Εικονες.

Χερια που τρεμουν, cd και κρεμα σωματος, γενεθλια στην Παπαρουνα,
διακοπη ρευματος, επιστροφη και αφιερωση κατω απο το φως της λαμπας,
κρασι με θεα την πολη και επιστροφη με το ζορι, βραδυ μετα απο μια κηδεια,
κλαμματα και αγκαλιες, υπνος φρικτος, μοναχικος και τρομακτικος,
βραδυα μουσικης και αγκαλιας, μουσικες, μουσικες, μουσικες,
κοινη ζωη σαν απο παντα, καλοκαιρινοι αποχαιρετισμοι και ολα μαυρα,
ζωη κοινη σαν απο παντα, χειμωνας ξανα,
a happy hole in your heart και μια προβλεψη σαν καταρα:
"πρεπει να ζησουμε μαζι,μια απο ολες τις εποχες".
Μονο μια. Χειμωνας ξανα. Ολα μαυρα.

Παραμονη Χριστουγεννων.

Εχω χασει τις μερες και τις ωρες. Κυλανε οι μερες με τοσα αλλα στο μυαλο μου που δεν ηξερα ποσο κοντα στις γιορτες φτασαμε. Πριν ενα χρονο τετοιες μερες, ημουν σε τελειως διαφορετικη φαση. Εχουν αλλαξει τοσα απο τοτε. Και εγω εχω αλλαξει. Και η καθημερινοτητα μου. Φετος δεν χτυπησε η πορτα -ακομα- για τα καλαντα. Φετος δεν πηρα δωρα στα βαφτηστιρια μου γιατι δεν ειχα μια. Φετος λειπει ενας απο το τραπεζι των χαρτιων και αυτο μας ποναει ολους. Αλλα φετος ειμαι πιο ευτυχισμενη απο ποτε. Για ολα αυτα τα "καινουργια" που ηρθαν στη ζωη μου. Και πολυ ευγνωμων.

Καλα Χριστουγεννα να εχουμε. Με υγεια και ευτυχια.

Απορια:

Πως γινεται και στη Θεσσαλονικη, κερδιζουν παντα οι κομπλεξικοι?


(καμια φορα ομως,πισω εχει η αχλαδα την ουρα... μποϋκοταζ στους ρουφιανους.)

Ψαχνω ενα σπιτι...

...στο κεντρο. Να συμμαζεψω τη ζωη μου σε οσο μικροτερη ακτινα γινεται. Με κουρασαν οι αποστασεις και τωρα ολα θελω να γυριζουν γυρω απο μια βαση.
Τοσα χρονια με τα πηγαινε-ελα, ειχα μια σταθερη: τους φιλους μου. Οταν ολα γυρω μου κατερρεαν, ειχα μια δυναμη: τους φιλους μου. Οταν πετουσα απο τη χαρα μου, ηξερα οτι καποιοι χαιρονται στ'αληθεια για μενα: οι φιλοι μου. Το Σαββατο που μας ερχεται, λοιπον, παντρευεται μια απο τις καλυτερες μου φιλες. Μια σταθερη στη ζωη μου. Μια Αξία. Καθομαι και σκεφτομαι τα χρονια που εχουμε περασει μαζι. Τις βλακειες που εχουμε κανει κατα καιρους. Το πως μεγαλωσαμε μεσα σ'αυτα τα χρονια. Μαζι. Ολα μαζι. Και κλαμματα και χαρες και μεθυσια και εκδρομες και διακοπες και χαμους και απωλειες. Τις μονιμες τεταρτες μας. Ολα μαζι. Παντα μαζι. Και σκεφτομαι οτι αν για κατι δεν φοβαμαι στη ζωη μου, ειναι οι φιλες μου. Που εχω βαθια στην καρδια μου και στο μυαλο μου, οσο διαφορετικα και αν εξελισσεται η ζωη μας. Και ειναι τοσο σιγουρο οτι ο χαρακτηρας που εχω διαμορφωσει σαν ανθρωπος οφειλεται παρα πολυ σ'αυτες.
Στις φιλες της ζωης μου.

Με ολη μου την αγαπη και την αφοσιωση.

Και κάπως έτσι..

...η ζωη μου πηρε αλλη τροπη.
Μετα απο 9 χρονια,απο χιλιαδες χιλιομετρα και πολλα ναυτικα μιλια, πολλες νυχτες αγρυπνιας και υπερβολικου νοστου, εχω πλεον μια βαση.
Δεν ειμαι ακομα σιγουρη οτι ειναι σταθερη αλλα θα παλεψω με ολες μου τις δυναμεις να την κρατησω και να με κρατησει.
Ευτυχως ολα αυτα τα χρονια εμαθα πολλα απο τα λαθη μου και δεν υπαρχει περιπτωση να τα ξανακανω. Και ευτυχως εχω πολλους ανθρωπους διπλα μου να με στηριξουν,οτι και να γινει. Και καπως ετσι η ζωη μου πηρε αλλη τροπη...

Καλησπερες και φιλια.

Πεντε,δεκα,δεκαπεντε...

...εικοσι,εικοσιπεντε......ξηντα,ξηνταπεντε......Εκατο!
Φτου και βγαινω!!!

Το γυρισαμε απο εδω, το γυρισαμε απο εκει, το βαψαμε,
το ξαναβαψαμε, το ντυσαμε,
το κουρεψαμε και το βαφτισαμε και τωρα ειναι ολα ετοιμα.
Καλησπερες και ανακουφισμενα φιλια.

Υ.Γ.Το Σαββατο ειναι τα εγκαινια και φυσικα ειστε προσκαλεσμενοι.

Αναφορά.

Το αγχος με χτυπαει αλυπητα.
Η γραφειοκρατεια,ακομα περισσοτερο.
Το καλυτερα θα ηταν να ειχα ενα μπλοκ επιταγων και να μοιραζω "δωρακια" για να γινει σωστα η δουλεια μου. Διοτι στην Ελλαδα τιποτα δεν λειτουργει χωρις να λαδωσεις και το κακο ειναι οτι στο λενε καταμουτρα.
Οποτε και εμεις, επειδη δεν εχουμε λεφτα, περιμενουμε υπομονετικα τις υπογραφες και το οκ απο το ελληνικο δημοσιο.

Γιατι κατα τ'αλλα ειμαστε ετοιμοι...και χαρουμενοι.
Παρ'ολο που τα νευρα μας ειναι τσαταλια.

Τα φιλια μου...μου ελειψε το μπλογκοσπιτο...μου λειψατε και εσεις.

Σκονη,πετρες,λασπη!

Καλωδια, μπαζα, ξυλα, καθρεφτες, σκουπιδια.
Ψυκτικοι, ηλεκτρολογοι, αρχιτεκτονες.
Δημος, εφορια, πυροσβεστικη.

Aγχος,ονειρα γεματα κατσαριδες,βερνικια και χρωματα.
Down on my knees απο την κουραση.
Παρ'ολ'αυτα, ανυπομονησια και αγωνια για το αποτελεσμα.

Ιnternal bliss.

Τα σκονισμενα μου φιλια.

Κακιες και αισιοδοξια.

Το να εισαι αυτη τη στιγμη αρχιεπισκοπος στην Ελλαδα, σημαινει οτι μπορεις να βολταρεις με το πρωθυπουργικο αεροσκαφος, να θελεις να παρεις (ασχετα αν δεν σου καθονται) οργανα απο ανθρωπους που τα περιμενουν πολυ περισσοτερο καιρο απο εσενα, να κανεις ηλιθια αστεια, να εισαι φασιστας και να το δειχνεις σε καθε ευκαιρια, να ευχεσαι να ειχε καποιος αλλος την αρρωστια σου και πολλα αλλα.
Το να θελεις να γινεις αρχιεπισκοπος αυτη τη στιγμη στην Ελλαδα, σημαινει δυο πραγματα.
Ενα:το οτι εισαι ακριβως ετσι.
Δυο:το οτι δεν εχεις καμια σχεση με αυτο.
Τωρα που εχουν βγει τα μαχαιρια στους κολπους της εκκλησιας και πεφτουν τα πισωπλατα χτυπηματα, ηθελα απλως να πω -οπως εχω ξαναπει- οτι μεσα σ'αυτο το συρφετο, υπαρχουν μερικες εξαιρεσεις. Αρκει να ψαξεις να τις βρεις. Αρκει να σ'αφησουν να τις δεις.

Υ.Γ...ελπιζω να μην με απογοητευσει ο Νικολαος της Μεσογαιας.

Ο καιρος...

...κολλησε παλι στ'αυτια μου τους Κορε Υδρο, τους καινουργιους radiohead, τη διαφορετικη p.j.harvey, κατι παλια αγαπημενα-μαζι και μ'ενα λατρεμενο της Βεμπο- και το αυτοκινητο μου παιζει τσιτα, απο οπερες μεχρι σκληρο ροκ.

Μουσικα φιλια και καλημερες βροχερες.

Μ'αρεσουν...

...τα Σαββατοκυριακα,μεσα στη βδομαδα. Οι αποδρασεις μας.
Οι πρωινοι καφεδες με τους φιλους και τα νεα μωρα της παρεας.
Οι εξελιξεις στις ζωες μας και το ποσο φυσιολογικα φαινονται ολα.
Μ'αρεσουν τα βραδυα μας, αγκαλια μεσα στις μικροσκοπικες κουβερτες και το καλοριφερ που αρχισε να γουργουριζει.
Η ζεστη μας.
Τα χερια μου, που παγωνουν στο μηχανακι και τα μαγουλα μου,
που γινονται κοκκινα απο αντιδραση στο κρυο.
Το κρυο μας.
Τα φειδωλα ξενυχτια μας και η απουσια αλκοολ απο τη ζωη μου.
Τα σχεδια για ενα μικρο μαγαζακι,που ερχεται,στο κεντρο της πολης. Η μουσικη που ξεπηδαει απο παντου.
Οι φιλοι και η καθημερινοτητα. Ολα μ'αρεσουν και σε λιγο θα αποκτησουν πολυ περισσοτερο νοημα.

Καλησπερες και ζεστα φθινοπωρινα φιλια με γευση σοκολατας.

Writer's block.

Μια νυχτα στο Παρισι...

...ο Yann Tiersen συναντησε τους Gotan Project και εγω ακουγοντας το νοιωθω σαν να βαζω τα ματια μου στα τηλεσκοπια της Μονμαρτης. Nα βλεπω ολο το Παρισι στα ποδια μου, να χαζευω τη νυχτα. Να κοβω βολτες στο Marais, να κλεβω ζαχαριτσες απο το cafe de flore, να σπαω τις creme brulee με το κουταλακι, να περναω ωρες στα υπαιθρια παλαιοβιβλιοπωλεια στο Σηκουανα και στα διαφορα Κυριακατικα παζαρια.Kαι ολο βλεπω, θελω, ζω.

Στο λεω: παμε ενα ταξιδι...δεν υπαρχει ωραιοτερη εποχη.


Υ.Γ...η φωτο ειναι του Αrnaud Frich και το site του ειναι υπεροχο.

Καλησπερες και φιλια.

To χρονικο μιας διαιτας.

Τρεις μερες τρωω μπιφτεκια ψητα. Την τριτη μερα ειμαι σχεδον σιγουρη οτι το κρεας ειναι απο σκυλο ή γατα ή ιγκουανα. Κατι αλλο παντως.

Παρασκευη:Παω στο ψυγειο,μετα απο μεσημεριανο υπνο,αποφασισμενη να φαω γλυκο. Την τελευταια στιγμη αφηνω το γλυκο και πιανω ενα φρουτο. Καταντια.

Παρασκευη βραδυ:Παμε σινεμα. Η παρεα μου δεν με λυπαται και πεφτει με τα μουτρα στα πατατακια.Με ευχαριστηση βλεπω οτι "το ποιμνιο" δεν ειναι μια ταινια που σ'αφηνει να φας. Καλα να παθουν.

Μεσανυχτα Σαββατου:Αποφασισαμε να παμε σε σπαγγετερια μιας και καποιοι(και εγω μαζι) πεινανε. Αποφασιζω και εγω να φαω. Τελικα παιρνω μια σαλατα και ουτε αυτη δεν μπορω να φαω ολοκληρη. Που καταντησα!

Κυριακη πρωι:8 το πρωι χτυπαει το κινητο μου. Μια ακαρδη φιλη,θελει τη συνταγη για τις κρεπες. Μες τον υπνο μου της τη λεω και ξαναπεφτω για υπνο. Η σκεψη της μερεντας και του καρυδιου δεν μ'αφηνει ομως. Να παρει!

Κυριακη μεσημερι:Επισκεψη σε χωριο που ειναι διασημο για τα λουτρα του και τα γλυκα του κουταλιου. Αρνιεμαι το κερασμα αλλα οι "φιλες" μου το δεχονται και μαλιστα εις διπλουν. Βαθια μεσα μου,ευχομαι να τις πιασει κοψιμο.

Τριτη: Πρωτη επισκεψη στο γυμναστηριο μετα τις ακολασιες του καλοκαιριου. Σακατεμενη,γυριζω στο σπιτι και τρωω τηγανητες πατατες και λουκανικα.
Μου φαινεται πως κατι δεν κανω καλα.

Και για να μην ξεχνιομαστε...

...εχθες προβληθηκε το πρωτο επεισοδιο του τριτου κυκλου του prison break.
Eπειδη γινεται χαμος σημερα στο νετ μ'αυτο, εγω το βρηκα εδω.
Αν εισαι fun, τσιμπα το, πριν το σβησουν.
(δεν το λυπασαι το παιδι να σε κοιταει με αυτο το βλεμμα...κατεβασε το λεμεεε!)

Καλημερες!

Με 30% αποχη...

...τολμανε και μιλανε για νικες. Ολοι τους.

(Κανεις δεν θα καταλαβει τιποτα σ'αυτον τον τοπο. Ποτε.
Τελεια και παυλα.)

Aσυμμετρη απειλη vol.2

Υ.Γ...φταιω εγω τωρα,αν μια μερα παρω
ενα απο αυτα τα λιμπιστικα δαχτυλακια και το φαω;

Υ.Γ2...Κρατας μυστικο;
Οι Morcheeba βγαλαν εναν πολυ ωραιο δισκο και θα τον βρεις εδω.
Η P.J.Harvey,επισης και τσιμπα τον εδω.
Και οι αγαπημενοι μου Marlango βγαζουν σε λιγες μερες καινουργιο δισκο.
Παρε μια γευση εδω.


Τα φιλια μου.

Εχω ερωτηση για τα αγορια.

Αν παρω ενα αφρο πολυουρεθανης και γεμισω την εξατμιση του γειτονα-που με κανει να θελω τον σκοτωσω με καθε μεσο που εχω,τις εικοσι χιλιαδες φορες την ημερα που περναει κατω απο το σπιτι μου-θα παθει κατι οταν το βαλει μπροστα;
Θα το καταλαβει πριν ξεκινησει ή θα εκραγει το μηχανακι στα πρωτα 10 μετρα;
Ή απλως θα σκασει η γαμω-εξατμιση και θα ηρεμησει το κεφαλι ολης της γειτονιας;
Πειτε μου,πλιζ...εχω φρικαρει με τον καγκουρα.


Y.Γ....Eδω θα βρειτε τον καινουργιο δισκο του Devendra.
Λουκουμι.

Η Γλυκεια Συμμορια...

...ηταν ενα βινυλιο που εψαχνα για πολλα χρονια. Τη μουσικη αλλα και την ταινια,την ειχα λατρεψει οταν ημουν σε τρυφερη ηλικια ακομα και αυτο εξ'αιτιας ενος μεγαλου μου ερωτα. Εχω αναφερει την ταινια πολλες φορες εδω μεσα.
Σημερα εμαθα οτι εφυγε ο σκηνοθετης της, ο Νικος Νικολαιδης,και ειναι σαν εφυγε μαζι και ενα μεγαλο κομματι της εφηβειας μου.

Αν δεν εχεις δει την ταινια,δες την εδω.
Και καταλαβε τον ιδιαιτερο τροπο που ειχε ο Νικολαιδης να μιλαει για τα πιο απλα αλλα και τα πιο σοβαρα πραγματα.

Τοσα τραγουδια...

...οσες και οι βροντες που ακουστηκαν πριν απο λιγο στη Θεσσαλονικη.

**1..."Όσα μας είπανε, τα 'χαμε μάθει

κι όσα ξεμείνανε, τα 'χουμε πάθει."

**2..."Θα τη ζητώ, δε θα την βρίσκω πουθενά."

**3..."Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ'αφησεις."

**4..."Πικρός,γλυκός,καημός η αγάπη μου."

**5..."Μια νυχτα μονο ταξε μου,φαρμακια αν θελεις σταξε μου μετα."


Φιλια και καλησπερες....παω για φθινοπωρινο καφεδακι.

Βραδυ Κυριακης.

Καθως εστριψα απο τον περιφεριακο προς το Θεατρο Δασους,επεσα σε μποτιλιαρισμα. Δεν περιμενα οτι μια τετοια εκδηλωση να προκαλεσει μποτιλιαρισμα ειναι η αληθεια. Καθως παρκαρα μεσα στο δασος,εσκασε μυτη ενας πιτσιρικος. Κρατουσε φελιζολ για τις κερκιδες.
-Θα παρεις,κυρια;
-Δωσε 2.Ποσο κανουν;
-2 ευρω,κυρια,για να μην καθεστε κατω.
-Αντε καλα...περιμενε να ψαξω για ψιλα.(αρχιζουμε να ψαχνομαστε για ψιλα και αυτος μες τη χαρα,μας πιανει την κουβεντα.)
-Τα τελευταια τα δωσαμε στο περιπτερο,του λεμε,για να παρουμε καπνο.
-Καπνοοοο;Γιατι,για να βαλετε φωτια;(ασχετο,αλλα εκει πηγε το μυαλο του.)
-Οχι βρε...δεν πρεπει να βαζουμε φωτια.Ουτε εμεις,ουτε εσυ,ουτε κανενας.
-Ουτε αν σου δωσει καποιος λεφτα;
-Γιατι,σου εδωσε κανεις λεφτα για να βαλεις φωτια;
-Οχι,αλλα,να....
Εκει αρχισε να τα μασαει λιγο,πηρε το διευρω και αξαφανιστηκε.

Πλησιαζοντας το θεατρο φυσικα πουλουσαν τα φελιζολ φθηνοτερα αλλα εχε χαρη που ηταν συμπαθητικος.Ασκοπα βεβαια-τα φελιζολ- γιατι μετα απο λιγο μοιραζαν πολιτικα φυλλαδια και θα χρησιμευαν καλλιστα για τον ιδιο σκοπο αλλα εχε χαρη που ουτε να τα κατσω δεν ηθελα.

Μεσα ηταν ομορφα.Ειχε ωραια,δροσερη βραδυα και ο οριζοντας -αν και συννεφιασμενος-ηταν πεντακαθαρος.
Βλεπαμε τα παραλια του Ολυμπου και τον κοκκινο ουρανο.
Πεσαν τα φωτα και αρχισε η Aida.Πρωτη στη ζωη μου,που θα ελεγε και η ανηψια μου.
Εκει,στο ψηλοτερο διαζωμα,με εσενα,εβλεπα τον Ολυμπο να αστραφτει,την πολη κατω ηρεμη και ανησυχη ταυτοχρονα και ενοιωσα-σαν μεσα σε καταφυγιο ενα πραγμα-οτι δεν πρεπει να περιμενω να γερασω-οπως νομιζα-για να δω Οπερα.
Και δεν μ'ενοιαξε καν που μας επιασε βροχη και δεν ολοκληρωθηκε η παρασταση.
Ηταν πιο ολοκληρη απο ποτε.

Y.Γ... Φιλια και καλημερες.

11 τραγουδια που θα απαγορευοντουσαν...

...αν οι φωτιες γινοντουσαν στην Αμερικη,
(για να ξαναβρουμε το χιουμορ μας)
...και 1 αφιερωμενο σ'αυτους που μας κυβερνανε.

**1...Μουσικη:Μ.Χατζιδακις-Στιχοι:Δημοτικο.
"Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω."

**2...Μουσικη:Σ.Ξαρχακος-Στιχοι:Ν.Γκατσος

"Καίγομαι, καίγομαι, ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
Πνίγομαι, πνίγομαι, πέτα με σε θάλασσα βαθιά."

**3...Μουσικη-στιχοι:Τρυπες.
"Εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουνε ναυάγια πυρκαγιές
καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ."

**4...Μουσικη-στιχοι:Δημητρης Λαγιος.
"Στο αίμα με πάθος μου φέρνουν δίψα

Μόνος καίγομαι."

**5...Μουσικη-στιχοι:Δημητρης Αποστολακης.

"Ε, ουρανέ, ρίξε φωτιά, κι όσες καρδιές καούνε
θα φέξουν στα περάσματα, οι άλλες να διαβούνε."

**6...Μουσικη-στιχοι:Νικος Πορτοκαλογλου.
"Βάζω φωτιά στη νύχτα κι ακόμα να φανείς."

**7...Δημοτικο.
"Καιγομαι και σιγολειωνω."

**8...Μουσικη: Ανδρέου Γιώργος-Στίχοι:Καζαντζής Γιώργος
"Με την ορμή σου
την πυρκαγιά μου σβήσε."

**9...Μουσικη:Στοκας Μπάμπης-Στιχοι:Λεονάρδου Σωτηρία
"Αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά."

**10...Μουσική: Bregovic Goran-Στίχοι:Αδελφοί Κατσιμίχα
"Γύρω μας βουίζει πυρκαγιά."

**11...Μουσική/Στίχοι: Αλεξίου Χάρις
"Θ’ ανάψω δεκατρείς φωτιές...
...Και στη δωδέκατη φωτιά
όλα τα ρούχα που φοράς θα κάψω,φως μου."



Aφιερωση:Burn mother fucker,Burn.

Αυτο ναι...ειναι ασυμμετρη απειλη!

Ο Ομιλος Λατση παρεχει 60.000.000 ευρώ. (Μη μετρας μηδενικα... εκατομμυρια εννοει.)

Η Εκκλησια παρεχει 500.000 ευρω. (εδω μετρα... δεν θα μπερδευτεις.)

Αυτο και αν ειναι Ασυμμετρο!

Πρόσχωμεεεεεν!

Υ.Γ...Χριστε μου,ριξ'τους καμια μπατσα μπας και ξυπνησουν.

Βλεπεις καμια διαφορά;

Διστομο.1944.-

Πελοποννησος.2007.-

Ευβοια,2007.-

Mαυρο.

Ηθελα να περασει ολο αυτο για να πω δυο κουβεντες, αλλα φαινεται πως τελειωμο δεν εχει. Μαυρο. Η Ελλαδα, μια Χωρα που αφηνει τους πολιτες της να καουν ζωντανοι. Μαυρο. Που σημαινει συναγερμο -εν ετη 2007- χτυπωντας τις καμπανες. Μαυρο. Που εχει σηκωσει τα χερια ψηλα και δεν ξερει πως να αντιμετωπισει τους "εχθρους" της. Μαυρο. Που εχουμε καμμενα χωρια σαν να βγηκαμε μολις απο τον εμφυλιο. Μαυρο. Που θα ξαναψηφισουμε αυτο που θα μας ζητησουν και παλι τα ιδια θα τραβαμε. Μαυρο. Μαυρο. Μαυρο. Μαυρο. Μαυρο.

Νothing else matters.

Δεν μπορω να τα εχω ολα........................αλλα λατρευω αυτο που εχω.

Εγωισμός Ο-αρσενικό- [eγoizmós]

Ακουω, αδιαφορω, παιζω, κανω πισω, μιλαω, φοβαμαι, χανω το χιουμορ μου.

Δεν ακουω, δεν φοβαμαι, δεν κανω πισω, δεν μιλαω πια.

Σιωπη.

Aγρύπνια.

Το τρένο κουνούσε πέρα-δώθε. Πήγαινε υπερβολικά αργά, αν και η αλήθεια είναι πως δεν την ένοιαζε. Δεν την ένοιαζε που θα αργούσε στη δουλειά. Ούτε που η προθεσμία για την παρουσίαση της είχε παρέλθει.
Αυτό που την έκαιγε ήταν το ότι είχε να κοιμηθεί μήνες. Μήνες ολόκληρους, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε κοιμηθεί συνολικά όσο θα χρειαζόταν ένας άνθρωπος για μία μόνο εβδομάδα.

Η αλήθεια είναι πως δεν θυμόταν πως ξεκίνησε όλο αυτό, απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως δεν κοιμάται. Και τότε ηταν πιο δύσκολο.

Το βαγόνι άρχισε να γεμίζει. Ευτυχώς ξεκινούσε από τη αφετηρία και έβρισκε πάντα θέση. Δεν θα άντεχε να ταξιδεύει όρθια έχοντας κοιμηθεί ελάχιστα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ήδη στη δουλειά της είχαν εκφράσει παράπονα και αν δεν ήταν από τα πιο παλιά και αποδοτικά στελέχη της εταιρίας θα την είχαν ήδη απολύσει.

Το είχε συζητήσει με κάποιους φίλους, οι οποίοι της πρότειναν να δει έναν “ειδικό”.
Θεωρούσε όμως χαζό το να δει ψυχολόγο, γι’αυτόν τον λόγο.
Πίστευε ότι είναι μια φάση που θα περνούσε γρήγορα. Η αλήθεια είναι όμως ότι ειχε ήδη αρχίσει να το σκέφτεται σοβαρά.

Μια κοπέλα κάθησε απέναντι της. Φαινόταν αγουροξυπνημένη και τη ζήλεψε αφόρητα γι’αυτό. Φαντάστηκε πως εκείνο το πρωινό το ξυπνητήρι της χτυπούσε για μισή ώρα πριν καταφέρει τελικά να σηκωθεί με βαριά καρδιά. Πόσο καιρό είχε να της συμβεί αυτό..
Έβαζε πάντα ξυπνητήρι και ευχόταν ότι θα χτυπούσε και δεν θα το άκουγε από τον βαρύ ύπνο, αλλά είχε μήνες να χτυπήσει. Το έκλεινε πάντα στη μέση της νύχτας όταν είχε ήδη περάσει ώρες στο κρεββάτι με την ελπίδα να κοιμηθεί.

Κοιτούσε την κοπέλα, χωρίς να το έχει καταλάβει, τόσο επίμονα, που εκείνη είχε μάλλον αρχίσει να ενοχλείται. Να μπορούσε να της εξηγήσει ότι θαύμαζε τα πρησμένα της μάτια από τον ύπνο. Τα μαλλιά της, που ήταν πατημένα από την πίσω πλευρά και δεν είχε μπεί καν στον κόπο να χτενίσει. Το ίχνος από το μακιγιάζ της που είχε μείνει από το χθεσινό βράδυ. Πόσο τη ζήλευε…
Η κοπέλα έγειρε το κεφάλι προς το παράθυρο, άνοιξε το στόμα της και επιδόθηκε σε ένα ατελείωτο χασμουρητό.
Ήταν εκείνη τη στιγμή που τα μάτια της άστραψαν! Σηκώθηκε από τη θέση της και χίμηξε στο στόμα της κοπέλας που ήταν ακόμα ανοιχτό. Δεν ήθελε να τη φιλήσει-όπως ίσως φαντάστηκε η κοπέλα που άρχισε να φωνάζει- ήθελε απλά να της κλέψει το χασμουρητό.

Όταν την έβγαζε η αστυνομία από το σταθμό, προσπάθησε να τους εξηγήσει αλλα εκείνοι συνέχισαν απλά να την σέρνουν προς το τμήμα. Είχαν ήδη ειδοποιήσει και τους γιατρούς…

Υ.Γ...την εικονα τη βρηκα εδω.

Νταρφουρ.

Πρεπει να τους πηρε τουλαχιστον 4 χρονια.
Δεν θυμαμαι ποτε αρχισε...και δεν ξερω ποτε θα τελειωσει.
Εχθες ομως ακουσα οτι επιτελους ο ΟΗΕ αποφασισε να στειλει 26 χιλιαδες κυανοκρανους στο Σουδαν για να βαλουν τελος -επιτελους ξανα!- στη σφαγη που γινεται τοσα χρονια.
Φαινεται πως ηταν πολυ μακρυα απο μας και αυτο εφτανε τοσα χρονια απλα να βλεπουμε μια γενοκτονια να πραγματοποιειται και να μην λεμε τιποτα.
Αλλωστε δεν ειναι το μονο που βιωνουν σ'αυτη την Ηπειρο αλλα ειπαμε,ειναι πολυ μακρυα απο μας τους πολιτισμενους.
(Μη Χεσω!)

Nιρβανα Αυγουστου.(επιτελους!)

Θα ηθελα το μυαλο μου να εχει τη λειτουργια print screen
για να μην ξεχναω ολα αυτα που θελω να θυμαμαι.


Αλλα κατι ηθελα να πω τωρα...

Η Λυδια ...

...πολεμα με τον καρκινο.

Και ειναι μικρη.
Και ειναι πολυ αδικο.
Και οσο και να προσπαθω να καταλαβω,δεν μπορω.
Το μονο που μπορω να κανω ειναι να της πω οτι τη σκεφτομαι.
Και αυτο ειναι λιγο...γαμωτο.

Summer in the mountain.

Πολυ ζεστη και στο βουνο.Αδιανοητα πραγματα.
Οι ξενωνες-με τις τσουχτερες τιμες- δεν ειναι προετοιμασμενοι για τετοια καλοκαιρια.Ουτε κλιματισμος,ουτε σιτες για τα-ΧLL-κουνουπια.Για να μην πω για τις μπετονιερες που ειναι παντου.Ολα τα ζαγορια ενα τεραστιο εργοταξιο.Θα μου πεις,λογικο ειναι αφου το χειμωνα εχουν χιονια.Αλλα θα μπορουσαν,πολυ απλα,να σεβαστουν τα Σαββατοκυριακα που εχουνε τουριστες.
Παρ'ολ'αυτα,η Ηπειρος παραμενει η μεγαλη μου αγαπη.Ειχα πολλα χρονια να παω καλοκαιρι.Τα περισσοτερα ποταμια δεν ειχανε νερο αλλα η ομορφια του τοπιου ειναι αξεπεραστη.Τα βουνα,με καθε ειδους βλαστηση-να χανεται η ψυχη σου μεσα.Ο τεραστιος ογκος της Γκαμηλας,σαν απο αλλο πλανητη.Οι λιβελουλες και τα περιεργα χρωματιστα εντομα.Οι δασικοι δρομοι που σε βαζουν στην καρδια του δασους-και εκει χανεσαι.

Tα μοναστηρια,οι πεζοποριες,οι πλατειες με τα αιωνοβια πλατανια,τα γεφυρια,ο ηλιος να χρωματιζει τα βουνα,εγω να καιγομαι απο τον ηλιο και να το αμαξι μου να εκτελει χρεη-για πολλοστη πρωτη φορα-τζιπ.
Αλλα που να στα λεω ολα...

Φιλια και καλησπερες!

Summer in the city...

...aka:ψυχογραφημα του Μπρονξ της Θεσσαλονικης.

1) Γαμω τα ασυρματα τηλεφωνα.
Τωρα θα μου πεις τι φταιει ο εφευρετης αν η Ρωσσιδα γειτονισσα μου δεν ξεκολλαει απο το μπαλκονι ολη την ημερα και δεν ξεκολλαει και το ακουστικο απο το αυτι της.
Δεν με χαλαει ν'ακουω να μιλανε στο τηλεφωνο...μαθαινω και ζουμερα πραγματα καμια φορα.Αλλα δεν αντεχω αλλες πολυωρες κουβεντες στα ποντιο-ρωσσικα.Δεν αντεχω!
2)Να χεσω τους παλιατζιδες και τους καρπουζαδες.
Πρωι-μεσημερι-βραδυ αυτη η δουλεια.Καρπουζια και σκουπιδια.Παλια ψυγεια και πεπονια.
Τωρα μαθανε και τα κουμπιουτερ.Ολα τα μαζευωωωωω....ο παλιατζηηηηηηης!
3)Μεσημερι.(what's that?)
Δεν υπαρχει μεσημερι.Πεθανε.Απλο.
4)Ανεγερση πολυτελων διαμερισματων.
Ενταξει...δεν ειπα τιποτα για τη θεα της θαλασσας που εχασα απο το μπαλκονι μου.
Δεν λεω τιποτα για τις μπετονιερες που δουλευουν στις 4 το απογευμα.(ειπαμε,το μεσημερι πεθανε.)Δεν μ'ενοχλουν τα φορτηγα που ριχνουν μπετον και ξεφορτωνουν τουβλα με τη μηχανη αναμμενη.Αλλα δεν αντεχω το αυτονοητο του οτι πρεπει να παρκαρω 8 χιλιομετρα μακρυα απο το σπιτι μου.Μου τη σπαει.

Συμπερασμα...ελπιζω μια μερα να μην ξυπνησω και παθω οτι επαθε ο Michael Douglas στο Σκυλισια Μερα.

Φιλια και καλημερες.

84, CHARING CROSS ROAD.

Καπου στο 1949-οταν η Ευρωπη προσπαθουσε να συνελθει απο τον πολεμο- η Αμερικανιδα Helene Hanff ξεκιναει μια αλληλογραφια με τον υπαλληλο ενος βιβλιοπωλειο στο Λονδινο,με σκοπο την-υπερατλαντικη-αγορα βιβλιων.Με τον καιρο η τυπικη σχεση γινεται φιλικη, οι αγορες συνοδευονται απο δωρα-τροφιμα και αλλα σημαντικα για το μεταπολεμικο Λονδινο-και η αλληλογραφια φτανει να κραταει 20 χρονια.
Οι επιστολες κρατηθηκαν και εγιναν βιβλιο που απο μεσα πηγαζει η αληθινη αγαπη για τα βιβλια και για τους ανθρωπους.Θα μπορουσε να ειναι και της εποχης μας,μονο που τα γραμματοσημα και τα χειρογραφο θα γινοντουσαν e-mail και τα τροφιμα ισως γινοντουσαν μουσικες και τραγουδια.
Κατι σαν αυτο που κανουμε ολοι μας.

Το βιβλιο κυκλοφορει απο τις εκδοσεις Πολις-σταθερη αξια- και τη μεταφραση εχει κανει η Κατερινα Σχινα.

Αν θελεις κατι ομορφο για το σ/κ που ερχεται,πηγαινε ψαξ'το και θα σ'αρεσει.
Ειμαι σιγουρη.

Φιλια πολλα και αγκαλιες. Ζεστές.

O βρωμο-προβατος...

...μου εμαθε το 6 feet under και εγω κολλησα και τωρα αντι να πηγαινω στη θαλασσα,κλεινω τα παντζουρια,ανοιγω τον ανεμιστηρα,βλεπω με μανια 4-5 δισκακια καθε σ/κ και ολο μασουλαω.Και αν προσθεσεις και τον πυρετο που ειχα αυτες τις μερες και τις ζεστες κομπρεσες για ν'ανοιξουν τα ιγμορεια,μονο για καλοκαιριατικο σαββατοκυριακο δεν μου κανει αυτο.
Αλλα ηταν απο τα πιο ωραια.
Βρωμομπεεεεεεεεεεεεε!!!

Tα φιλια μου.

Υ.Γ...το σχεδιο καπου το ψαρεψα αλλα δεν θυμαμαι που.

Ασχετο.

Εχει καταντησει γελοιο αυτο το "αλλα λογια να ξεχνιομαστε" παιχνιδι μεταξυ της Ν.Δ και του Πασοκ.Αντι να σκυψουν το κεφαλι και να ζητανε συγγνωμη ολοι γι'αυτο που εγινε,αυτοι πετανε το μπαλακι ο ενας στον αλλον.Σταδιαλα.
Για μαλακες μας περνανε; (Τι ρωταω;)

(Σ'αυτο το σημειο θα ηθελα να εξομολογηθω μια φαντασιωση που εχω τις τελευταιες μερες.Θα ηθελα να εχω τον Παπανδρεου και τον Καραμανλη σε δυο καρεκλες...να τους ονομασω 1 και 2 και καθε λιγο να φωναζω "το 1 να δωσει 8 σφαλιαρες στο 2"..."το 2 να δωσει 9 σφαλιαρες στο 1",και αυτο να συνεχιζετε για 5-6 μερες.Μεχρι να βγαλω ολο το αχτι μου.)
Σταδιαλα και παλι.
Κυριακή 8 Ιουλίου, 19.00, όλοι έξω*** από τη Βουλή. Απαίτησε την αναδάσωση όλων των καμένων εκτάσεων. Mακριά από πολιτικές σκοπιμότητες, απαίτησε δράση τώρα. Μη μείνεις άπραγος αυτή τη φορά. Προώθησε το μήνυμα σε όσους πιο πολλούς μπορείς και κατέβα στους δρόμους, στην πιο μαζική συγκέντρωση για το περιβάλλον!

***...To καλυτερο θα ηταν ΜΕΣΑ στη Βουλη.Μπας και καταλαβουν τι ακριβως συμβαινει.

Απορω...

Δεκαπεντε λεπτα μεχρι να γινει το φαγητο.
Μας φτανουν λες.
Πως γινεται αυτο οταν υπαρχουν μερες,βδομαδες,μηνες ολοκληροι που δεν μας φτανουν;

Επιστροφη.

Eνα κιτρινο ξαπλωμενο φεγγαρι με καλωσορισε στο λιμανι.
Οι ναυτικοι λενε : ”φεγγαρι ξαπλωμενο,καπετανος ορθιος.
Φεγγαρι ορθιο,καπετανιος ξαπλωμενος ”,που σημαινει ότι αν το φεγγαρι είναι
ξαπλωμενο,καπου εχει φουρτουνα και ο καπετανιος παλευει με τα κυματα.

Σκηνες γνωριμες στο λιμανι,rooms to let και ποδοπατητο.
Κανω ελιγμους και φευγω για τη Χωρα.Το φεγγαρι με οδηγει.Μια κατσικα εχει σταματησει στη μεση του δρομου και από κατω ένα κατσικακι πινει γαλα.Δεν θα μπορουσε να κοιμηθει,σκεφτομαι και βλαστημαω που η φωτογραφικη είναι στο σακο.

Οι στροφες για τη Χωρα πολλες και γνωριμες.Εκανα η διαδρομη πιο γρηγορα και πιο επικινδυνα από ποτε.Δεν ξερω γιατι.
Η Χωρα ζεστη και ξεπνοη όπως ποτε.Ο αερας,που καμια φορα θεωρουμε ότι μας χαλαει τις διακοπες,είναι εντελως απαραιτητος για τα νησια.
Χωρις αυτόν τα μαρμαρα,οι πλακες και τα ασβεστωμενα σπιτια,βγαζουν φωτια.Και ας λενε ότι αυτος είναι η αιτια που τα νησια εχουν τοσους τρελλους.
Φτανω στο σπιτι ξυπολητη.Οι πετρες ζεματανε και ας είναι 2 το πρωι.
Ανοιγω τα παραθυρα,φερνω μια γυρα,βλεπω το κρεββατι όπως το ειχαμε αφησει το Πασχα.Θυμαμαι.Τ’αφηνω όλα ανοιχτα και φευγω.
Αυτή τη φορα δεν περιμενω κανεναν.Με περιμενουν όμως.
Και αυτό είναι το ωραιο.

Αλμυρα και ζεστα φιλια.

Και οσο καθομουν...

...με την ανηψια μου στα ποδια-χωμενες και οι δυο στην αμμο και με μυρωδιες καλοκαιρινες στα μαλλια μας-ενοιωσα σαν να μας πασπαλιζουν με αχνη ζαχαρι.Ο ηλιος εκαιγε τα μαλλια μας και εμεις μπαιναμε για μακρυες -ενταξει,και για κοντινες- βουτιες σε μια θαλασσα που πιο μπλε δεν γινοταν να ειναι.
Και εγω δεν ηθελα να φυγω απο εκει ποτε.

Ηθελα να μεινω εκει και να δινω σιωπηλα φιλια,να καιω τα ποδια μου στον ηλιο,να απλωνω συνεχεια κρεμες στο σωμα μου,να βγαζω παγωμενες μπυρες απο το ψυγειακι μου και να διαβαζω φωναχτα για ν'ακους και εσυ.
Και αφου πηραμε το κλειδι μαζι μας δεν εχουμε παρα να ξαναπαμε γιατι ...οχι δεν μου εφτασε.

Υ.Γ...αδιακοπα.

Απαγορευεται λεει...

...να βαφτιζεις παιδια διαφορετικου φυλου αλλα εγω βαφτισα ενα αγορακι (το γνωστο μικρο μου ερωτα) και -προχθες- ενα κοριτσακι και εχω κλεισει ως νονα.

Κατα τ'αλλα περιμενω-σαν μωρο που του ταξανε βολτα-να ερθει το Σαββατοκυριακο και να λειωσω στην παραλια.
Και σκεφτομαι :
...το μπλε της θαλασσας...
...την αμμο στα ποδια...
...τα βρεγμενα μαλλια...
...το σημαδια απο τον ηλιο...
...το κιτρινισμενα φυλλα του βιβλιου μου...
...τα μαλλια να γεμιζουν μπουκλες απο την αλμυρα...
...τα ποδια μας μεσα στη θαλασσα
...και χιλια ακομα.

Αλμυρα φιλια και καλησπερες.

Τα ταξιδια του Σ.

O Σ.-ας τον πουμε Σ-πηγαινει καθε πρωι στο σχολειο του και ταξιδευει.
Ταξιδευει με το μυαλο του εκει που εμεις οι απλοι ανθρωποι δεν μπορουμε ουτε να φανταστουμε.

Εχει βεβαια εμμονες-οπως ολοι μας-αλλα αυτος τις εξωτερικευει με το δικο του τροπο.
Με εναν νανο.
Ενα πρωι πηγε στο σχολειο πηρε το νανο και τον εβαλε στο παραθυρο.Την αλλη μερα στο νεροχυτη.Την αλλη στον τραπεζι.Την αλλη κατω απο το ρολόι.

Και καθε μερα βρισκει ενα καινουργιο μερος για να ταξιδεψει το νανο του και ποιος ξερει τι φανταζεται και τι νοιωθει.

Ο Σ.πηγαινει σε ειδικο σχολειο γιατι ειναι ιδιαιτερο παιδι.Χαρισματικο αλλα και με πολλα προβληματα.

Με μαγεψε τοσο πολυ μ'αυτες τις εμμονες του που τον σκεφτομαι πολυ συχνα χωρις καν να τον εχω δει.

Δεν ξερω τι εχει στο μυαλουδακι του,δεν ξερω αν θα μπορουσα ποτε να καταλαβω.
Παντως θα ηθελα με εναν τροπο να μαθει οτι τον σκεφτομαι.



Υ.Γ...τις φωτογραφιες τραβηξε η Μ. που δουλευει στο σχολειο του Σ. και την ευχαριστω πολυ που μου τις εμπιστευθηκε.

Χάπινες.

Το κομματι λεγεται happiness
αλλα εμενα μονο
happiness δεν μου κανει.

Αλλα ειναι χαζο αυτο γιατι η ευτυχια
εχει διαφορετικη υποσταση
για τον καθενα μας.


Οbrigada.

Αν.

Μ'αρεσει ν'ακουω τη φωνη του Patrick Wolf να μπερδευεται με τη μελωδικοτητα της Marianne Faithfull και να συνοδευονται τοσο γλυκα με το πιανο.
Ακου εδω για να καταλαβεις τι θελω να πω και μετα θυμησου οτι θα'θελα να ξερω να παιζω πιανο για να ματωνω τα χερια μου πανω στα πληκτρα.



Υ.Γ...αν εκανα και αλλο τατουαζ θα εκανα την διπλανη κυρια της audrey kawasaki που μ'αρεσει πολυ.


Καλησπερες και φιλια.