Wednesday, May 31, 2006

Κατι καινουργια ...

...παπουτσακια,μου εχουν ρημαξει τον αστραγαλο.Μετα απο διημερο tribute στη σαγιοναρα,ειπα σημερα να βαλω ενα παπουτσακι μιας και ειχε μια σχετικη ψυχρα.Αλλα πονος και παλι πονος.Εψαξα να βαλω ενα τσιροτο αλλα μετα θυμηθηκα αυτο το υπεροχο ποστ του προβατου και εβαλα παλι σαγιοναρα.

Υ.Γ...γαμωτο,απειρα κουνουπια.

Tuesday, May 23, 2006

Lights.


Αν και εχουν περασει μονο δυο χρονια μετα το Noise,αν και τους εχω δει δυο φορες live,αν και μ'εχουν βοηθησει να διανυσω χιλιαδες χιλιομετρα χωρις να κοιμηθω πανω στο τιμονι,αν και εχω ακουσει απειρες φορες τους δισκους τους,αν και ηταν η αιτια να παρω αυτο το nickname,αν και αλλαξαν τραγουδιστη και δεν ηξερα αν αυτο θα μ'αρεσει,αν και εχω μπερδεψει τα καλα με τα κακα...περιμενα πως και πως αυτο το δισκο.
Το Lights εχει ηδη λειωσει στη βελονα του σκληρου μου.(Άϊ λοβ δεμ καργα.)

Υ.Γ...Εδω ενα τραγουδι που αγαπησα μετα τα πρωτα ακουσματα-αν και εχω μεγαλυτερη αδυναμια στα δεκαλεπτα- και εδω -σ'ενα κλεμμενο λινκ-ολο το αλμπουμ.

Ουφφφ...

...επιτελους φυσηξε.

Υ.Γ..."Νερό και φωτιά που κυλάει στα χωράφια
Φυτρώνουν στον ήλιο πλατάνια ζεστά
κυπαρίσσια οριζόντια
κοιμητήρια μικρά
να κοιμούνται οι πόθοι
Τα μεγάλα ταξίδια."

Sunday, May 21, 2006

Φανταζομαι...


...νυχτερινο καλοκαιριατικο ουρανο,το δερμα τσιτωμενο απο τη θαλασσα,αλμυρα φιλια μπερδεμενα με ακριβο ουισκι και απο πισω να παιζει αυτο το τραγουδι."Εveryday together,everyday forever."


Y.Γ..."H πραγματικότητα συγχέεται με την παραίσθηση,η φιλία δοκιμάζεται,ο έρωτας πεθαίνει μαζί με το καλοκαίρι―όλα μοιάζουν επισφαλή,εύθραυστα και διφορούμενα."

Thursday, May 18, 2006

Eπιτελους σταματησε...


...να φυσαει.Σημερα ηταν η πρωτη ζεστη μερα.Βγαλαμε ανετα τα μακρυμανικα και αφησαμε τα χερια μας-εστω- να παρουν λιγο χρωμα.Φυσικα δεν αντεξαμε και πολυ,καναμε την πρωτη κοπανα(-παμε;-φυγαμε!)και κατηφορησαμε για γεμιστα,σαλατες και παγωμενη μπυρα.Ειχε απολυτη ησυχια-μονο ο ηχος της θαλασσας και των ποτηριων μας ηταν εκει-και εμεις μαλλωναμε για το ποιο ψαρι ειναι καλυτερο.Μετα γυρισε ο αερας και μας θυμισε οτι χρειαζομαστε καφε και γλυκο.Μου κολλησε και ενα τραγουδι σημερα-οχι τυχαια φανταζομαι-που το λατρευω απο το Λεκκα αλλα το αφηνω-πισω απο τη γνωστη γλαστρα-ετσι οπως το αγαπησαμε απο τη Μαριζα Κωχ.

Υ.Γ...Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου.


Υ.Γ2...Ακομα μια μυρωδια καλοκαιριου.




Τα-γεματα αλατισμενο αερα-φιλια μου και την καλησπερα μου.


Απντέιτ....Μια φορα δεν αρκει.

Tuesday, May 16, 2006

Γράμμα.


"Μακριά πολύ μακριά
να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους
να μας βρίσκει."
Ν.Κ.





(Eδω...η αντίφαση.)


Υ.Γ.Καλη μας νυχτα.

Saturday, May 13, 2006

Εβαλα στο καραβι ...

...τους πρωτους επισκεπτες του καλοκαιριου.Η μικρη εκλαιγε.Πρωτη της φορα στο νησι και φωναζε στο λιμανι"δεν θελω να φυγω".Ευτυχως ειχε εναν ωμο να κλαψει γιατι το ταξιδι του γυρισμου-μικρο ή μεγαλο-μπορει καμια φορα να γινει ατελειωτο.Νομιζω ομως πως μπορει να βασιστει σ'αυτον τον ωμο,που την πρωτη ημερα των διακοπων τους,μπηκε μεσα στο φουρνο και της αφιερωσε δυνατα:
"We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and you were mine"
-τραγουδι αγαπημενο που ομως δεν ειναι για φρεσκα ζευγαρια οπως αυτο-και ηταν ευτυχισμενος γιατι το ενοιωθε.Θελω μονο να ειμαστε μαζι,μου λεει...τιποτε αλλο.
Και ανατριχιασα γιατι απο την μια τον πιστευα και απο την αλλη κατι μεσα μου,μου ελεγε να μην τα χαψω ξανα αυτα.Αλλα αυτο ηταν δικη μου υποθεση.

Υ.Γ..."I Suppose".

Y.Γ2..."Don't talk to me about being alone."

Υ.Γ3...Και αυτο ολοκληρο γιατι ειναι απο τα ομορφοτερα που γραφτηκαν ποτε.
"Μες στο κλειστό δωμάτιο,μπορείς να βρεις
ό,τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς,
και ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό.

Όλα είν' εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες το κλειστό δωμάτιο όλα ή τίποτα.
Αγάλματα Θεών λησμονημένων
και της Ελένης το πουκάμισο.

Όλα είν’εκεί κι άλλα πολλά,που κάποτε φαντάστηκες

Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεσθημανή
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών, των χωρισμών.

Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ απ' άγνωστες φυλές
Κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
θάνατοι και φωτιές κι αόρατη ομορφιά
κι αόρατη ομορφιά.

Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τα αγγίξεις
Μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
Αρκεί να πας, αρκεί να πας ολάνοιχτος
γυρεύοντας τα."

(Ποιηση Λενα Παππα.)

Thursday, May 11, 2006

Αυτες τις μερες...


...καποιοι φιλοι μετακομιζουν.Το καινουργιο σπιτι ειναι αρκετα παλιο με απειρα πραγματα μεσα.Αρχισαν λοιπον να πετανε ντουλαπες,μπαουλα,κρεββατια,καρεκλες και οτι αλλο μπορει να εχει ενα σπιτι.
Τα παντα φυσικα σκοροφαγωμενα αλλα περιτεχνα τοσο οσο για να κανουν καποιους παλιατζιδες να τριβουν τα χερια τους απο τη χαρα τους.Βεβαια κατεληξαν στο σπουπιδοτοπο.Ξεροντας οτι δεν θελουν να κρατησουν τιποτα απο εκει μεσα-και εχοντας μια μανια να μαζευω παλιατζουρες-πηγα να δω μηπως εχει κατι που θα μου αρεσε.



Βρηκα λοιπον:ενα παλιο μυλο για καφε,ενα ρολογακι που εχει σταματησει στις εφτα παρα τεταρτο.Ενα παλιο καμινετο που ο Pitsos θα ηθελε πολυ να εχει στα χερια του,ενα βιβλιο του Σεφερη εκδ.του '74 και ενα του Τσιφορου ακομα πιο παλιο.Γυρω στα πενηντα σπιρτοκουτα της Χουντας-μονοπωλειακο ειδος τοτε-,ενα πακο εφημεριδες του '78-τοτε που ειχε γινει ο σεισμος στη Θεσσαλονικη-και καποια κομιξ της εποχης.

Ανοιγοντας την πρωτη εφημεριδα,επεσα σε πρωτοσελιδο για τον Πουλικακο που ουτε ειχα ακουσει ποτε μου.Ειδα το προγραμμα στα δυο καναλια της τηλεορασης,διαφημισεις που δεν φανταζομουν οτι θα θυμομουν,νεα που μπορει να ηταν και σημερινα.
Πραγματα που με γυρισαν αρκετα πισω...σαν μηχανη του χρονου.







Μια καλησπερα,ενα φιλι στο μαγουλο και μουσικουλες.

Υ.Γ...Παλιος αγαπημενος σε καινουργιες πνοες.

Υ.Γ2...Νεα πνοη σε παλιο αγαπημενο.

Sunday, May 07, 2006

-Αντε μην τα παρω...

...στο κρανιο!
Το μηχανακι μαρσαρε για να γλιτωσει το επιπλεον βρισιμο και εγω αφου κοιταξα να δω αν ο συνεπιβατης μου ειναι καλα,εβαλα πρωτη και ξεκινησα.
-Ξερεις τι ειναι το κρανιο,μου λεει.
-Οχι,για πες.
-Ειναι αυτο,μου λεει καθως δειχνει το κεφαλακι της και σηκωνοντας το χερι ακομα πιο ψηλα φωναζει:Και δεν βαζουμε τιποτα επανω του!
-Ποιος στο ειπε αυτο;
-Ο μπαμπας.
-Αυτο στο ειπε γιατι μεσα στο κρανιο μας ειναι ο εγκεφαλος και ο εγκεφαλος σκεφτεται για μας και μας λεει τι να κανουμε.Δηλαδη εγω τωρα που πιανω το τιμονι και οδηγω μου το λεει ο εγκεφαλος,εσυ που πιανεις τα μαλλια σου,που κουνας τα χερια και τα ποδια σου,που πεινας,που ζωγραφιζεις,στα λεει ο εγκεφαλος να τα κανεις.Και πρεπει να τον προσεχουμε να μην χτυπησει.Καταλαβες;
-Ναι.
-Ποιος το ειπε το ναι;
-Εγω.
-Οχι,ο εγκεφαλος το σκεφτηκε και σου ειπε να το πεις.Καταλαβες;
-Ναι.

Μετα απο ενα διωρο,ενθουσιασμενη,τρεχει να πει στον πατερα της τι εμαθε.Αλλα πριν αρχισει να λεει κομπιαζει.Σκεφτεται λιγο και μου λεει:
-Πως τον ειπαμε αυτον τον ανθρωπο που ζει μεσα στο κρανιο μας;

(Η εγκεφαλιτιδα συνεχιζεται για κανενα διημερο ακομα μεχρι που τα ξεχναμε ολα.
Ετσι νομιζα τουλαχιστον γιατι αυτη κρατουσε το τελευταιο της χαρτι πολυ γερα.)

Εξαντλητικο πρωινο σε κουνιες και λοιπα κακοφημα στεκια.Στο γυρισμο:

-Ξερεις κατι;
-Τι;
-Ο Εφέγκαλος μου θελει παγωτο.
-Χαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχα!





Y.Γ...Καλημερα μας.