...πηρα τηλεφωνο 3 φιλους που ειχα καιρο να τους ακουσω,τους ειπα οτι τους πεθυμησα και μετα εφτιαξε η μερα μου.
Την καληνυχτα ή την καλημερα μου.
Υ.Γ...."Μα πώς γίνεται αυτό το μικρό πετραδάκι
να βαραίνει σα βράχος την ανόητη καρδιά μου
να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα
τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου."
4 comments:
Όμορφο το υστερόγραφο!Ποιανού είναι;
την καλησπέρα μου:Ρ
Παυλος Παυλιδης-Δεν υπαρχεις.
"Μα πώς γίνεται αυτό το μικρό πετραδάκι
να βαραίνει σα βράχος την ανόητη καρδιά μου
να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα
τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου
Ενώ μπορώ ν' ανοίξω την πόρτα
να τρέξω στους δρόμους που οδηγούνε σε σένα
εγώ στέκομαι εδώ, κοιτάω στο κενό και
καπνίζω λουλούδια από καιρό πεθαμένα
Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που ζω κάθε βράδυ
να με σέρνει τη νύχτα να πίνω σκοτάδι
μ' αυτούς που χρόνια μπροστά στον καθρέφτη
περιμένουνε μα όχι ούτε απόψε δε θα 'ρθει
Η πόρτα κλείνει η γιορτή τελειώνει
έξω στο δρόμο το φως με τυφλώνει
και βγαίνω στο δρόμο που βγάζει απ' την πόλη
λίγο προτού να ξυπνήσουνε όλοι
Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που καίει την καρδιά μου
να σε φέρνει κοντά στα όνειρά μου
Απλώνω το χέρι μα πώς να σε φτάσω
Αφού δεν υπάρχεις δεν θα σε χάσω ποτέ."
Συμπαθώ τις χαμένες νύχτες,
συμβαλουν με τον τρόπο τους στις αλλες νυχτες τις πιο αληθινές.
Μαλλον ετσι λειτουργουν ολα τα "χαμενα" στη ζωη μας.
Post a Comment