχτο το παραθυρο και τη βλεπω να μπαινει-σαν στοιχειό-μεσα στο δωματιο.Η φωνες των γειτονων εχουν κοπασει-το πολυ πολυ να ακουστει ο Ν. να τραγουδαει με την παιδικη φωνουλα του το "παναθεμα σε,δε με λυπασαι που καιγομαι και λειωνω".
Η θαλασσα μου φαινεται τοσο μακρυα(5 λεπτα) μιας και εχει περασει πολυς καιρος απο τοτε που βυθιστηκα μεσα της(-μην πεις εξυπναδα.Εκεινη η φορα δεν μετραει.Δεν ειναι η ιδια θαλασσα οταν υπαρχουν εκατονταδες λουομενοι σε καθε σπιθαμη που υπαρχει.Ασε που επαθα και κραμπα).
Αρχισα να νοσταλγω τα αγαπημενα μου πουλοβερ,τις χειμερινες μου βολτες,το καλοριφερ στο αυτοκινητο,τη τζαμαρια στο σπιτι των γονιων μου,σαφως την ανηψια μου,τους φιλους μου,το σπιτι μου,τα βινυλια μου,το κρεββατι μου και χιλιαδες αλλα που με κανουν να λεω πως θελω να ερθει ο χειμωνας.Αλλα πιο πολυ θελω να ερθει γιατι φαινεται πως θα ειναι ενας χειμωνας διαφορετικος.Εχουν συμβει τοσα και τοσα.Εχουν αλλαξει τα μεσα μου εκατονταδες φορες.Εχω αλλαξει και εγω.
Θελω να πιστευω πως θα ερθει ενας καλος χειμωνας.Τον εχω τοσο αναγκη...

Καλησπερα και-θα το πω,ναι-καλο χειμωνα.


Υ.Γ.."Ειχα πει θα φυγω
Κι'ομως ειμαι ακομα εδω
και αυτο το καλοκαιρι
λειωμενο παγωτο
κυλαει στο χερι."

Υ.Γ2"Μα ετούτος ο χειμώνας έχει μπει
Κι οι σκέψεις μου βροχή σε λαμαρίνα"

Αφιερωμενο εξαιρετικα...

...σε αυτο εδω το πλασματακι! ενα νανουρισμα του Θαναση.Οτι ποθει να το εχει αλλα πανω απ'ολα καλα μυαλα.

"Έλα λευκό μου σύννεφο και γίνε προσκεφάλι
για το παιδί το χνουδαλό που ο ύπνος το 'χει πάρει

Να κοιμηθεί σαν βασιλιάς και πριν καλοξυπνήσει
μέσα απ 'τα βάτα της σιωπής στ 'όνειρο να βαδίσει

Να είναι το όνειρο καλό κι απατηλό ας είναι
κι ύστερα γύρισε ψηλά κι αν θες βροχούλα γίνε."

O καιρος...

...ψυχρανε αλλα το δικο μου καλοκαιρι δεν τελειωσε ακομα.

Ή μαλλον....τωρα αρχιζει.Θελω υπνο,τροφη,φροντιδα και προδερμ.
Καλημερα ειπα?




Υ.Γ..... "See you at the bitter end"

"Καπου νυχτωνει...

...κι ο ήλιος παγώνει,

χάνεται ο δρόμος

και πού να σταθώ."

Υ.Γ....Καλησπερες.

Especially For You.

"Only buy this if you're lonely Only listen if you're blue
If you are married and you are happy This song is not to do with you

If you're listening at your work place Feeling small amongst the men
Do not sing this to your workmates This song is not to do with them
But if you're sitting on a barstool Wondering what on earth to do
Don't let them tell you no-one cares This songs one especially for you

If you are listening on your radio Smiling while you drive along
Tune the band into another Because this song is not your song

If you're working as a DJ Leave this record in it's sleeve
Cause this ones not for general airplay This song's for the day she leaves

If you've bought this and you're sinking And I think that you know who
It matters not the mouth that's singing This song's one especially for you

So this goes out to the lonely So this goes out to the sad
And it goes out to the only One you felt you ever had
If you're there in total darkness With a letter in your hand
Do not bother with the letter lust listen to the band

So only buy this if you're lonely."

Beautiful-πολλα χρονια αγαπημενοι μου- South







Υ.Γ....Καλησπερες.....σαν να ηρεμουμε λιγο.

Στριψε...

...λενε οι πινακιδες... ...αλλα εσυ πας ευθεια.

Τι να πει κανεις?

"Και τώρα φίλοι μου είν' αργά
Μια καληνύχτα στη μαμά
Και λίγη στάχτη στα μαλλιά
Καιρός να πούμε αντίο

Σκέπασαν όλους τους νεκρούς
Με αρρωστιάρικους ψαλμούς
Κλόουν με σοβαρούς σκοπούς
γυμνοί μέσα στο κρύο..."




Υ.Γ....................................................................

Ονειρευομαι...

τις μερες ηρεμιας...
τη θαλασσα...
το βιβλιο που αφησα στη μεση...
το καλο φαγητο...
τις κουβεντες που δεν καναμε...
τις ταινιες που δεν ειδαμε...
τα ταξιδια που θα οργανωσουμε...
τις σιωπες που θα βιωσουμε...
τα γελια που θα κανουμε.
Ονειρευομαι οτι ειμαι ετοιμη να βουτηξω στη θαλασσα..


...και οταν θα βγω οτι με περιμενει μια corona κατω απο μια σκια.


Αααα....και φυσικα ονειρευομαι οτι δεν υπαρχει κανεις αλλος εκει παρα μονο αγαπημενοι φιλοι.







Υ.Γ....."σου στελνω κοσμικη αγαπη!"



Υ.Γ2...αρχισα βελονισμο χωρις να το καταλαβω,σας το'πα?

Βρε,μπαγασα...περνας καλα εκει πανω?

Δυο καλοκαιρια μετα συνειδητοποιω ποσο αναντικαταστατος εισαι.
Πιο πολυ ομως συνειδητοποιω οτι μου λειπεις φρικτα.
........................................................................................







Υ.Γ....."I'm in the basement, you're in the sky."

Περασα 3 ωρες ...

...στο ιατρειο χθες τα ξημερωματα με συμπτωματα υπερκοπωσης.Ηπια δυο μποτιλιες ορο και κατι αλλα κοκτειλ φαρμακων και συνηλθα.Σημερα καθομαι σπιτι ολη τη μερα(μ'εχουν κλειδωσει μεσα για να μην βγω,ειναι η αληθεια)και ακουω το Οld Boy...στο repeat ομως.Ειναι περιεργο πως κλαταρει ο οργανισμος καμια φορα.Ακομα πιο περιεργο ειναι πως δεν ξερουμε τα ορια μας.

Θελω να ερθει ο Σεπτεμβρης...

...να ειναι απογευμα,να εχει ασπρομαυρη ελληνικη ταινια και εγω να μην πρεπει να φυγω απο το σπιτι.Μετα να με παρει ο υπνος γλυκα στον καναπε και να ξυπνησω με σημαδια στο μαγουλο.Κουραστηκα πολυ...


Καλησπερες.

Ο χωρος μου.

Η προσωπικη μου γωνια...

Καλοκαιρι 2005...

Το πρωι...
...και το βραδυ.

update Υ.Γ...(δεχτηκα παραπονα για το μεγεθος της δευτερης φωτογραφιας και τη μεγαλωσα λιγο.Το ακεφαλο πλασμα ειμαι εγω.)

Περιεργη νυχτα...

...τυλιγμενη με απιστευτη υγρασια.Και στο μυαλο μου και στο σωμα μου.Νοιωθω να κολλαω,να λειωνω,να καιγομαι.Αραγε θα ερθουν μερες που θα λεω πως ναι...ειμαι καλα!?

Καλημερες.

Υ.Γ..."Φίλα με να κοιμηθώ, θέλω να σ' ονειρευτώ
Σ' ένα ταξίδι να φύγουμε κι οι δυο."

Θα ηθελα να μην ειχε πεθανει...

ο Χρηστος Βακαλοπουλος ή τουλαχιστον να μην ειχα διαβασει ολα του τα βιβλια(ξανα και ξανα και ξανα).




«Σημερα πηγαμε στην κορυφη του βουνου καί ηταν όπως θα πρεπει να είναι στην Αφρικη,καί κατω από μια μαυρη πετρα βρηκα ένα φιδι.Στην αρχη ηταν στρογγυλο καί μετα λεπτυνε καί εγινε μακρυ σαν το μαχαιρι της κουζινας.
Εγω ανοιξα τα ποδια μου καί το φιδι περασε αναμεσα χωρις να κανει θορυβο,βγαζοντας εξω τη γλωσσα του.Υστερα του ηρθε να εξαφανιστει καί εστρεψε γρηγορα το μονοπατι.Αραγε μ’αγαπαει αυτό το φιδι ή περασε χωρις να με δει;Tην επομενη φορα θα το ρωτησω.

>>Εδώ στο βουνο είναι πολύ ευχαριστα,κατω από τις λευκες,αυτές που είναι λιγο πιο πανω από το ξενοδοχειο,αλλα ολοι καθονται αντι να περπατανε προς τα εκει,προτιμανε να κοιμουνται αντι να τους αρεσουν οι βολτες.Εκει ειδα μια παρεα παιδια που επαιζαν κιθαρες φορωντας κασκετα,ειδα έναν ψηλο με μικρο κασκετο που ολο του εφευγε.Μια μελισσα ηρθε να τους ενοχλησει καί ο ψηλος την κυνηγησε χτυπωντας την με εφημεριδες καί εγω γελασα παρα πολύ με τις περιπετειες της κακιας μελισσας.Γιατι δεν τους αφηνε ησυχους να παιξουν μουσικη καί τους τσιμπουσε;Μπορει η μελισσα αυτή να μην ακουει ποτε μουσικη.Μπορει καί τα παιδια να παιζουν τραγουδια που δεν αρεσουν στη μελισσα,υπαρχει όμως πολυς χωρος κατω από τος λευκες,αυτό πηγα καί τους ειπα.

>>Φανταζομαι ότι στην Αφρικη οι ανθρωποι τα αγαπανε τα ζωα,γιατι τα ζωα είναι πιο πολλα από αυτους,κι ετσι καταλαβαινουν ότι πρωτα ηταν τα ζωα καί μετα αυτοι!Ετσι αισθανονται λιγο σαν φιλοξενουμενοι,όπως η θεια μου που ηρθε να μας δει στην εξοχη καί εμεινε στο δωματιο της μαμας.Εγω ο μπαμπας καί ο αδελφος μου μειναμε στο άλλο δωματιο καί το βραδυ παιξαμε ένα παιχνιδι με χαρτια.Τα χαρτια είναι χρωματιστα καί παριστανουν φιγουρες από ζωα της Αφρικης καί ευγενεις που ζουν εκει.Όλα τα ζωα καί οι ανθρωποι είναι διπλοι,εχουν δηλαδη δυο κεφαλια,που το ένα κοιταζει πανω καί το άλλο κατω.Το ιδιο συμβαινει καί με τα χερια τους,αλλα δεν εχουν ποδια να τους ενοχλουν,κι αυτό είναι παρα πολύ καλο.Εγω δεν ξερω που να βαλω τα ποδια μου,τα βρισκω πολύ ενοχλητικα,καί μονο όταν περασε από κατω το φιδι καταλαβα ότι επρεπε να ειμαι ψηλα για να μπορεσει το φιδι να περασει αναμεσα.

>>Εκτος από χαρτια παιζουμε καί αλλα παιχνιδια με τα παιδια στο ξενοδοχειο καί βλεπουμε πολύ τηλεοραση,τον Αγιο καί μια εκπομπη με πιστολια.Ο Αγιος είναι ο καλυτερος,γιατι πανω από το κεφαλι του λαμπει ένας φωτεινος κυκλος καί ο Αγιος τον κοιταζει,μετα κοιταζει εμας καί χαμογελαει.Ο αδελφος μου μου ειπε ότι ο Αγιος είναι ο Ροτζερ Μουρ,ενας Αγγλος ηθοποιος,κι εγω εκανα ότι τον πιστευω για να μην τον απογοητεψω.Είναι γνωστο ότι ο Αγιος είναι ενας πρακτορας της Αγγλικης κυβερνησης,που καμια φορα μεταμφιεζεται σε Αγγλο ηθοποιο Ροτζερ Μουρ καί παιζει στην τηλεοραση για να μπερδευει τους εχθρους.Αυτό ολοι το καταλαβαν καί μονο ο αδελφος μου που ασχολειται με αριθμητικη δεν μπορει να το καταλαβει.Υπαρχουν παρα πολύ χαζοι γυρω μου,αλλα δεν τους το λεω ότι είναι χαζοι,γιατι είναι τοσο χαζοι που μπορει να θυμωσουν.

>>Εκτος από το φιδι καί τη μελισσα συναντησα καί ένα άλλο ζωο,τον γατο Πυρρο.Είναι μαυροασπρος με μασκα.Τον εχει ένα παιδι που λεγεται Μπαμπης.Τον εχει μαθει να σηκωνει το αριστερο ποδι όταν ο Μπαμπης πλησιαζει προς το μερος του μια ξυλινη κουταλα.Ο Πυρρος βαριεται καί σηκωνει το ποδι του μονο καί μονο για να μην νομιζει ο Μπαμπης ότι δεν τον καταλαβαινει.

>>Ο Πυρρος εχει μεγαλα σχεδια.Τον ειδα προχθες που σκαλιζε με το ποδι του μεσα σε μια γλαστρα,καί πιστευω ότι εκει εχει κρυψει τα μυστικα του οπλα.Είναι πολύ ευκινητος καί ανεβαινει οπου θελει,ειμαι λοιπον σιγουρη πως όταν δεν τον βλεπει κανεις χρησιμοποιει ένα μικροσκοπικο πιστολι που εχουν φτιαξει σε ένα εργαστηριο στα μετρα του καί κανει διαφορα πραγματα όπως ο Αγιος.Γι’αυτό μια μερα που τον ειδα να ερχεται καί του φωναξα:’’Πυρρο,μην κρυβεσαι,χρησιμοποιεις πιστολι καί το εχω καταλαβει’’φωναζοντας οσο πιο δυνατα μπορουσα,αυτος το εβαλε στα ποδια,γιατι ημουν η πρωτη που τον ειχε αποκαλυψει.

>>Τον Πυρρο τον συμπαθω πολύ,γιατι είναι ο μονος από οσους ξερω που δεν μιλαει.Δεν μιλαει καθολου,καί ισως γι’αυτό δεν τον υποχρεωνουν να διαβαζει καί να γραφει.Εγω παντα πιστευα ότι οσο πιο πολύ διαβαζει καί γραφει κανεις,τοσο λιγοτερο μαθαινει να βλεπει καί στο τελος ουτε βλεπει ουτε ακουει τιποτα,ενώ ο Πυρρος φαινεται πολύ προσεκτικος σ’οσα συμβαινουν γυρω του καί αντιδρα με μεγαλη ετοιμοτητα,που δεν την εχει ο αδελφος μου,ουτε η μαμα μου,ουτε κανεις.Καί ο Πυρρος,ενώ ακουει αυτους που μιλανε,δεν θελει να τους κανει τη χαρη να τους απαντησει κι ετσι γλυτωνει απ’ολους τους τσακωμους.Μονο όταν του ειπα για το πιστολι εδειξε ότι καταλαβε,γιατι ξαφνιαστηκε .Ειμαι πολύ περηφανη γι’αυτο.>>




Υ.Γ....την καλησπερα μου και τα φιλια μου.

Τις τελευταιες μερες...

...ξυπναω με ουρλιαχτα και φοβερους πονους απο κραμπες.Το παθαινα και παλιοτερα αλλα τωρα πιστεψτε με....το να παθαινεις κραμπα σε φρεσκοεγχειρισμενο ποδι ειναι οτι χειροτερο μπορει να σου συμβει.Ξυπνησα λοιπον γυρω στις 9 με αυτον το φρικτο τροπο.Φυσικα μετα εχασα τον-πολυτιμο-υπνο μου και ανοιξα λιγο την τηλεοραση μπας και νυσταξω.
Με εκπληξη ειδα οτι στο ετ1 ειχε τη Φρουτοπια.Νευριαζω που δεν τα εντοπιζω αυτα νωριτερα-αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.
Ειχε λοιπον επεισοδειο που ο Πικος Απικος-ο δαιμονιος δημοσιογραφος-ειδε στο δρομο κατι κοκκινες κυλιδες και του φανηκαν υποπτες μιας και ψαχνει να βρει γιατι εξαφανιστηκε ο Μανωλης ο Μαναβης.Αρχισε να τις ακολουθει-περασε απο εναν τοιχο που εγραφε "Η φρουτοπια ανηκει στα φρουτα"και απο κατω ειχε το αναρχικο Α-και τελικα ειδε οτι οι κυλιδες ηταν τα δακρυα του Ροδολφου του παντζαριου.Ο οποιος εκλαιγε γιατι ντρεποταν που ηταν κοκκινος.Σε καποια φαση περασε και η Ματα η ντοματα απο τη σκηνη και εγω ηθελα να περασω ολη μου τη μερα με αυτον τον τροπο.Να ειμαι ξαπλωμενη και να βλεπω φρουτοπια.Καλημερα μας,καλημερα μας.

Δεν ποθουμε...

...το αντικειμενο του ποθου μας αλλα τον ιδιο μας τον ποθο, λεει ο Νιτσε,και εγω ψαχνω βαθια μεσα μου να θυμηθω τι ειναι ποθος.



Υ.Γ....."Τα χρόνια είν' αμέτρητα μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ συνήθισες και συ."

Το μεσημερι...

...πηρα τηλεφωνο 3 φιλους που ειχα καιρο να τους ακουσω,τους ειπα οτι τους πεθυμησα και μετα εφτιαξε η μερα μου.

Την καληνυχτα ή την καλημερα μου.




Υ.Γ...."Μα πώς γίνεται αυτό το μικρό πετραδάκι
να βαραίνει σα βράχος την ανόητη καρδιά μου
να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα
τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου."

Το απολυτο καλοκαιρινο μου κολλημα.

"Ενας ανεμος καυτος
του ηλιου στεναγμος,
του πλοιου ο ρυθμος μας εφερε ως εδω
στην ακρη ενος απομακρου νησιου,στη σκια του φεγγαριου.

Καλοκαιρι αλμυρο
το σωμα σου υγρο
με γευση αλατιου
νερο θαλασσινο
με αρωμα γλυκο μεσημεριου.

Τα νησια,τα νησια
σαν καραβια ταξιδευουν στ'ανοιχτα,
τα βουνα,τα βουνα
σκεπασμενα με θυμαρια ευωδιαστα.

Κολυμπανε,κολυμπανε
στου οριζοντα την αβυσσο βουτανε
κολυμπανε,κολυμπανε
την αγαπη μας στο απειρο την πανε.

Στο βυθο,στο βυθο
της αγαπης μας κρυμμενο μυστικο,
φυλαχτο,φυλαχτο
βυθισμενο μες σε διαφανο νερο.

Ανεμωνες και γοργονες
πολιτειες βυθισμενες στους αιωνες
Φυσαλιδες,ηλιακτιδες
ασημενιες υποβρυχιες ελπιδες."

Κριστη Στασινοπουλου-τα νησια.

Απαντησε μου...

"Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, απάντησέ μου
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ απάντησέ μου
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;"

Σημερα στην παραλια...

...θυμηθηκα,πριν απο πολλα χρονια,μια παρεα 5-6 κοριτσιων που καναμε τα πρωτα μας αυτονομα βηματα.Εκει κοντα στα πρωτα χρονια του γυμνασιου.
Οι πρωτες εκδρομες,οι πρωτοι εξοδοι,τα πρωτα καρδιοχτυπια και πανω απ'ολα οι πρωτοι Φιλοι.Ειχαμε παει σε καποιο εξοχικο και ξαμολυθηκαμε στην παραλια.Παιξαμε,γελασαμε,μιλησαμε και μια απο αυτες τις φιλες πηγε λιγο παραπερα και εβαλε τα κλαμματα.Ενα κλαμα βουβο,εσωτερικο.Απ'αυτο που σε πλησιαζει οταν εισαι καλα.Οταν εχεις γελασει,χαρει και εισαι στην καλυτερη σου στιγμη.Τοτε σαν μικροσκοπικο συννεφακι ερχεται απο πανω σου και σου θυμιζει οτι πρεπει κατι τετοιες στιγμες να τις προσεχεις.Γιατι ειναι στιγμες ευτυχιας.Κ'ισως να μην ζησεις πολλες στη ζωη σου.Μετα απο χρονια καταλαβα οτι εκεινο το κλαμα ηταν κλαμα χαρας και συνειδητοποιησης.Οταν συνειδητοποιεις τι σημαινουν οι φιλοι στη ζωη σου το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να κλαψεις.Και να πεθανεις απο ευτυχια ισως.

Σημερα ειχα μια καλη μερα.Και σε καποια φαση δακρυσα και λιγο.

Καλημερα.


Υ.Γ....δεν θα ξεχασω ποτε και το δικο σου κλαμα.Ξερεις ποτε.

Οταν δεν ειμαι καλα...

...μαγειρευω.Και αυτες τις μερες δεν εχω βγει απο μια κουζινα.

Φιλια και καληνυχτες.


Υ.Γ...ή μηπως καλημερες?

Μια φορα και εναν καιρο...

...ηταν ο ανθρωπος.Μολις πετυχα ενα επεισοδιο σε ενα καναλι που δεν το πιανω συνηθως αλλα σημερα λογω αερα ειναι σχεδον τζαμι.TV1.

Συγκινηθηκα.Ειχα χρονια να το δω.Πετυχα ενα επεισοδιο λοιπον για την Αρχαια Ελλαδα.Και συγκεκριμενα για την Αθηνα και τη Σπαρτη.Πως φτιαχτηκε ο Παρθενωνας,οι πολεμοι,η πανωλη,ο Σωκρατης,ο καιαδας,η σπαρτιατικη εκπαιδευση και πολλα αλλα.
Εν τω μεταξυ εμεινε κατα λαθος η τηλεοραση σε εκεινο το καναλι,ακουσα τη μουσικη και ετρεξα αμεσως.Το θυμομουν.Ειδα τους τιτλους στην αρχη και ηξερα τι θα γινει παρακατω.(ειναι απιστευτο τι υπαρχει μεσα στο κεφαλι μας και εμεις δεν εχουμε ιδεα.)

Και σκεφτομαι τωρα,πως μεγαλωσα εγω και πως η ανηψια μου.Το φραγκολ ροκ,το σουσαμι ανοιξε,ο ροζ πανθηρας,ο γυρος του κοσμου σε 80 μερες,η καντυ,ο σπορτ μπιλι,ο φρουφρου, και ποσα αλλα μπορω να πω τωρα απεναντι στα ζουζουνια της ανηψιας μου και στα τζι-αι-τζο.
Ειμαι ευτυχισμενη που τα εζησα ολα αυτα.

Vjay's club: Επίλογος

Ειχα ποσταρει και εγω το ιδιο ποιημα αλλα μετα ειδα οτι με προλαβε.Οποτε...

H δικη μου Σαμος.

Πηγα να γραψω ενα σχολιο εδω και με πηραν οι θυμησες.
Πηγα στη Σαμο το το 97.Μονη μου.Μετα ενα χωρισμο ή κατι τετοιο.Αρχες Οκτωβρη.Στην πανσιον που εμενα η ιδιοκτητρια μου φεροταν σαν παιδι της.Στεναχωριοταν που ημουν μονη και μου 'λεγε "να κανεις παρεα με την κορη μου".Μονο αυτο δεν ηθελα και καθε μερα εφευγα απο το δωματιο τα ξημερωματα και γυρνουσα νυχτα.Γυρισα ολο το νησι με τον Τυφωνα μου.
Πρασινο,πρασινο,πρασινο.Οτι πρεπει για μενα μιας και δυσκολα αγαπαω μερη με υψομετρο κατω απο 1000 μετρα.
Δυο πραγματα δεν θα ξεχασω ποτε απο τη Σαμο.Μια μερα πηγα σε ενα μοναστηρι πανω απο το Καρλοβασι.Χαμενο στο δασος.Ηταν κλειστο.Καθησα λιγο εκει μπροστα μπας και ερθει κανεις και παω μεσα.Οντως.Μετα απο λιγη ωρα εμφανιστηκε μια γυναικα-σαν ξωτικο.Μου μιλουσε αλλα δεν καταλαβαινα τι ελεγε.Με νοηματα και κουβεντες της ειπα οτι θελω να δω το μοναστηρι και ξεκλειδωσε την πορτα.Μπηκα σε ενα κηπο καταπρασινο και σιγα σιγα περιηγηθηκα στο μοναστηρι.Η γυναικα ηταν παντα πισω μου.Μου μιλουσε και σιγα σιγα αρχισα να την καταλαβαινω.Σε εναν εξωτερικο τοιχο ειδα μια αγιογραφια περιεργη.Πηγα κοντα και ειδα οτι καποιος αγιογραφος γυρω στο '50 ειχε ζωγραφισει το χαρτη της Ελλαδος.Το κοιτουσα γιατι ηταν περιεργο και η γυναικα με ρωτουσε-στη γλωσσα της-απο που ειμαι.Της εδειξα στο χαρτη τη θεσσαλονικη και φανηκε ενθουσιασμενη με την αποσταση.
Μετα ζητησε να της δειξω την Καλυμνο και μου ειπε οτι την φεραν απο εκει οταν ηταν 6 χρονων και απο τοτε δεν εχει βγει απο το μοναστηρι ουτε μια φορα.Τοτε καταλαβα γιατι δεν μιλουσε σωστα.Μετα με καλεσε σε ενα μικρο κηπακο οπου εκει καθοταν η υπερηλικη ηγουμενη.Ηταν κατακοιτη.Πιασαμε την κουβεντα.Μου ειπε πολλα για το μοναστηρι,για τις καλογριες που ειχε παλια και για τη γυναικα-ξωτικο που οντως την ειχαν παρει απο μια πολυτεκνη οικογενεια και οντως δεν ειχε βγει απο εκει τα τελευταια 50 χρονια.Μου προσφεραν καφε αλλα αρνηθηκα γιατι δεν ειχα φαει.Και τοτε η γυναικα πηγε καπου και επεστρεψε με ενα πιατο με τυρι(δικο τους),πεπονι(απο τον κηπο)και ψωμι.Ηταν απιστευτο συναισθημα αυτο που ενοιωσα.
Αν γινοταν να εμενα εκει για παντα.

Μετα,οταν καηκε η Σαμος στεναχωρηθηκα παρα πολυ.Σαν να ημουν απο εκει.

(Το αλλο δεν θα το γραψω γιατι ηταν πολλα αυτα.Αλλη φορα)

Ξένοι, όπως είμασταν.

"Μετά από τόσα γεγονότα, τόσες νύχτες αϋπνίας, τόσα γέλια και τόσα κλάματα, κι αναμονές, και μεγάλα, μακρόσυρτα φιλιά, γινόμαστε πάλι ξένοι, όπως ξένοι είμασταν. Όλα ξετυλίγονται γρήγορα, ζούμε στον πλανήτη των ανέμων που τρέχουν: ζούμε και ξεχνάμε κι έπειτα πάλι κάνουμε την ίδια λάθος κίνηση. Μετά απ’ όλα, δεν μένει τίποτα: κάθε τέλος της χρονιάς, σβήνουμε δεκάδες ονόματα κι αριθμούς κι όλο προχωρούμε, βαθύτερα, μες στο σκοτάδι. Και, γράφω ξανά και ξανά την ίδια ιστορία, μήπως καταφέρω και της δώσω ένα καλό τέλος. Γράφω τα γεγονότα για να μη γλιστρήσουν, συγκρατώ τα κινούμενα επίπεδα, τις μορφές της ασυνέχειας μέσα στο χώρο: όταν ξημερώνει, είμαι πολύ, πάρα πολύ κουρασμένη – όσο πλησιάζω στη γραμμή του ορίζοντα, τόσο απομακρύνεται, όσο προχωρώ, τόσο πυκνώνει το παλιό εκείνο αμφεταμινικό σκοτάδι. Και, μετά από τόσα γεγονότα, τόσα τρομερά ξενύχτια, μένουμε ανέπαφοι κι όλα μοιάζουν καινούργια κι αρχίζουν με τους γνώριμους ρυθμούς της κόλασης: δε θα ησυχάσουμε ποτέ, ποτέ δε θα ξεκουραστούμε. Άργησες, άργησες χαρακτηριστικά: δεν είμαι πια εδώ – η εκρηκτική σου σιωπή σκορπάει όλα τα γεγονότα, κι όταν θα ξεχαστούν θα είμαστε πάλι ξένοι."

(απο το αγαπημενο μου βιβλιο της Σωτης-Aλφαμπετ Σιτυ)

Πηγα παλι ...

...στη θαλασσα.Παλι με τις μικρες.Ομως σημερα τις αφησα στην αλλη ακρη,πηρα εναν κοκκινο μαρκαδορο και εγραφα οτι σκεφτομουν πανω σε βοτσαλα.
Μετα με πιασαν τα κλαμματα.Μπηκα στο νερο και συνηλθα.Αφησα το σωμα μου να το παρασυρει ρευμα.Μετα βγηκα πεινασμενη.Ηθελα να φαω φαγητο,αγκαλιες,κουσομπολιο,φιλια,βιβλια,ερωτα.Τα παντα.Πηρα τις μικρες και πηγαμε για παγωτο.Ηταν το καλυτερο υποκαταστατο για ολα αυτα που ζητουσα.
Τα βοτσαλα τα αφησα μισοκρυμμενα πλαι στο κυμα.
Σαν ενα Blog-ακι που μολις ξεπεταχτηκε απο το πουθενα.

Τα φιλια μου.

Μαθημα πρωτοτυπιας.

Πηρα τις μικρες μου φιλες-τις εχω μεγαλωσει σχεδον-8 και 9 χρονων και πηγαμε για μπανιο.Η μια φοβοτανε τους "βραχους"(εννοειται πως η θαλασσα ειναι διαμαντι,απλα εβλεπε να σκουραινει πιο μεσα και ελεγε βραχους)και η αλλη δεν ειχε βατραχοπεδιλα και γκρινιαζε.Τις πηρα καποια στιγμη απο το χερι,πηγαμε λιγο πιο βαθια και περιμενα να κανουν αυτο που πιστευα πως θα κανουν.Να τυλιχτουν πανω μου για να νοιωσουν ασφαλεια.Το κανει και η ανηψια μου,οποτε βρεθουμε μαζι στη θαλασσα και με τρελλαινει-τι ωραια αισθηση το να παρεχεις σιγουρια σε καποιον-.
Μετα βγηκαμε στην παραλια και περασαν τουλαχιστον 1 ωρα βαζοντας αντιλιακα και κρεμες.Μολις τελειωσαν και ξαπλωσαν-για να μαυρισουν παρακαλω-τις εκανα πλακα οτι φευγουμε και φρικαραν.Οταν το καταλαβαν ξεσκιστηκαν στο γελιο γιατι καταλαβαν τι ακριβως εννουσα.
Μαζεψανε πετρες και ξυλα για να κανουν ενα δωρο στην Α. που ειχε σημερα γενεθλια.Γυρισαμε σπιτι και πηραν μπογιες και μαρκαδορους και σκεφτηκαν το εξης απιστευτο:αντι για μια απλη καρτα γενεθλιων που στην αρχη ειχαν σκεφτει,γραψαν σε 4 βοτσαλα ενα παραμυθι.

Βοτσαλο1:Οταν η θαλασσα ειναι μακρυα...
Βοτσαλο2:...μπορεις να ακους την ανασα της...
Βoτσαλο3:...μεσα απο...
Βοτσαλο4:...τα κοχυλια.

Τα ζωγραφησαν κιολας και αυτο ηταν το δωρο τους.
Μου φανηκε απιστευτο.

Καληνυχτα μας.




Ακουσμα:2046

Τα προσωπικα βιβλια.

Διαβασα ενα υπεροχο αρθρο -αυτο εδω -και θυμηθηκα οτι πριν καποια χρονια επεσαν στα χερια μου δυο εκκλησιαστικα βιβλια του 1887.Στις αδειες σελιδες εχεις καποιες σημειωσεις που αφηναν κατα καιρους διαφοροι ανθρωποι.
Σημειωσεις με ομορφα καλλιτεχνικα γραμματα απο ανθρωπους που κατι τους εκανε να χρησιμοποιησουν αυτα τα βιβλια ως ημερολογια.

Σημειωσεις του τυπου(δυστυχως δεν τα εχω μπροστα μου τωρα,απο οσα θυμαμαι):
Σημερα 17 ιουνιου του 1916 το σιταρι κανει "τοσο",το ψωμι "τοσο".
Εχουμε πολεμο.
Εγω ο"ταδε",πολεμησα"εκει".
Σημερα 25 Μαίου 1924..χιονισε!

Και κατι που μου εκανε πολυ εντυπωση.
Καπου στο τελος μιας σελιδας εγραφε με αχνα γραμματα "Οραμα". (τι να ειδε αραγε αυτος ο κυριος,ισως και ο παπας του χωριου;Θα'θελα να μαθω.)

Λεει λοιπον ο Παναγιωτης "Η συμβουλή μου είναι να μην αφιερώνετε τα βιβλία σας. Αγοράστε μια κάρτα και βάλτε τη ανάμεσα στις σελίδες. Έχω βρει πολλά βιβλία με αφιερώσεις: συγγραφείς που τα στέλνουν σε κριτικούς, φίλοι σε φίλους, ερωτευμένοι μεταξύ τους, οι οποίοι μετά το χωρισμό πάνε να πουλήσουν τα βιβλία. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την λήθη, την καταστροφή και το θάνατο, όλα τελειώνουν κάποτε και γι'αυτό σας προτείνω να κάνετε έρωτα όσο περισσότερο μπορείτε με όσο λιγότερες αναστολές γίνεται αλλά προς θεού μην δώσετε την ευκαιρία στο πρόσωπο που αγαπάτε να πουλήσει τα βιβλία μαζί με τις αφιερώσεις σας. Όσοι σκέφτεστε να πουλήσετε βιβλία που κάποτε σας δώρισαν να ξέρετε πως ο παλαιοπώλης θα τ' αποτιμήσει φθηνότερα κι από τα εισιτήρια που χαλάσατε για να πάτε στο Μοναστηράκι. Γιατί να μην κρατήσετε τα δώρα; Όσοι θέλετε να κάνετε δώρο βιβλία πάρτε τα μέτρα σας: μην αφήνετε διακριτικά σημάδια πάνω τους, αφιερώσεις και προσωπικά μηνύματα γιατί κάποτε θα καταλήξουν σε ξένα χέρια, όπως κατέληξαν και τα κορμιά που αγαπήσατε και μεταχειριστήκατε."

Εγω παλι λατρευω τα βιβλια που εχουν σημειωσεις,αφιερωσεις,ζωγραφιες.Ακομα και λεξουλες οχι τοσο μεγαλης σημασιας.Απλα να υπαρχει παντα επανω τους η ιστορια τους,οι ανθρωποι που τα ξεφυλλισαν,που τα μυρισαν,που τα χαιδεψαν.Μ'αρεσει να φανταζομαι ποιος και γιατι εγραψε μια αφιερωση.
Γι'αυτο και παντα διαβαζω με ενα μολυβι στο χερι.Σημειωνω,τραβαω γραμμες και αφηνω την δικη μου πνοη πανω στα βιβλια.


Υ.Γ...επισης αγοραζω και δισκους με αφιερωσεις.Οποτε πεσουν στα χερια μου.

Επλυνα τα χαλια...

...βαζω σκουπα καθε μερα,ξεσκονιζω συνεχεια,απλωνω τις κουβερτες το πρωι,βαζω μπουγαδα αλλα ακομα να συμμαζεψω το μεσα μου.


Υ.Γ....καντε μια ευχη για καποιον που τη χρειαζεται.

Αγαπημενο και κατι παραπανω.

"Ξύπνησα μες στον ύπνο μου κι άκουσα δυο φωνές
Η μία μου 'πε ξέχνα τη και πάψε πια να κλαις
Μα η άλλη ήταν η δικιά σου μέσα απ' του ύπνου, του εφιάλτη οι γραμμές
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Τα χρόνια είν' αμέτρητα μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ συνήθισες και συ

Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο ένα φτηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές
Για να χωράει κάπου ο πόνος τις νύχτες όταν μένω μόνος
Τις σιωπές μου να μετράω να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Το παραμύθι τελείωσε κι αρχίζει η ζωή
Αχ να 'ταν η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή
Τι να την κάνω τη ζωή μου στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου να σε πιστέψει πάλι απ' την αρχή

Να σε πιστεύει όταν μ' αγγίζεις τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις
Όταν λες θα 'μαι κοντά σου όταν με θες."









Υ.Γ....Θελω να περνανε οι μερες γρηγορα μεχρι να ερθεις για παντα.
Και μετα οι μερες να περνανε οσο πιο αργα γινεται,μεχρι να πεθανουμε.

Μια ενδιαφερουσα εκδοχη...

...του Λανσελότου Αρθουρ!


vangelakas: Λιγη προσοχη στους recipients ρε παιδια!

Δεν καταφεραμε...

...τελικα να το σωσουμε το μικρουλι που περιμενε το μοσχευμα.

Το χαμογελο του δεν νομιζω να μου φυγει ποτε απο το μυαλο.

Και ας χαμογελαει πικρα που δεν το βοηθησαμε.

Γαμωτο...

Πηρα το καινουργιο...

...(επιτελους) βιβλιο στο Τσαγκαρουσιανου.Το διαβασα σε δυο ωρες και μετα εκανα κατι που δεν το εχω ξανακανει ποτε.Το ξαναρχισα απο την αρχη.Την ιδια στιγμη.
Δεν ειναι το βιβλιο που θα θυμαμαι σε ολη μου τη ζωη-ναι,υπαρχουν τετοια-αλλα ειναι ενα μικρο βιβλιαρακι που τα κειμενα του σου χαιδευουν την ψυχη.Αυτο και μονο.






Υ.Γ...στην Αυστρια,λεει,βρηκαν σε ενα σπιτι,2 νεογεννητα κατεψυγμενα και ενα θαμμενο μεσα σε τσιμεντο.

Υ.Γ2...Τι ανθρωποι ειναι αυτοι,Χριστε μου;;

Τελος Μαϊου...

...και κοιμαμαι με δυο κουβερτες και το παραθυρο κλειστο.Η υγρασια ξεπερναει το 90% το πρωι και το βραδυ και εγω βαζω αλοιφες και παιρνω χαπια για να μην με ποναει το γονατο μου.
Εχω παρατηρησει οτι οσο μεγαλωνω,εχω προβλημα με τη γραφη μου.Γινεται μια μορφη -ηπιας φανταζομαι-δυσλεξιας να εμφανιζεται σε μεγαλη ηλικια;Ή μηπως παθαινω αλτσχάιμερ και δεν το εχω καταλαβει?(ειναι σοβαρο ερωτημα αυτο,δεν το λεω για αστειο)

Νυσταζα ξαφνικα....(φαντασου,μεχρι και σε μενα φερνω υπνηλια.)

Καληνυχτα μας.

Απορια.

-Ποση ωρα θα παρει;Θα αργησουμε;

-Μην ανησυχεις.Γρηγορα θα φτασουμε.Το μονο που ισως μας καθυστερησει ειναι στο νομο του "μαγαπασλιγο".Βλεπεις ειχε βροχες πολλες τον μηνα αυτο και δυσκολη η διαβαση.Αν τωρα θα εχεις υπομονη και στα μπλοκα της περιοχης"μουλειπεις"τοτε ολα θα πανε καλα και δεν προκειται να χαλασουν ακομη και απ'την παρακαμψη του "θαθελανασουνεδω".-







Υ.Γ....θα αργησουμε?

Θα ηθελα...

...να ακουσω μερικα τραγουδια απο τον τελευταιο δισκο της Faithfull,απο τους Placebo.

Εχω μια ανηψια...

...που μαλλον δεν την αισθανομαι ανηψια μου αλλα παιδι μου.(Δεν θα ξεχασω ποτε οτι οταν την επιασα στα χερια την πρωτη φορα,εβαλα τα κλαμματα γιατι σκεφτηκα οτι αν παθει κατι θα πεθανω.)
Ειναι δυομιση χρονων και περναμε τους χειμωνες μαζι.Τα καλοκαιρια δυστυχως την αποχωριζομαι αλλα το χεμωνα ειμαστε συνεχεια μαζι,κοιμομαστε μαζι,παιζουμε μαζι και ετσι καπου ισορροπουν τα πραγματα.Ηρθε λοιπον το Πασχα να με δει αλλα δεν μας εφτασε.Εκανα και εγω ενα ταξιδι αστραπη αλλα και παλι...ηταν λιγο.Καθομασταν στο μπαλκονι και μου ελεγε:"παω στο δωματιο...μη φυγεις.Παω να κανω τσισα μου....μη φυγεις."Αλλα και παλι εφυγα.
Χθες λοιπον με πηρε τηλεφωνο και εχοντας παθει μια κριση αρχισε να φωναζει: "αμαν,θελω να ερθεις.Να παρεις λιγο αεροπλανο,λιγο καραβι και να ερθεις."
(φοβερη η αισθηση του "λιγο"!)

Αυτο ηταν.Με γονατισε......και πραγματικα δεν ξερω,αν μπορει καποιος αλλος να αγγιξει ετσι την καρδια μου οπως αυτο το μικρο πλασματακι.

Μ'αρεσουν...

...τα μαχαιρια.Εχω καμια δεκαρια αλλα οταν βλεπω κανουργιο
-καλο- μαχαιρι δεν μπορω να αντισταθω και τ'αγοραζω.Επισης δεν αφηνω κανεναν να τα χρησιμοποιει.Ενταξει,οχι ολα αλλα τα καλα σιγουρα.Λενε οτι οι μεγαλοι σεφ,οταν φευγουν απο τη δουλεια και πανε σπιτι παιρνουν το μαχαιρι τους μαζι.Ετσι και εγω.Τ'ακονιζω,τα πλενω,τα στεγνωνω-ενταξει,δεν τα παιρνω και στο σπιτι-και τα αφηνω με ευλαβεια να κολλησουν στον ειδικο μαγνητη που εχω στην κουζινα.
(Δεν μπορω να πω...με εχουν "κερασει" πολλα ραμματα για αυτη μου τη συμπεριφορα.)

Χθες λοιπον,πανω στην ανταρα της δουλειας,γλυστρισε ενα απο τα μεγαλα μαχαιρια και πριν προλαβει να πεσει στο πατωμα,εχωσα τον αντιχερα μου επανω του.Επειδη ειχα πολυ δουλεια εκεινη την ωρα εδεσα μια πετσετα πανω του και συνεχισα.Εβλεπα κατι σταγονακια να πεφτουν στο πατωμα αλλα δεν εδωσα σημασια.Μολις τελειωσα-1 ωρα μετα-και ανοιξα την πετσετα επαθα μια φρικη.Η πληγη εχασκε ορθανοιχτη και το αιμα αν και ειχε περασει τοση ωρα ετρεχε αφθονο.Δεν πηγα στο γιατρο για ραμματα-μετα απο το επεισοδιο της επιληψιας δεν του εχω και τοση εμπιστοσυνη-αλλα μαλλον εκανα μαλακια.Οτι και να ακουμπησω η πληγη ανοιγει και αιμορραγω.Αλλα τωρα δεν γινεται τιποτα μαλλον.

Γι'αυτο λοιπον και εγω,μπαταρα τον αντιχειρα μου με εναν τεραστιο επιδεσμο και αναρωτιεμαι αν ο χωρος ειναι καταλληλος για διαφημιση.

Ακουσμα:..."το πιο ωραιο ειναι το επομενο λιμανι"....απο τον Παυλιδη.

Υ.Γ.....καληνυχτα μας.

Φυσαει δαιμονισμενα...

...και ειχε ενα τελειο ηλιοβασιλεμα με πολλα συννεφα και παιχνιδια με τον ηλιο.Μολις ειχαμε βαλει τα χοντρα στις βαλιτσες και σημερα αναγκαστηκαμε να τα ξαναβγαλουμε.Με βολευει το κρυο ειναι αληθεια αλλα λιγο ποναει το ποδι μου.Σημερα γουσταρω να πιω πολυ αλλα αρχισα κατι αντιφλεγμονωδη και μαλλον δεν κανει(εε?).
Επιτελους σε λιγες μερες θα τελειωσει και αυτο το πρηξιμο με το eurovision.Δεν θελω να το ξανακουσω αυτο το τραγουδι ποτε ξανα...και ας βγει και πρωτο οπως λενε οι ειδικοι(Μ.Χ).
Παρ'ολα αυτα θα το δω σημερα για να εχω και εγω κατι να συζηταω αυριο με τους φυσιολογικους ανθρωπους. :-p

Αυριο θα τελειωσω και το βιβλιο που τοσο καιρο παιδευω.
Καληνυχτα μας.


Άκουσμα:"ο καθρεφτης" του Φοιβου.(ειχα καιρο να τ'ακουσω και το'χα πεθυμησει.)
"Μα εγώ θα κάνω τον καθρέπτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτόν που κρύβει πίσω του είσαι εσύ
Εσύ που ψάχνεις πίσω από τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεπτίσεις μόνο εμένα στην ζωή."

Μαλλον δεν μπορει να ειναι μονο μια...

"Κάτω απ' το μαξιλάρι είν' ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν

Παλεύουν κάθε βράδυ με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά, πλάι στο μαχαραγιά

Να σου μιλάν στον ύπνο, να σε μπάζουνε σε κήπο
μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς και χειμωνανθούς

Κι όταν σ' αναταράσσει, για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό, να σου δίνουν φυλαχτό

Χαϊμαλί από μετάξι που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη που 'χει μείνει απάτητη

Έρχονται και σε 'μένα πρόσωπα λησμονημένα
άδεια και χλωμά - από πριν κι από μετά

Μου κρατάν' το χέρι στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ. Είναι λίγοι, είναι πολλοί

Μέσα στο πηγάδι, κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές. Ήλιε μου, τώρα βγες."

Μια νοτα απο τον Θαναση για καληνυχτα...

"Τα δάκρυα όταν πέφτουνε
Πες μου ποιος δεν το ξέρει
Τρύπες ανοίγουνε στη γη
Κρυστάλλινοι αρουραίοι

Κάνουν την πέτρα κόσκινο
Πες μου αν δεν είναι αλήθεια
Και χάνονται στα τρίσβαθα
Στην πορφυρένια ψίχα

Ούτε τριγμός ούτε λυγμός
Πες μου που είναι το ψέμα
Ούτε βαριά πατήματα
Στο δρόμο για τα ξένα

Μόνο σιωπή ασάλευτη
Πες μου τι δεν ταιριάζει
Τα παιδικά μας όνειρα
κι ο χρόνος που κοπάζει"

Μερικες φορες,μου γυριζει...

...το μυαλο.Σε υπερβολικο βαθμο ομως.Νοιωθω το αιμα μου να ανεβαινει,τα κοκκαλα μου να κανουν θορυβο και τοτε ξερω οτι ειμαι ικανη να κανω φονο.Προχθες ανεβηκα Θεσσαλονικη.Εβραζε ο τοπος.Μες το μεσημερι ειδα εναν τυπο να γραφει με σπρει κατω απο μια γεφυρα.(Γενικα εχω προβλημα με αυτο.Σε σημειο που θελω να παρω ενα σπρει και εγω και να κανω αντιλογο.Π.χ"η ιδιοκτησια ειναι δυστυχια",λεει ο χ αναρχικος."αμα σου καψω το ΧΤ τοτε θα το καταλαβεις"θα λεω εγω.)Εγραφε λοιπον, με παθος και δυστυχως με ειχε πιασει το φαναρι και δεν εφευγα.Κατι για την Κυπρο εγραφε αλλα δεν εβλεπα καλα.Πρασινο...κανω λιγα μετρα και σταματαω παλι.Ο τυπας εφευγε και το μεγαλουργημα του φαινοταν πλεον καθαρα:Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΗΚΗ.Ηρθε και εδεσε με ενα:
Η ΜΑΚΕΔΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ που ειδα προσφατα σε ενα φορουμ και το επαθα το εγκεφαλικο.Γαμω το κερατο μου....απορω.Εχουν ανοιξει ποτε ενα βιβλιο ιστοριας ολοι αυτοι ή απλα κανουν copy-paste οτι τους δινουν?

Δεν λεο πως αιγο δεν κανο λαθι αλλα ωταν πρεσβεβης κατι,μαθαι τουλαχυστον πος γραφαιται.

Ασταδιαλο με την αμορφωσια μας πια.



Τα πηρα παλι.

Δυο μερες...

...κρατησε ο καλος καιρος.Δυο μπανακια προλαβα να κανω σε μια θαλασσα που θυμιζε μεσα Αυγουστου.Ηταν υπεροχα και το βασικοτερο...γαληνια.Σημερα φυσουσε.Το απογευμα απο τη βαρεμαρα,καναμε πολλες βλακειες.Στο τελος καταληξαμε να παιζουμε παντομιμα στη μεση του χωριου.Γελασαμε πολυ-το χρειαζομουν αυτο.Βγαλαμε πολλες φωτογραφιες ολες αυτες τις μερες.Δεν ξερω τι μας εχει πιασει και αποτυπωνουμε την καθημερινοτητα μας.Μαλλον μια καρτα 128mb που τη γεμισαμε και την αδειασαμε πολλες φορες.Καθε μερα κανουμε και ενα σχεδιο για το επομενο ταξιδι μας.Ποτε με τρενα,ποτε με αυτοκινητα εχουμε γυρισει ολο τον κοσμο.Και αυτο με κανει λιγο ευτυχισμενη.


Υ.Γ____________Τωρα να ημουν....να ημουν στα Φιδακια.Αλλα να εχει κρυο.Πολυ.

Ο ηλιος ηταν...

...λαμπερος σημερα.Ισα που πηγαινα για μπανιο.
Τα πιτσιρικια αρχισαν τις κοπανες και υπηρχε μια κινηση στον κατα τ'αλλα αδειο δρομο.Ηθελα να λειωσω στην αγαπημενη μου πολυθρονα-να μην σηκωθω ουτε για νερο-αλλα το ταμειο να γεμιζει με εναν μαγικο τροπο.(εκεινο το τζινι που επαιζε καποτε,που εξαφανιστηκε?)Οι κυριακατικες ηρθαν σημερα αλλα Τα Νεα της δευτερας μαλλον δεν θα ερθουν ποτε.Κριμα γιατι εχουν (ειχαν) την Πολη του Θεου.Μου χρειαζεται μια γροθια στο στομαχι και ελεγα να την παρω απο αυτη την ταινια.

Αυριο απεργω?...δεν απεργω.
Αλλα ισως παω για μπανιο.Ειναι απαραιτητο λενε για το ποδι μου αλλα βαριεμαι.


Υ.Γ...αραγε που πανε ολα τα κοκκινα αυγα που περισσεψαν απο την προηγουμενη βδομαδα?
Κατι πρεπει να τα κανουνε-λογικα-γιατι δεν νομιζω οτι υπαρχει κανεις που να τα πεταει.

Στο repeat εδω και ωρα...

...παιζει μετα απο καιρο "round about midnight" με gotan project και μια μυρωδια απο chet baker.Μια ηρεμια,μια γαληνη και μια νοσταλγια.Να'ταν "πιο" καλοκαιρι και να ημουν στο ταρατσακι.Πουθενα αλλου δεν θα ηθελα να ειμαι.Φοβαμαι αλλωστε μονη μου,να ειμαι οπουδηποτε αλλου.-

Τωρα θυμηθηκα...

...τον Τ. να με κυνηγαει με μια κανατα νερο,ξημερωματα στη Χωρα και εγω να παιρνω εναν πυροσβεστηρα και να τον κανω ασπρο απο πανω μεχρι κατω.Θυμαμαι οτι αρχισα να τρεχω και ακουγα πισω μου καρεκλες να πεφτουν,φωνες και αυτον με -κατι που ειχε πολυ νερο μεσα-να ερχεται κατα πανω μου.Μπηκα σε κατι χαλασματα για να κρυφτω,(σαν να) ειδα μια σκια και πισωπατησα.Με ελουσε,αγκαλιαστηκαμε και χωρισαμε για τα σπιτια μας.....

Αραγε τα θυμαται αυτα εκει που βρισκεται?

Μου λειπει.

Πριν λιγες μερες...

...ετυχε να παθει ενας γνωστος κριση επιληψιας.Δεν του ειχε ξανασυμβει και κανεις απο μας δεν ηξερε τι να κανει.Ομολογω πως σοκαριστηκα.Καταρχην ενοιωσε μια ζαλη και αρχισε να εχει σπασμους χωρις ομως να χασει την επαφη του με το περιβαλλον.Πηγα να του κανω ενα χυμο και μεχρι να γυρισω ειχε χειροτερεψει.Την ωρα που του κρατουσα τα χερια αρχισε να εχει φρικτους σπασμους και να βγαζει αφρους απο το στομα.Πανικοβληθηκα αλλα του κρατουσα τα χερια δυνατα μηπως και αυτο βοηθησει.Καποιος απο πισω φωναξε να του ανοιξουμε το στομα για να μην καταπιει τη γλωσσα.Προσπαθησαμε με ενα κουταλι,αρχισαν να τρεχουν αιματα,οι σπασμοι συνεχιζονταν και ο Ν.εχανε καθε επαφη με το περιβαλλον.Μετα απο 45 λεπτα αρχισε να συνερχεται.Του μιλουσαμε και μας απαντουσε αλλα δεν ειχε ιδεα τι ειχε συμβει.Νομιζε οτι απλα ζαλιστηκε και επεσε.Οταν ηρθε ο γιατρος μου ηταν πολυ δυσκολο να του πω τι συνεβει αφου καθε φορα που ελεγα κατι εβλεπα το τρομοκρατημενο υφος του Ν.Εχουν περασει μερες αλλα ακομα και τωρα που το σκεφτομαι με πιανει τρομος.Ηταν ενα απο τα πραγματα που δεν θα ηθελα να μου εχουν συμβει ποτε.

Εφυγαν ολοι...

...με ενα μονο καραβι.Επιστρεψαμε και εμεις στα καθημερινα μεχρι ενα καραβι να τους φερει παλι πισω.Μετα απο κατι 18ωρα δουλειας τωρα νοιωθω σαν να τεμπελιαζω.Ουφ!Καλη ανασταση σε ολους.....καλοκαιριαζει.-

Σαββατο του Λαζαρου...

...καναμε Αγιασμο στο μαγαζι.Κοιτουσα τον παπα-Γιωργη και μου ερχοταν να βαλω τα κλαμματα.Ενας ανθρωπος-σχεδον αγιος-που καταφερνει με μια κουβεντα του να σε φερει τοσο κοντα στο Θεο που αυτο δεν το εχει καταφερει κανενας μεχρι τωρα.Σκεφτομαι αυτον και σκεφτομαι τους παπαδες με τα στρινγκ και τις αχορταγες ορεξεις.Φανταζομαι πως επιτηδες γινεται αυτο.Μεσα στην ασχημια και την αηδια ο Θεος αφηνει εναν αγγελο και εσυ πρεπει να τον βρεις.Και αν τον βρεις τοτε βρισκεις και το Θεο.Αυτο και αν ειναι δοκιμασια.-

"Έφυγα...

...γιατί έπρεπε να μείνω αλλιώς
Έφυγα γιατί άνοιξε ο καημός μου ο παλιός
στα άγγιγμα του όχι μας σαν κουρασμένο ρούχο
γιατί έφυγε και απέφυγε που τέτοια αγένεια αγάπη σου' χω

Δυο σπίρτα που ‘μειναν στις νύχτας το κουτί
να μην τ' ανάψεις
Την πόρτα σου μονάχα την κουτή
για ρώτα την πως έφυγα
νομίζοντας πως θες να με φωνάξεις

Έφυγα γιατί έπρεπε να ζήσω αλλιώς
Έφυγα όπως φεύγει το σκοτάδι απ' το φως
Μια καύτρα μόνη γυάλιζε λες και ήθελε να δείξει
ποιο κουράγιο το κουβάλησε το θέμα που' χα πνίξει"

Ταδε εφη Λινα.

Εχω 7-8 χρονια...

...να γιορτασω τα γενεθλια μου κοντα στους γονεις μου και στους φιλους μου.Μ'εχει φαει η ξενιτια-το κουρμπετι- και πραγματικα κατι τετοιες στιγμες το βιωνω πολυ ασχημα.Δεν αρκει το τηλεφωνο,ουτε το μεηλ.(Το χειροτερο απ'ολα ειναι που σταματησα να παιρνω και δωρα).
Να μην ξεχασω να σημειωσω οτι εχω ενα χρονο ακομα μεχρι να ενηλικιωθω.Στα 30 δεν γινεται αυτο ή κανω λαθος?
(............μη μιλησει κανεις,τον εφαγα.............)


Νυσταξα.Ανοιγω το παραθυρο και ψυθιριζω μια καληνυχτα.Να την παει ο ανεμος σ'αυτους που με θυμηθηκαν.

Υ.Γ του Α.Ι..."Χαμένοι μοιάζουμε λοιπόν στον γύρο του θανάτου
Στην παγωνιά του οριστικού στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα έχεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
Όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις

Αυτός ο κόσμος που αλλάζει πως σου μοιάζει πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει με τρομάζει με τρομάζει."

Κύριε...

...Ιησού Χριστέ
ελέησον με...την αμαρτωλή.


Υ.Γ...Ο λογαριασμος ηρθε αλλα φαινεται πως καποιος εχει παντα την ταση να δενει τα κορδονια του εκεινη την ωρα.Μονη μου το πληρωσα το μπιλιετο.

Πρωταπριλιά...

...αλλα δεν φοβαμαι μηπως πεσω θυμα φαρσας.Μου κανανε μια πριν λιγες μερες και ακομα να συνελθω.

Τωρα που...

...βλεπω τα χιονια εξω απο το παραθυρο μου και εχω ταξιδεψει 4 ωρες με χιονοθυελλα κανω σαν να μην εγραψα το παρακατω.Την παρασκευη εχασα 1 ωρα απο τον υπνο μου για να κυνηγαω ενα(μπορει και δυο)ποντικι.Πολυ γελιο τωρα που το σκεφτομαι.Κοιμηθηκα με διακοπες-οπως παντα.Επεστρεψα μετα απο τεσσαρις μερες.Το σπιτι κρυο,οι σωληνες παγωμενοι,η Δημητρα να χοροπηδαει σαν κατσικι απο τη χαρα της.Μου ελειψε.
Ακομα με παιδευουν οι πονοκεφαλοι απο την ελλειψη της καφεινης.Αραγε ποσο θελει ενας οργανισμος να ξεχασει μια καθημερινη-και πολλαπλη-συνηθεια?Αναρωτιεμαι...


Y.Γ....να μην ξεχασω να φτιαξω Μάρτη για μενα,για τη μικρη και για τον Ευ.

Ελπιζω να μην τελειωσε...

...ο χειμωνας.-

Οχι τη euroline!!!

...χαχαχαχαχα....οι καινουργιοι διαφημιστες πρεπει να παιρνουν πολλα φαρμακα.Κορυφαια η euroline.-

Μυρμηγκιά και άλλα...

...Ποσο πρεπει να πληρωσω για να κανω μια αντι-διαφημιση στην t.v;
-"Εξαφανιστε τη μυρμηγκια σε 20 δευτερα"
-"Τι δευτερα?..Δευτερα χρονου,αιωνα ή χιλιετιας?"
(πριν λιγο καιρο στο φαρμακειο.)
-"Κανει σιγουρα δουλεια αυτο το πραγμα γιατι εχω βαλει πολλα και δεν περναει."
-"Ναι,ναι...σιγουρα."
(Κλάιν μάιν,που λεμε.)Παμε χειρουργο?

---

Υ.Γ....χθες ειδα τον παππου στον υπνο μου.Με τρομαξε το ονειρο αλλα συνεχιζει να μου λειπει.

Singles...

...μ'αρεσει.Γελαω,θυμαμαι τα δικα μου,των φιλων μου,τους φιλους μου.Μ΄αρεσει και η μουσικη του.Χθες η μανα μου μου ελεγε για τη γενια μας.Δυσκολα τα πραγματα,λεει.Δυσκολη γενια.Δεν εχει και αδικο.Αλλα απο την αλλη...τοσες συγκινησεις,που τις βαζεις?
Μια χαρα ειμαστε μαμα...ακου με που σου λεω.MALA VIDA!-

Βρέχει...

...απο τη νυχτα και με ξυπνησε πολλες φορες ο αερας.Τελικα σηκωθηκα στις 5 και δεν ηξερα τι να κανω.Εβαλα να δω το "γυρο του κοσμου σε ογδοντα μερες" και θυμηθηκα τα παιδικα μου χρονια.Την Καντυ-καντυ που αλλαζε συνεχεια γκομενους(και μας φαινοταν απιστευτο σε εκεινη την ηλικια),και μαλλωναμε για το ποιος μας αρεσε(Αχ,Αντονυ!)
Βρεχει και μονο μουσικη θελω σημερα.Πηρα σβαρνα τα e-ραδιοφωνα και αλλαζω καθε δυο λεπτα σταθμο.Ειναι πολυ ωραιο επισης που δεν πρεπει να βγω εξω απο το σπιτι.Και ετσι την αραζω στον καναπε με ζεστο καφε και "i love Paris in the spring time"....Μακαρι,επισης,να ημουν εκει.-

Το ευκολο ειναι...

...να κρυβεσαι. Να λες πως δεν εγινε τιποτα. Να μην παραδεχεσαι στον εαυτο σου οτι ποναει. Εγω παλι περναω τα δυσκολα.
Ο καθενας υποθετω παιρνει οτι του αξιζει.-

Αγρύπνια για αρχή..

"Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως μια στάλα στοργή
σ’ όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που ’ναι πάντα αδειανή

Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη
βροχερή σαν Κυριακή
ξέρω γιατί, στ’ αυτί που σπαράζει
χιμάς και γλύφεις σαν το σκυλί

Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου
τους ήχους που φτάνουν από μακριά
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά»

Αγρύπνια, της κόλασης κήτος
είναι το φιλί σου φωτιά
Αφήνει μια γεύση από σίδερο
Πού ’χουν ξηλώσει καράβια παλιά

Κι ενώ περνά η νύχτα..."