...ισως και να μην ειναι ψεμματα.Ισως και να υπαρχει αυτη η περιφημη νεραϊδοχωρα.Εκει που το πικρο γινεται γλυκο.Εκει που το κρυο γινεται θερμοτητα σωματος.Εκει που η μουσικη συναντα τα πιο ειδικα σ'αυτην,κυτταρα του εγκεφαλου και κανει τη ζωη σου να μοιαζει με καποιον απο τους 21 Ουγγαρεζικους Χορους,του Brahms.Εκει που τα ομορφα σχεδια γινονται κομματι του σωματος σου και θες και αλλα,και αλλα,και αλλα.Εκει που το φεγγαρι συνανταει τον ηλιο.Εκει που ο ουρανος συνανταει επιτελους τη θαλασσα και γινονται το πιο ομορφο παραμυθι.Εκει που δεν εχει σημασια το τελος αλλα μονο το ταξιδι.
Γιατι τι θα ειμασταν σ'αυτο τον κοσμο αν κυνηγουσαμε μονο το τελος;...Νεκροι,υποθετω.
Και οπως θες παρ'το αυτο.
Τα φιλια μου.
Υ.Γ...στη φωτο ειναι η Γ.στη νεραϊδοχωρα,την ωρα που κυνηγαει λιβελουλες.
(και ναι,ειναι αληθινη...και η φωτο και η Χωρα.)
:)
2 comments:
ό,τι πρέπει είναι αυτή η εικόνα για να ξεκινήσει καλά αυτός ο μήνας ;) τα ξωτικά πού είναι; μήπως σε άλλη χώρα;;)
Είμαι έμπλεος θαυμασμού!
Post a Comment