Saturday, June 11, 2005

Αγαπημενο και κατι παραπανω.

"Ξύπνησα μες στον ύπνο μου κι άκουσα δυο φωνές
Η μία μου 'πε ξέχνα τη και πάψε πια να κλαις
Μα η άλλη ήταν η δικιά σου μέσα απ' του ύπνου, του εφιάλτη οι γραμμές
Μου 'λεγε αγάπη μου κοιμήσου θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Τα χρόνια είν' αμέτρητα μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ συνήθισες και συ

Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο ένα φτηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές
Για να χωράει κάπου ο πόνος τις νύχτες όταν μένω μόνος
Τις σιωπές μου να μετράω να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα 'μαι κοντά σου όταν με θες

Το παραμύθι τελείωσε κι αρχίζει η ζωή
Αχ να 'ταν η αλήθεια σου σαν ψέμα αληθινή
Τι να την κάνω τη ζωή μου στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί
Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου να σε πιστέψει πάλι απ' την αρχή

Να σε πιστεύει όταν μ' αγγίζεις τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις
Όταν λες θα 'μαι κοντά σου όταν με θες."









Υ.Γ....Θελω να περνανε οι μερες γρηγορα μεχρι να ερθεις για παντα.
Και μετα οι μερες να περνανε οσο πιο αργα γινεται,μεχρι να πεθανουμε.

1 comment:

nikitas said...

iperoxo tragaoudi
:)

xairomai pou sou arese to eksofillo tou blog mou

kalo apogeuma