...τετοια μερα,ηρθε στη ζωη μου ενα πλασματακι και την εκανε ανω κατω.
Δεν ξερω τι με κανει περισσοτερο ευτυχισμενη,οταν λεει με το μοναδικο της τροπο το ονομα μου ή οταν ερχεται και μ'αγκαλιαζει σφιχτα σε ασχετες στιγμες.Οταν με εκπλησει με τις ατακες της ή οταν θελει να κοιμηθει στο κρεββατι μου.Ολ'αυτα και απειρα ακομα με κανουν χαζοχαρουμενη θεια σε σημειο που φυσικα ποτε δεν φανταζομουν.
Και δεν ευχομαι τιποτε αλλα εκτος απο το να μην φυγω απο διπλα της ποτε.
Να΄μαι εκει οποτε με χρειαζεται και αυτο να το ξερει παντα.
Και να τη χαιρομαι.Ναι...να τη χαιρομαι.
Υ.Γ..."Πέρα στο μυζηθρόκαμπο και στο γιαουρτοπόταμο
μια νύφη με τα πέπλα της σαπούνιζε τ' ασπρόρουχα
Τα ξέπλενε,τα στέγνωνε,τ' αλάτιζε,τ' αλεύρωνε,
τα ζαχαροσιδέρωνε και τραγουδούσε κι έλεγε
Κύλα γιαουρτοπόταμε ν' ασπρίσεις τ' άσπρ' ασπρόρουχα
κι οι γλάροι θα τα πάρουνε στο γυάλινο παγόβουνο
Και πάνω στο παγόβουνο σ' ένα σταμνί μαρμάρινο
κάθεται 'μένα ο άντρας μου ο σιωπηλός χιονάνθρωπος."
11 comments:
Να την χαίρεσαι... όσο πιο πολύ μπορείς!
αχ εμείς οι χαζοθείες!
και γω με τα δικά μου ανήψια έχω εξάρτηση και ξέρω τι εννοείς.
να τα χαιρόμαστε πάντα! :)
Οντως ειναι οτι πιο εθιστικο μου εχει συμβει η ανηψια μου.Ευχαριστω Σαδιστρια που μου το ειπες.;)
Avanti η Λιλιπουπολη ειναι ο αγαπημενος "μας" δισκος.Μ'αυτον κοιμομαστε,μ'αυτον ξυπναμε.
Alex ευχαριστω πολυ.
Jojo,να κανουμε ενα club για χαζοθειες?
Στη Λιλιπούπολη, ευελεπιστώ να μυήσω το βαφτηστήρι μου.
'Αντε και στα παιδιά μας, βρε!
Να σου ζήσει η όμορφη, να είναι πάντα καλά και μεγαλώνοντας, να σου δίνει και να της δίνεις ακόμα πιο πολλές αγκαλιές κι ακόμα περισσότερη αγάπη.
Δηλώνω συμμετοχή για το club, που πρέπει να υπογράψω;
Να τη χαίρεσαι είδες αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια τι μας κάνουν;;; ό,τι καλύτερο φυσικά ;)
Αλλος για το Χαζοθεια-ος club!!!
Πνευμα,clown,mindspripper ευχαριστωωωωω!
"οταν λεει με το μοναδικο της τροπο το ονομα μου"
'Οσο μεγαλώνουμε μέσα στην άγρια αυτή κοινωνία αγριεύουμε κι εμείς οι ίδιοι. Τότε είναι που έρχεται ένα θείον βρέφος και μάς συνεφέρνει στη πρότερη φυσική μας κατάσταση. Την στιγμή επί παραδείγματι που τού φοράς και τού κουμπώνεις το παλτουδάκι κι αυτό είναι χαμένο στο κύκλο που κάνει με το αυτοκινητάκι του, τότε η ματιά σου πλάθεται από την αρχή και ειρηνεύουμε.
Ο Θεόδωρος Δοστογιέφσκης, έγραφε, μην τυχών περάσεις δίπλα από ένα παιδί και σε δεί κατσουφιασμένο. Να γελάμε πάντα στα παιδιά. Πρόταση με περιεχόμενο. Βίωσα την κηδεμονία από πολύ νωρίς. Και μού άρεσε αυτό. Καληνύχτα της.
Υπεροχο Θειο τραγι....σ'ευχαριστω.
Νιώθω τις παρενέργειες της ως άνω παραγράφου...
(Μη τυχόν και παρεξηγηθώ: Γράψατε το "Θείο" με κεφαλαίο το αρχικό θήτα όπως εγώ το "Θεόδωρος". Είναι πολλοί που το γράφουν με κεφαλαίο γράμμα, όμως κανονικά γράφεται με μικρό, όπως το θειάφι. Καλή απογευματινή σάς εύχομαι).
Εχετε δικιο...θειο τραγι.
Post a Comment