Το απολυτο καλοκαιρινο μου κολλημα.

"Ενας ανεμος καυτος
του ηλιου στεναγμος,
του πλοιου ο ρυθμος μας εφερε ως εδω
στην ακρη ενος απομακρου νησιου,στη σκια του φεγγαριου.

Καλοκαιρι αλμυρο
το σωμα σου υγρο
με γευση αλατιου
νερο θαλασσινο
με αρωμα γλυκο μεσημεριου.

Τα νησια,τα νησια
σαν καραβια ταξιδευουν στ'ανοιχτα,
τα βουνα,τα βουνα
σκεπασμενα με θυμαρια ευωδιαστα.

Κολυμπανε,κολυμπανε
στου οριζοντα την αβυσσο βουτανε
κολυμπανε,κολυμπανε
την αγαπη μας στο απειρο την πανε.

Στο βυθο,στο βυθο
της αγαπης μας κρυμμενο μυστικο,
φυλαχτο,φυλαχτο
βυθισμενο μες σε διαφανο νερο.

Ανεμωνες και γοργονες
πολιτειες βυθισμενες στους αιωνες
Φυσαλιδες,ηλιακτιδες
ασημενιες υποβρυχιες ελπιδες."

Κριστη Στασινοπουλου-τα νησια.