...οι ανθρωποι ειναι εξομολογητικοι,αισθανονται οτι αν δεν τα βγαλουν ολα,θα παραιτηθουν μια για παντα απο τις επιθυμιες τους.Την Κυριακη συμβαινει αυτο,μονο την Κυριακη.Γυρω στις εξι το απογευμα νοιωθεις την αναγκη να καθαρισεις,παιρνεις τηλεφωνα με αγωνια και δεν βρισκεις κανεναν.Τοτε βγαζεις το τηλεφωνο απο τη μπριζα,το κλεινεις σ'ενα χαρτονενιο κουτι,φορας το μπουφαν σου,βγαινεις εξω,ακουμπας το κουτι διπλα στα σκουπιδια και πας μια μεγαλη βολτα στην ακρη της πολης.
Αλιμονο σου αν η πολη δεν εχει ακρη,αν δεν μπορεις να βρεις την ακρη της."
(Χ.Β)
8 comments:
Εγώ θα προσπαθήσω.
συνήθως οι Κυριακές είναι για το σπίτι. Άσε την άκρη της πόλης για Σάββατο Βράδυ...(παραφράσμένος ελαφρα τίτλος μιας στήλης στην Ελευθεροτυπία)
:)
Δεν την βρίσκω την άκρη πουθενά και πες μου τί να κάνω...
Ειπαμε....αλιμονο.
:-)
Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης, ωραίο βιβλίο, αυτοβιογραφικό.
Άλλωστε τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουνα.
κάθε κυριακή παραλύω. αδυνατώ να κάνω ο,τιδήποτε πέρα από την καθιερωμένη ανάγνωση των εφημερίδων. και κάθε φορά που βγαίνω, το μετανιώνω. μόνο οι βόλτες με το αυτοκίνητο με χαλαρώνουν την κυριακή. βάζω μια κασέτα (μουσειακό είδος πια) και χάνομαι στους δρόμους.
Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω... Μια χαρά είναι οι Κυριακές, γιατί οι πόλεις έχουν πάντα άκρη.
Αχ,αυτες οι Κυριακες.Εκει,γυρω στις 23.30 γινεται ολη η ζημια.
Post a Comment