Aγρύπνια.

Το τρένο κουνούσε πέρα-δώθε. Πήγαινε υπερβολικά αργά, αν και η αλήθεια είναι πως δεν την ένοιαζε. Δεν την ένοιαζε που θα αργούσε στη δουλειά. Ούτε που η προθεσμία για την παρουσίαση της είχε παρέλθει.
Αυτό που την έκαιγε ήταν το ότι είχε να κοιμηθεί μήνες. Μήνες ολόκληρους, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε κοιμηθεί συνολικά όσο θα χρειαζόταν ένας άνθρωπος για μία μόνο εβδομάδα.

Η αλήθεια είναι πως δεν θυμόταν πως ξεκίνησε όλο αυτό, απλά κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως δεν κοιμάται. Και τότε ηταν πιο δύσκολο.

Το βαγόνι άρχισε να γεμίζει. Ευτυχώς ξεκινούσε από τη αφετηρία και έβρισκε πάντα θέση. Δεν θα άντεχε να ταξιδεύει όρθια έχοντας κοιμηθεί ελάχιστα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ήδη στη δουλειά της είχαν εκφράσει παράπονα και αν δεν ήταν από τα πιο παλιά και αποδοτικά στελέχη της εταιρίας θα την είχαν ήδη απολύσει.

Το είχε συζητήσει με κάποιους φίλους, οι οποίοι της πρότειναν να δει έναν “ειδικό”.
Θεωρούσε όμως χαζό το να δει ψυχολόγο, γι’αυτόν τον λόγο.
Πίστευε ότι είναι μια φάση που θα περνούσε γρήγορα. Η αλήθεια είναι όμως ότι ειχε ήδη αρχίσει να το σκέφτεται σοβαρά.

Μια κοπέλα κάθησε απέναντι της. Φαινόταν αγουροξυπνημένη και τη ζήλεψε αφόρητα γι’αυτό. Φαντάστηκε πως εκείνο το πρωινό το ξυπνητήρι της χτυπούσε για μισή ώρα πριν καταφέρει τελικά να σηκωθεί με βαριά καρδιά. Πόσο καιρό είχε να της συμβεί αυτό..
Έβαζε πάντα ξυπνητήρι και ευχόταν ότι θα χτυπούσε και δεν θα το άκουγε από τον βαρύ ύπνο, αλλά είχε μήνες να χτυπήσει. Το έκλεινε πάντα στη μέση της νύχτας όταν είχε ήδη περάσει ώρες στο κρεββάτι με την ελπίδα να κοιμηθεί.

Κοιτούσε την κοπέλα, χωρίς να το έχει καταλάβει, τόσο επίμονα, που εκείνη είχε μάλλον αρχίσει να ενοχλείται. Να μπορούσε να της εξηγήσει ότι θαύμαζε τα πρησμένα της μάτια από τον ύπνο. Τα μαλλιά της, που ήταν πατημένα από την πίσω πλευρά και δεν είχε μπεί καν στον κόπο να χτενίσει. Το ίχνος από το μακιγιάζ της που είχε μείνει από το χθεσινό βράδυ. Πόσο τη ζήλευε…
Η κοπέλα έγειρε το κεφάλι προς το παράθυρο, άνοιξε το στόμα της και επιδόθηκε σε ένα ατελείωτο χασμουρητό.
Ήταν εκείνη τη στιγμή που τα μάτια της άστραψαν! Σηκώθηκε από τη θέση της και χίμηξε στο στόμα της κοπέλας που ήταν ακόμα ανοιχτό. Δεν ήθελε να τη φιλήσει-όπως ίσως φαντάστηκε η κοπέλα που άρχισε να φωνάζει- ήθελε απλά να της κλέψει το χασμουρητό.

Όταν την έβγαζε η αστυνομία από το σταθμό, προσπάθησε να τους εξηγήσει αλλα εκείνοι συνέχισαν απλά να την σέρνουν προς το τμήμα. Είχαν ήδη ειδοποιήσει και τους γιατρούς…

Υ.Γ...την εικονα τη βρηκα εδω.