Επιστροφη.

Eνα κιτρινο ξαπλωμενο φεγγαρι με καλωσορισε στο λιμανι.
Οι ναυτικοι λενε : ”φεγγαρι ξαπλωμενο,καπετανος ορθιος.
Φεγγαρι ορθιο,καπετανιος ξαπλωμενος ”,που σημαινει ότι αν το φεγγαρι είναι
ξαπλωμενο,καπου εχει φουρτουνα και ο καπετανιος παλευει με τα κυματα.

Σκηνες γνωριμες στο λιμανι,rooms to let και ποδοπατητο.
Κανω ελιγμους και φευγω για τη Χωρα.Το φεγγαρι με οδηγει.Μια κατσικα εχει σταματησει στη μεση του δρομου και από κατω ένα κατσικακι πινει γαλα.Δεν θα μπορουσε να κοιμηθει,σκεφτομαι και βλαστημαω που η φωτογραφικη είναι στο σακο.

Οι στροφες για τη Χωρα πολλες και γνωριμες.Εκανα η διαδρομη πιο γρηγορα και πιο επικινδυνα από ποτε.Δεν ξερω γιατι.
Η Χωρα ζεστη και ξεπνοη όπως ποτε.Ο αερας,που καμια φορα θεωρουμε ότι μας χαλαει τις διακοπες,είναι εντελως απαραιτητος για τα νησια.
Χωρις αυτόν τα μαρμαρα,οι πλακες και τα ασβεστωμενα σπιτια,βγαζουν φωτια.Και ας λενε ότι αυτος είναι η αιτια που τα νησια εχουν τοσους τρελλους.
Φτανω στο σπιτι ξυπολητη.Οι πετρες ζεματανε και ας είναι 2 το πρωι.
Ανοιγω τα παραθυρα,φερνω μια γυρα,βλεπω το κρεββατι όπως το ειχαμε αφησει το Πασχα.Θυμαμαι.Τ’αφηνω όλα ανοιχτα και φευγω.
Αυτή τη φορα δεν περιμενω κανεναν.Με περιμενουν όμως.
Και αυτό είναι το ωραιο.

Αλμυρα και ζεστα φιλια.