"Κάτω απ' το μαξιλάρι είν' ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν
Παλεύουν κάθε βράδυ με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά, πλάι στο μαχαραγιά
Να σου μιλάν στον ύπνο, να σε μπάζουνε σε κήπο
μ' Αϊ-Γιάννη και λωτούς και χειμωνανθούς
Κι όταν σ' αναταράσσει, για τα σκάρτα που 'χεις πράξει
κύμα φαρμακερό, να σου δίνουν φυλαχτό
Χαϊμαλί από μετάξι που 'χουν μέσα του φυλάξει
άχυρο απ' τη γη που 'χει μείνει απάτητη
Έρχονται και σε 'μένα πρόσωπα λησμονημένα
άδεια και χλωμά - από πριν κι από μετά
Μου κρατάν' το χέρι στο ταξίδι, στο καρτέρι
στον ύπνο τον βαθύ. Είναι λίγοι, είναι πολλοί
Μέσα στο πηγάδι, κάτω απ' το μαξιλάρι
ρίχνονται οι ψυχές. Ήλιε μου, τώρα βγες."
2 comments:
de thimamai pou, alla kapou sto blog mou tha breis na grafo kai go gi auto to tragoudi
auto to maksilari rixnei ta oneira mas sto pigadi kai meis pou akolouthoume
kai meis poname
ti epathes?
"ο ενας το εβλεπε το φως για ανατολη και ο αλλος για δυση"
Τιποτε αλλο. :-)
Post a Comment