Monday, December 04, 2006

Βλεμμα.

Παρατηρησε το.
Κοιτα ποσο καθαριο ειναι.
Ποσο τρυφερο και ποσο πιστο.
Αν το ακουλουθησεις και ακουσεις
ταυτοχρονα αυτο το απιστευτο gospel,
θα αρχισεις παλι να
πιστευεις στο Θεο.
Αληθεια.

Καλησπερες και φιλια.


Y.Γ...To δισκο δεν στον δινω.Ειναι οτι καλυτερο ακουσα τους τελευταιους μηνες και αν σ'αρεσει το τραγουδι,αγορασε τον.Δικα μας παιδια ειναι. :)

Update P.S....παρε ομως ενα κομματι απο το 2 του Παπαιωαννου που μολις βρηκα.

7 comments:

πολυβιος said...

απίστευτο, όντως. μα ποιά είναι αυτή η όμορφη κυρία με αυτά τα μάτια ;
:-)

northaura said...

:-) [μόνο χαμόγελα έρχονται]

eryx-t said...

Δε μου λες, από τις δύο όμορφες η ενήλικη είσαι εσύ;

Δε νομίζω θ'αρχίσω ποτέ να πιστεύω στο θεό, μ' απ' την άλλη και ποτέ δεν έπαψα.

Όσον αφορά στην παρατήρηση του βλέμματος, της μικρής (και των μικρών γενικά) καθόλου τρυφερό και καθόλου πιστό δεν το βρίσκω (τρυφερό και πιστό είναι το δικό σου βλέμμα προς αυτήν). Όμορφο ναι. Λείο. Αχάραγο από γρατζουνιές. Χωρίς σπασίματα. Ολόκληρο. Όμορφο στην απλότητά του. Μα το βλέμμα του ανθρώπου νομίζω είναι κάτι σαν τα φρακταλς. Όσο μεγαλώνει, όσο χαράζεται, όσο γράφονται πάνω του επίπεδα, αποχρώσεις, απώλειες, τροπές και ανατροπές, τόσο αποκτά εσωτερική λεπτομέρεια. Επίπεδα συνείδησης. Και γίνεται σαν τα φρακταλς που όσο πλησιάζεις τόσο αποκαλύπτονται περισσότερα επίπεδα σχεδίων. Την ομορφιά αυτού του λειου βλέμματος μόνο κάτι "θεωμένοι" άνθρωποι στα σύνορα της τρέλλας αλλά να μην τα περάσουν, μόνο αυτοί ίσως να την ξαναβρίσκουν. Εγώ πάντως αυτή η φράκταλ υπόσταση του βλέμματος των μεγάλων τη βρίσκω μαγευτική.

xryc agripnia said...

**Eryx...Καταλαβαινω ακριβως τι λες.
Απλα αυτα τα βλεμματα μου φανηκαν εντελως απολυτα και ολοκληρα και οτι αλλο μπορει να φανταστω.

Και οχι,δεν ειμαι εγω.Ειναι ο βαφτησιμιος μου με τη μαμα του.



Καλημερες σε ολους!

eryx-t said...

Αχ, έπρεπε να το είχα καταλάβει από την αρχή. Αν ήσουν εσύ, ποιός θα είχε βγάλει αυτή τη φωτογραφία;
Και τη σχέση μαμάς και παιδιού θα έπρεπε ίσως να έχω δει αλλά τελοσπάντων.. ας πούμε ότι τη βλέπω τώρα :)
Πάντως η λέξη "ολόκληρο" είναι νομίζω η πιο ταιριαστή. Και μ' αυτή την έννοια το ότι στη φωτό φαίνεται ένα μικρό κομματάκι από κάτι τόσο "ολόκληρο" είναι ίσως η βάση της γοητείας της.

Anonymous said...

τι γαμάτο(συγνώμη για την έκφραση)blogaki είναι αυτό!!!

archive είσαι τρέλα!!!

θα τα λέμε!!

candyblue said...

κοίταξα ξανά και ξανά την φωτογραφία τα δύο μάτια φαντάζουν ένα και τα πρόσωπα ένα και αυτά σε σχήμα καρδιάς!Είναι ωραίο όταν το βλέμμα των παιδιών βαθαίνει και σκουραίνει σιγά, σιγά...είναι ωραία όταν από βουβό γίνεται εκφραστικό,ανθρώπινο. Όμορφη φωτογραφία