Καθε φορα που γυρναω...

...απο το νησι,εχω προβλημα προσαρμογης στην πολη.
Το κυριοτερο ειναι οι θορυβοι.Δεν αντεχω με τιποτα την ασεβεια που υπαρχει στις πολεις για τις ωρες κοινης ησυχιας.
Το πρωι ας πουμε με ξυπνησε ενας πλανοδιος μαναβης,θα'ταν δεν θα'ταν 8.Μετα περασε ενας που πουλουσε καρπουζια.Και μετα ενας παλιατζης.
Θα αφησω απο εξω τα παιδια που παιζαν μπαλα αλλα το μεσημερι θα σκοτωνα ανετα την καθαριστρια των απεναντι,που βγηκε μετα τις 3 να τιναξει τους καναπεδες.
Φυσικα τα παιδια δεν μαζευτηκαν στα σπιτια τους πριν τις 23μιση και πραγματικα δεν ξερω τι συνεβει οταν ελειπα(μηπως περασε αυτος που πουλαει κοπρια).

Την ωρα που τα γραφω αυτα ακουω ενα θορυβο απο το μπανιο μου.Με φοβο πλησιαζω και ακουω νερο να τρεχει.Ανοιγω την πορτα χεσμενη...η βρυση στη ντουζιερα εχει αρχισει να τρεχει απο μονη της.Μηπως ειναι καποιο σημαδι ή μηπως οσο καιρο ελειπα εγκατασταθηκε εδω κανενα φαντασμα;

Σσσσσ,ησυχια λεμε...



Υ.Γ..."Μα αν θα έπρεπε να τραγουδώ για όσα με πληγώνουν
Τα χείλη δεν θα τα άνοιγα θα τα άφηνα να λιώνουν
Ησυχία, ησυχία λέξη καμία.

Γιατί όσα με πονούν βαθιά δεν έχουν σημασία
Όταν στα χείλη φτάνουνε χάνουνε την ουσία
Η λέξη είναι μία, ησυχία, ησυχία..."

Α.Ι.