Αυριο να περιμενουμε...

...βροχες λεει.Ηδη απο το ανοιχτο παραθυρο αρχισε να μπαινει αρκετα πιο δροσερο το αερακι.Πεθυμησα μια βροχη.Οχι ομως μπορα.Βροχη που να κρατησει ωρες και εγω να κανω βολτες με το αυτοκινητο.Πανω κατω το νησι μιας και δεν εχω πολλα περιθωρια.Το εχω παθει αυτο πολλες φορες.Να μην με χωραει ο τοπος και να πηγαινω απο τη μια ακρη μεχρι την αλλη για να αποφυγω τη φρικη του να μην μπορεις να πας παραπερα.
Τεσπα,για βροχη ελεγα.Ναι,να βρεχει οπως τοτε στο γεφυρι του Βοϊδοματη που κολλησαμε στις λασπες.Οπως τοτε στα Πετροκερασα που ειχαμε βγει στο κτημα και τραγουδουσαμε στη βροχη χωρις να μας νοιαζουν οι κιθαρες και τα πνευμονια μας.Οπως τοτε στη Μολιστα που περασαμε ολη τη μερα διπλα στο παραθυρο για να μην χασουμε ουτε σταλα απο τη βροχη που κρατησε ωρες και ωρες.(Οχι ομως οπως τοτε που επιστρατευσαμε ολους τους κουβαδες και τα ταπερ για να μαζευουμε το νερο απο το χιλιοτρυπημενο ταβανι-οσο και να χτυπιεσαι αυτο δεν το λεω!)Εχω τοσα να θυμηθω απο τους χειμωνες μου αλλα αν αυτη τη στιγμη με εβαζες να διαλεξω μια βροχη,αυτη θα ηταν καλοκαιρινη.Για να ειναι ανοιχτα τα παραθυρα και να μπορω να μυριζω το βρεγμενο χωμα.(Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου η βροχη μου μυριζει καρπουζι-το ξερω,ειναι γελοιο αλλα το λεω σοβαρα.)

"Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά."


Την καληνυχτα μου και τα φιλια μου.








Υ.Γ...Χθες ειδα μια "χαμενη"ταινια*.Δεν ξερω πως αλλιως να τη χαρακτηρισω.Ουτε μου αρεσε,ουτε δεν μου αρεσε(ακομα).Υποθετω οτι αν δεν ειχε αυτο το καστ θα τη σταματουσαμε απο το πρωτο μισαωρο.Αυτο που μου εμεινε ηταν ενας μαυρος που σε ασχετες φασεις,τραγουδουσε (πολλα) τραγουδια του Bowie στα Πορτογαλεζικα(αν εχεις το Θεο σου!).Ηταν τοσο χαλια που οι φιλοι μου δεν με πιστευαν οταν τους ελεγα οτι ειναι γνωστα κομματια και μαλιστα Bowie.Ισως να ακουσα και ενα των Stones,αλλα δεν ειμαι σιγουρη.

*Υδατινες ιστοριες.