Friday, November 17, 2006

Ζηλευω τους ανθρωπους...

...που εχουν ψυχικες αντοχες.Που μπορουν να ξεχνανε ευκολα,ανθρωπους και καταστασεις,συναισθηματα και κουβεντες.
Αν βουτηξω την καρδια μου στην πισσα,θα γινει σκληρη και δυνατη οπως πρεπει να ειναι;
Αν την βγαλω τελειως,μηπως θα ειναι καλυτερα.(who needs a heart anyway.)
Θα λεγομαι ακομα ανθρωπος;



Υ.Γ...(sms που δεν σταλθηκε.)
Μονο ενα πραγμα δεν εχω καταλαβει ακομη...με τον εαυτο σου παλευεις ή με μενα;

6 comments:

. said...

δε μου λες; το sms σου πε κανείς το στείλεις σε μένα μήπως;....


σε κάποιους ανθρώπους η ασπίδα πάντως δεν είναι τίποτα άλλο από πολλές πληγές μαζεμένες..

xryc agripnia said...

Ενοχικο μου φαινεται αυτο το κομεντ.
:)

Gardenia said...

Δυστυχώς, μερικά πράγματα όσο και να θες να τα αλλάξεις δεν μπορείς. Κι εγώ ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους που περιγράφεις.

Παπαρούνα said...

έγραφε κι ο Ελευθερίου στο Άγγιγμα του Χρόνου:
"Η οικογένειά μας έπασχε από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

είπατε τπτ;

GLOBAL said...

και ποιος σου είπε πως η καρδία πρέπει έτσι να είναι; (στο σκληρή αντιστέκομαι, όχι στο δυνατή).
όσο για το sms, ένα κλικ μακριά είναι το send από το delete...

mindstripper said...

Σε περίπτωση που δεν το έχεις πάρει πρέφα ακόμα, I need your heart in any way.

Κι ας είν' και λίγο βαρύκοη. :-P