Ψαχνω ενα σπιτι...

...στο κεντρο. Να συμμαζεψω τη ζωη μου σε οσο μικροτερη ακτινα γινεται. Με κουρασαν οι αποστασεις και τωρα ολα θελω να γυριζουν γυρω απο μια βαση.
Τοσα χρονια με τα πηγαινε-ελα, ειχα μια σταθερη: τους φιλους μου. Οταν ολα γυρω μου κατερρεαν, ειχα μια δυναμη: τους φιλους μου. Οταν πετουσα απο τη χαρα μου, ηξερα οτι καποιοι χαιρονται στ'αληθεια για μενα: οι φιλοι μου. Το Σαββατο που μας ερχεται, λοιπον, παντρευεται μια απο τις καλυτερες μου φιλες. Μια σταθερη στη ζωη μου. Μια Αξία. Καθομαι και σκεφτομαι τα χρονια που εχουμε περασει μαζι. Τις βλακειες που εχουμε κανει κατα καιρους. Το πως μεγαλωσαμε μεσα σ'αυτα τα χρονια. Μαζι. Ολα μαζι. Και κλαμματα και χαρες και μεθυσια και εκδρομες και διακοπες και χαμους και απωλειες. Τις μονιμες τεταρτες μας. Ολα μαζι. Παντα μαζι. Και σκεφτομαι οτι αν για κατι δεν φοβαμαι στη ζωη μου, ειναι οι φιλες μου. Που εχω βαθια στην καρδια μου και στο μυαλο μου, οσο διαφορετικα και αν εξελισσεται η ζωη μας. Και ειναι τοσο σιγουρο οτι ο χαρακτηρας που εχω διαμορφωσει σαν ανθρωπος οφειλεται παρα πολυ σ'αυτες.
Στις φιλες της ζωης μου.

Με ολη μου την αγαπη και την αφοσιωση.