Σου είχα πει οτι θα σε σκοτώσω αν πεθάνεις.

 I miss you most

in the silence 

between songs 

on my favorite records.  💛

Sometimes 

it takes so long 

for the music to start. 💛

Α.G.

Andrea Gibson, Angels of the Get Through .

"This year has been the hardest of your whole life.

so hard you cannot see a future, most days.

The pain is bigger than anything else.

Takes up the whole horizon, no matter where you are.

You feel unsafe you feel unsaved."

Και οταν παψεις να με θες, θα φυγω.

Το ξερεις αυτο συναισθημα? Που μια πυρινη μπαλα φυτρωνει στην κοιλια σου και ανεβαινει σιγα σιγα στο λαιμο, βαζοντας τα φωτια ολα? Και σε κανει να κλαις, ξαφνικα και σιωπηλα, να κλαις γι'αυτη τη μπαλα που σου καιει τα σωθικα χωρις να σου εξηγει το γιατι? Το ξερεις?

Αγαπη μονο...

Επιστροφη στο Νησι.

Italy for eighth time.

H Ξ. με τη  Νεφελη  στην κοιλια, ο αγαπημενος P, εμεις μετα απο καιρο μαζι, una tipa chineza, 12 μπουκαλια κρασι, κατι ουισκια, spritz, λιμοντσελο - θα αργησω να κανω εξετασεις αιματος-, το euro jackpot, σαλαμια και προσουτα και μοτσαρελες και μετα ενας χορος για τη Νεφελη που κρατησε 2 ωρες- απινιδωτη εχετε?- γελια και κατι μωρα που σκαγανε. Συγκινηση, αγαπη και παλι αγαπη.

Αυτο.

Road trip to Serbia....again.

“Not all those who wander are lost.”

"

Eνα ταξιδι το χρονο. Αυτο εταξα στον εαυτο μου οταν περασα για πρωτη φορα τα συνορα αυτης της Χωρας και βρεθηκα σαν τον τυφλο που ειδε το φως του, καπου αλλου. Δεν ηταν η χωρα που πηγα. Δεν ηταν η παρεα. Ουτε οι φωτογραφιες που εφερα πισω. Ηταν το Ταξιδι. Τα ματια μου ρουφουσαν εικονες που καμια φωτογραφικη δεν μπορουσε να τραβηξει. Το στομα μου δοκιμαζε γευσεις που δεν ηξερα οτι υπαρχουν. Τ'αυτια μου ακουγαν μουσικες που με καναν να σιωπω.

Τα πρωτα χρονια τα καταφερα. Εκανα πολλα ταξιδια. Με παρεα, μονη, με λεφτα, αφραγκη, ταξιδια που τα χαρηκα και αλλα που δεν θελω να τα θυμαμαι.

Προτιμω να μην φαω, να μην πιω, να μην αγορασω τα βασικα και να παω καπου. Ν'ανοιξω τα ματια μου και να δω απο κοντα, να μυρισω, να ακουσω αυτα που αλλοι αρκουνται να βλεπουν σε φωτογραφιες.

Οχι ομως εγω. Και μου το ξαναυποσχομαι... ενα ταξιδι το χρονο.

Υ.Γ...Σε λιγες μερες θα πατησω το ποδι μου στην Αμερικη, για πρωτη φορα.

Love is enough... sometimes.

Υπαρχει μια λεπτη κλωστη που κρεμονται οι σχεσεις.

Καμια φορα απο μονη της (και εντελως μαγικα) γινεται πετονια που δεν κοβεται με τιποτα. 

agripnia's quote

Ξερεις κατι?

Δεν εχουμε δει μαζι τον Cave. Ουτε τους Faithless. Δεν εχουμε παει στο Παρισι,- μαζι. 

Ουτε χορτασαμε το Λονδινο.  Δεν τελειωσαμε ολες τις σειρες που βλεπουμε. 

Δεν αλλαξαμε 5 σπιτια. Δεν πηγαμε σ'ολα τα νησια του Αιγαιου. Ουτε στην Αμερικη. Δεν εχουμε ακουσει ολη τη μουσικη του κοσμου. Ουτε δοκιμασαμε ολες τις κουζινες του. 

Τι λες, να παρατησουμε τις δουλειες μας, να πουλησουμε τα λιγοστα υπαρχοντα μας και να γινουμε clochard για λιγους μηνες. Να δουμε και να κανουμε ολα αυτα που μας λειπουν και μετα να γυρισουμε στην καθημερινοτητα μας πιο φτωχοι και πιο πλουσιοι ταυτοχρονα? 

Τι λες?

Καλοκαιρι.

P.S....Θαλασσα και αγαπη. Αυτα θελω.

Kρυπτο-λεξο...

Μπορεις να πας στη θαλασσα αν θελεις, Να σε ψησει το αλατι της, Να ξαναζησεις τα προηγουμενα καλοκαιρια. Τοτε που ολα ηταν μαυρα και χωρις μουσικη. Εμενα? Ασε με εδω. Να μετραω τα παγωτα που τρωω. Και τα μπανια που μου λειπουν. Μπορει ν'αντεξω λιγα χρονια ετσι. Μπορει και μερες. Και οταν ολα τελειωσουν να ξαναβρω εκεινο το ποιημα που βρηκα στην πορτα μου ενα βραδυ. Εκεινο, το πρωτο, που με φυλουσε τα βραδυα απο το σκοταδι. Μπορω ν'αντεξω και μερες ετσι.

Nα φευγουμε...

"O μισεμος ειναι καημος" αλλα το να μισεις την ιδια σου την πατριδα, 
ειναι μεγαλυτερος.

Vulnerable again.

Tomorrow 36.

...Vulnerable...

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

 Yπαρχουν κι'αλλοι που βλεπουν καρδιες παντου.

(εγω παλι βλεπω μονο μια...τη δικια σου.)

Αγαπημενη μου...

... Σώτη, σ'ευχαριστω που υπαρχεις.

Με αγαπη, εγω.

Ο Μαρκησιος Ντε Σαντ* θα επαιρνε αναπηρικη συνταξη!

Ή αλλιως: Να ενημερωσει καποιος την Winona Ryder* οτι δικαιουται συνταξη στη Ελλαδα.

 Ο αδελφος της κουμπαρας μου εχει συνδρομο down. Eιναι κοντα στα 30, ειναι γλυκυτατος και παιρνει αναπηρικη συνταξη για την οποια καθε δυο χρονια περναει απο επιτροπη. (Γιατι δεν το ξερω αν το εμαθες αλλα αν εχεις συνδρομο down, μπορει να ξυπνησεις μια μερα και να σου εχει περασει!)

Απο την αλλη παλι, αν σου αρεσει να δειχνεις το πουλι σου στα παιδακια, να βαζεις τα δερματινα και να μαστιγωνεις το γκομενο σου, να κανεις μπανιστιρι τους γετονες οταν το κανουν και στην τελικη να χουφτωνεις και ενα ανηλικο στο λεοφωρειο τοτε, στη χωρα αυτη που ζουμε, δικαιουσaι συνταξη! Και μαλιστα εφ'ορου ζωης. 

Γιατι ανοητε, τοσα χρονια ντρεποσουν γι'αυτα που εκανες και τωρα ερχεται η πολιτεια να σε παρει υπο την προστασια της και να σε επιβραβευσει. Γουσταρεις παιδακια? Ευγε! 

Παρε και ενα χαρτζιλικι να παρεις σοκολατες! Ευγε! Θες να βαζεις φωτιες στα δαση? Ευγε,πασα μου...Καψ'τα ολα! Εισαι κολλημενος με το τζογο? Δικαιουσαι συνταξη βρε! Να κανεις κερματακια για τα μηχανακια στο καζινο. Αχουτο μωρε! Παιξε,παιδι μου!
Παιξε γιατι θα μας τρελλανουν!

 *Μαρκησιος Ντε Σαντ - Η ζωή του είναι συνυφασμένη με το έργο του.
Το επώνυμό του έχει δώσει όνομα στα χειρότερα σεξουαλικά ένστικτα.

Επαναπροσδιόρισε τις διαστροφές της σάρκας και τις μετέτρεψε σε λογοτεχνία. 

Πέρασε τη μισή του ζωή σε φυλακές και άσυλα φρενοβλαβών.

* Winona Ryder - Τελευταία φορά που απασχόλησε τα ΜΜΕ ήταν η σύλληψή της στις 12 Δεκεμβρίου 2001, για κλοπή ρούχων και αξεσουάρ αξίας 5.500$ σε εμπορικό κέντρο στο Μπέβερλι Χιλς.

Φακιν δισεκτο..

 

Σαν να κοιμομουν ολο το '11 και ξυπνησα το '12.

Ξυπνησα με τον Αη Βασιλη στο κρεββατι μου.

Κουρασμενη αλλα φρεσκια. 

Προβληματισμενη αλλα ανεμελη. 

Με καινουργια ανασα θα τη βγαλω τη χρονια. Γιατι δεν θα πεσω στη μιζερια που θελουν να με ριξουν.

Εχω τα απαραιτητα και θα τη βγαλω καθαρη, στο λεω.

Just for X'mas.

....................

Eτσι ισως να μην φοβαμαι.

"Αγέρα να 'σαι τιμωρός..."

Ποσο ζυγιζει ο αερας; 

Και συγκεκριμενα, ποσο ζυγιζει ο αερας που ξεφυσηξα

τις τελευταιες βδομαδες;

Περι ηθικης ο λογος.

Η Ηθικη Μου. Η Ηθικη Σου. Η ηθικη Του.
Τρια διαφορετικα πραγματα. 

Γι'αυτο κρατα εσυ τη δικη σου και ασε με εμενα με τη δικη μου.

*Δυο χρονια μετα.

Επιστροφη στο νησι. Ξεχασα τα ταξιδια με τα καραβια. Με κουρασαν οι εννια ωρες. 

Το λιμανι αφιλοξενο, οχι οπως εκεινο που με δεχτηκε την πρωτη φορα. Οικεια χαμογελα και τρελλη κουρσα στη Χωρα. Ριγη στην πρωτη εικονα της. Η Χωρα Μου. Γνωστες φατσες με καλοδεχονται. Στο Μπαγιοκο η Ματουλα τραγουδαει τις Μελισσες και ο Κωστας αφηνει την κιθαρα για δυο δευτερα και μου στελνει φιλια. Ποσο δικο μου το νοιωθω ολο αυτο. Δεν ξερω αν θα το χορτασω. Ψαχνω με το βλεμμα να παρω ξανα και ξανα οτι μου εχει δωσει τοσα χρονια. Και με πιανουν κλαμματα.

Εφτα μερες βλεπω κοσμο και χαιρομαι. Γιατι με θυμουνται με αγαπη. Αφησα και εγω εδω ενα λιθαρακι και δεν περναει απαρατηρητο. Ερχονται φιλοι και μετα κ'αλλοι φιλοι που το καναν και αυτοι δικο τους το νησι - μεσα απο μενα. Και γελαω με τα νεα προσωπα και ακομα περισσοτερο με τα παλια γιατι εγω ζησει τοσα μαζι τους και μ'αγαπανε ακομα...σαν να μην εφυγα ποτε. Και εσυ μου λειπεις τα βραδυα αλλα ξερω πως σε λιγο θα σε ξαναβρω και θα ειναι για παντα. 

Οι μερες τελειωνουν και το καραβι με παει σ'αλλο λιμανι. Οικειο και αυτο. Χανομαι στις θαλασσες του και μυριζω αλατι και ηλιο. Ποσο μου εχει λειψει αυτο το κοστουμι απο αλατι και ηλιο. Το φοραω και ετσι ξερω πως θα βγαλω το χειμωνα. 

6/8/11

Τοτε που ολα ηταν απλα.

Τελευταια μερα σχολειου, θα παιξουμε μπουγελο, εσυ ποσα παγωτα εφαγες, 

μετρας τα μπανια σου-μην κλεβεις,ενα καθε μερα,οχι καθε βουτια στη θαλασσα

δεν θελω μπρατσακια σου λεω-μονο βατραχοπεδιλα, 

εμενα μου πηρε η μαμα μου νεροπιστολο αλλα το μεσημερι πρεπει να πηγαινω για υπνο, 

δεν κοιμαμαι ομως γιατι κρυφα βλεπω Θησαυρο της Βαγιας και Το Καπλανι της Βιτρινας.

Λαϊκό Ασμα;;;

"Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου
στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου."

H Ανοιξη δεν ηρθε ποτε...

Γινομαστε ολο και πιο ξενοι. Οχι Εμεις. Γενικοτερα το λεω. Οι ανθρωποι μεταξυ μας. Χανεται η ευγενια, η καλοσυνη, η σπαταλη των συναισθηματων μας. Σκοτωνουμε ο ενας τον αλλον για μια καμερα, για ενα κινητο, για ενα γαμημενο πορτοφολι. Και φυσικα μας φταινε μονο οι Αλλοι. Οι ξενοι. Κανεις δεν κοιταει το μεσα του και ποσο Ξενος εχει γινει στον ιδιο του τον τοπο. Ο τοπος που μας διωχνει Ολους. Ο τοπος που καταρεει. Και εμεις απαθεστατοι κοιταμε και δεν κανουμε τιποτα. 

Σημερα, πανω σε μια κουβεντα για το Θανατο ανεφερα τη Ν. που πεθανε προσφατα απο καρκινο στα 33 της χρονια. Και δεν το ηξερε γιατι η μητερα της επελεξε να μην της το πει. Ποσο Ανοητο μου φαινεται. Ο καθενας μας εχει το δικαιωμα να μαθει οτι πεθαινει. Μπορει να εχει ανειλημμενες υποχρεωσεις. Μπορει να θελει να πει σε καποιους σ'αγαπω. Μπορει να θελει να βγαλει το θυμο του...να ξεσπασει....

Καπως ετσι και εμεις πεθαινουμε σαν Χωρα και κανεις δεν μας λεει τιποτα. Θα πεθανουμε με ανειλλημενες υποχρεωσεις, γαμωτο σας...

;)

"Last Easter i gave you my heart."

Το σκοταδι του ενος και το φως των δυο.

Kαπως ετσι τα "δυο" γινονται "ενα" και σφραγιζονται με μια καρδια.

H Κυρια Αγγελικη.

Την ειδα με την ακρη του ματιου μου. Φορουσε μονο το νυχτικο της και περπατουσε ξυπολυτη με τις παντοφλες στο χερι. Χωρις να το θελω προσεξα τη εξωτερικη θερμοκρασια στο καντραν της μηχανης. 5 βαθμους ελεγε και αυτοματα πατησα φρενο και εκανα αναστροφη.
Την πλησιασα, 80 κατι μου φανηκε, της επιασα την κουβεντα. "Δεν κρυωνω, μου ειπε".
Της εριξα κατι στην πλατη, τη ρωτησα που μενει, αν εχει παιδια, αν εφαγε το μεσημερι.
Ασυναρτητες απαντησεις και ενα βλεμμα στο κενο.
Οι μπατσοι καναν να ερθουν πανω απο μιση ωρα -σιγα που θα τρεξουν για μια γιαγια με Αλτσχαιμερ που βρηκαν καποιοι ανοητοι στη μεση του δρομου. 
Μιση ωρα που ομως το Αλτσχαιμερ κατεβαλε και μενα και με πηρε απο κατω σαν να ειχα πατημενα τα 80.
Και ολο το απογευμα δακρυζω. Για τη μοναξια της, για την αρρωστεια της, για τις δικες μου γιαγιαδες, για τους φοβους μου.

Just Music.

Στα ονειρα μου καποιος τραγουδαει: Pintame angelitos negros και ξυπναω ψελλιζοντας σκορπιες λεξεις στα ισπανικα που ισως να μην τις εχω ακουσει ποτε.

Το μυαλο μου ειναι στη φυγη. Να μυρισω χωμα. Να βρεξω τα ποδια μου στη θαλασσα. 

Να μαζεψω καρδιες. 

Ζηλευω την ομπρελα της Δεσποινιδας Ποπινς και αμα ηξερα που την κρυβει, στο λεω, θα την εκλεβα. Γιατι ο χειμωνας περναει και φευγει και εγω σχεδιαζω ταξιδια.

Και για να σου πω την αληθεια, εχω φυγει κιολας.

P.S.

Kαρδιες.

Μαζευαμε καρδιες.
Συννεφα που μοιαζουν με καρδιες. Πετρες που ειχαν σχημα καρδιας.
Φωτογραφιες απο φυλλα, κλωναρια, σκιες οτι μπορεις να φανταστεις που οταν το κοιτουσες απο μια συγκεκριμενη πλευρα εμοιαζε με καρδια. Μαζευαμε καρδιες και ολο λεγαμε να ανταλλαξουμε τις φωτογραφιες που μαζεψαμε. Moνο που δεν προλαβαμε. Η καρδια μου εγινε πετρα σαν αυτες που μαζευα. Και εσυ εγινες ενα τεραστιο συννεφο σε σχημα καρδιας και πηγες στον ουρανο.
Θα σε θυμομαστε και θα σ'αγαπαμε παντα,Ντοριτακι.

♥

Με κοιτας, αλλα δεν με βλεπεις.

Τι εμαθα φετος το καλοκαιρι.

1. Οτι οσα ταξιδια και να κανεις το χειμωνα, αν δεν λειωσεις το σωμα σου στην αμμο δεν ξεκουραζεσαι.
2. Οτι η Χιος εχει χωρια με τα πιο περιεργα ονοματα. ( Αφροδίσια! Παρπαριά! Αγιο Γάλα! Σκλαβιά!)
3. Οτι το πλοιο Θεοφιλος της ΝEL LINES ειναι το πιο βρωμικο και αθλιο καραβι που εχω ταξιδεψει.
4. Οτι ο,τι κοροιδευεις το λουζεσαι και μετα σ'αρεσει κιολας. (βλεπε beach bar Wet Dreams.)
5. Oτι ενα 4χρονο μαθαινει να κανει βουτιες μεσα σε μια μερα.
6. Οτι τελικα μπορω να ειμαι σε μια παραλια ολοκληρη τη μερα και να μην μου λειψει η μουσικη.
7. Οτι συγκρινω ολα τα νησια με το "νησι μου".
8. Οτι οσο και να το κοροιδευουμε, "σαν τη Χαλκιδικη δεν εχει."
9. Οτι του χρονου θα παμε στην Κασο.
10. Οτι ειναι ωραια οταν "δεν μπορεις" και βρισκεις καθε τροπο να μπορεσεις.

10 +1 δισκοι και πως εφτασαν στα χερια μου.

Αka: μια μουσικη εντεκαδα χωρις συγκεκριμενη σειρα.

1. Μωρα στη Φωτια. Ισως απο τα πρωτα βινυλια που αγορασα,το '89-'90. Τ'ακουσα σ'ενα υπογειο παρτυ, Ερωτευτηκα το dj, κολλησα διπλα του σαν βδελα και την επομενη εψαχνα σαν τρελλη το δισκο. Πρεπει να τον ακουγα για χρονια γιατι ειναι ο πιο κατεστραμενος -απο την ακροαση- δισκος μου. (Ο dj τωρα ειναι με τρελλη φαλακρα, παντρεμενος με μια γκομενα που χτυπιεται για τον Παοκ και υποθετω δεν θυμαται καν αυτο το δισκο.)
2. Λενα Πλατωνος- Σαμποταζ. Ακουσα το Κοπερτι στο ραδιοφωνο και πεθανα. Το θυμαμαι σαν τωρα. Εγραφα τους στιχους για να το ψαξω και κανεις -μα κανεις- δεν το ηξερε. Οταν αργοτερα το εμαθα, κατεβηκα για πρωτη φορα στα υπογεια της "Λυρα" για να το βρω. Τοτε δεν ηξερα οτι μετα απο καποια χρονια θα πιασω δουλεια εκει. Το Σαμποταζ το εχω σε δυο βινυλια. Το ενα ολοκαινουργιο και το αλλο μονιμα πανω στο πικαπ μου.
3. Κορε Υδρο - Φτηνη ποπ για την ελιτ. Εχω ακουσει τοσες φορες το cd που νομιζω οτι ολους αυτους στο εξωφυλλο τους ξερω απο καπου. Αρχικα το αγορασα γιατι μου το ειπε καποιος φιλος που τον εμπιστευομουν. Μετα το εβαλα να παιξει και με πιασαν τα γελια. Η φωνη δεν μου αρεσε καθολου και οι στιχοι μου φανηκαν γελοιοι. Δεν ξερω πως εγινε και τους αγαπησα. Κολλησα τρελλα και τωρα τους λατρευω. Μαλιστα μια μερα ακουγοντας τους στη διαπασων στο αυτοκινητο, τρακαρα.
4. Κριστη Στασινοπουλου - Υφαντοκοσμος. Την Κριστη την ηξερα επειδη ειχε τραγουδησει τραγουδια του Καλαντζοπουλου και συγκεκριμενα με τη μουσικη απο το Καμπινγκ. Καποια στιγμη σ'ενα εθνικ διημερο στον - παλιο καλο- Μυλο την ειδα live. Και εμεινα. Ηταν κατι που δεν ειχα δει ποτε μεχρι τοτε. Μολις ειχε βγαλει τον Υφαντοκοσμο και λες και μας εβαλε ολους σ'ενα τεραστιο μαγικο χαλι για να μας δειξει τον κοσμο. Το cd το αγορασα απο εκεινο το live και νομιζω οτι ειναι απο αυτες τις συναυλιες που δεν θα ξεχασω ποτε.
5. Τρυπες - Κεφαλι γεματο χρυσαφι. Καποια στιγμη παιξαν και στο σχολειο μας -στο θρυλικο Πολυκλαδικο- και γυρισαμε σπιτι σαν να μας ειχε πατησει τρενο. Θυμαμαι τη μανα μου ν'αναρωτιεται "μα ειναι συναυλια αυτη για σχολειο;" Απορω ακομα πως  δεν ειχε σπασει τα βινυλια τους. Τους ειχε τρελλο αχτι. Αργοτερα οταν βγηκε αυτος ο δισκος -για μενα ο καλυτερος τους ever- δουλευα στη Μυροβολο. Πηγα το βραδυ να παιξω μουσικη κρατωντας μονο ενα cd. Αυτο. Καθησαμε ολοι στο μπαρ και ακουσαμε το δισκο καμια δεκαρια φορες. Κανεις δεν παραπονεθηκε.
6. The Cure - Boys Don't Cry. Πρωτα εμαθα τους στιχους ολου του δισκου απ'εξω και μετα τον αγορασα. Τον εκανα παραγγελια και περιμενα κανενα μηνα να ερθει. ( Στις αρχες του '90,στην Πολιχνη που μεγαλωσα, υπηρξε ο ναος του New Wave. Το Καναλι. Μουσικη επαιζε ο θρυλικος Πετρος και εμεις τα μικρα και αφραγκα καθομασταν ολη τη νυχτα στο πεζοδρομιο με μια μπυρα για ν'ακουμε μουσικη. Οτι εμαθα απο μουσικη, στον Πετρο το χρωσταω, Depeche mode, joy division, stranglers,cure και ολα αυτα που ακουω και σημερα.)
7. Παυλος Παυλιδης - Αφου λοιπον ξεχαστηκα. Καλοκαιρι, στο νησι. Εφερε το cd ενας πελατης μαζι του και ποτε δεν το πηρε πισω. Εκεινη τη σεζον δεν νομιζω οτι υπηρξε -εστω- μια μερα που να μην επαιξε ο δισκος. Για πρωι μας εκανε, για μεσημερι μας εκανε, για βραδυ μας εκανε. Στο τελος το ζητουσαν και οι πελατες.
8. Εδω Λιλιπουπολη! Τη Λιλιπουπολη την εμαθα απο την Ο. και την Τ. Παιζαμε χαρτια στο σπιτι της Ο. και τραγουδουσαν ολα τα τραγουδια και μου ελεγαν για την Πλατωνος, για το Χατζιδακι. Καναμε ραδιοφωνικους μαραθωνιους και ακουγαμε ολη τη νυχτα "Ανατολικο". Απο τοτε εχω μυησει ολα τα παιδια- και οχι μονο-  που ξερω στη Λιλιπουπολη. Η ανηψια μου ακομα δεν ηξερε να μιλαει και τραγουδουσε το χοντρο μπιζελι. Και εγω στις μαυρες μου, Λιλιπουπολη τραγουδαω.
9. Μανος Χατζιδακις - Ματωμενος Γαμος. Νομιζω οτι ολοι οι αμυητοι αγαπουν τον Χατζιδακι απο το Χαμογελο της Τζοκοντα, Εγω παλι αγαπησα το Χατζιδακι μεσα απο αυτο το εργο. Λατρεψα το Γκατσο, λατρεψα το Λορκα και φυσικα δεθηκα με το Χατζιδακι για ολη μου τη ζωη. Βασικα ειχα δει μια ερασιτεχνικη παρασταση και μετα πετυχα το δισκο εχοντας στο νου μου αυτο που ειδα. Αλλα αυτο που ακουσα ηταν ενα απο τα πιο δυνατα πραγματα που εχω ακουσει στη ζωη μου. Και τωρα ακομα με το "Νανουρισμα" δεν μπορω να μην βαλω τα κλαμματα.
10. Θανασης Παπακωνσταντινου - Αγια Νοσταλγια. Ακουω, παλι στον "Ανατολικο","Το ονειρο" απο την Αγια Νοσταλγια και τρωω σκαλωμα μεγαλο.  Δεν εχω ξανακουσει πουθενα για τον Θαναση και οπου και να ρωταω δεν ξερουν. Ξανακατεβαινω στα υπογεια της "Λυρα", βρισκω το δισκο και απο τοτε κατοικω στην Κοιλαδα των Τεμπων. Ο Θανασης για μενα ειναι το προτυπο του καλλιτεχνη. Δεν εχει καβαλησει το καλαμι, δεν εχει ξεφτυσει στη διαρκεια των χρονων και ειναι παντα ταπεινος και αληθινος.
11. Lhasa - La Llorona. To '97 πλεον δουλευω στη "Λυρα",στο δισκαδικο της Θεσσαλονικης. Θυμαμαι το πρωτο μεσημερι που καθησα μονη μου στο μαγαζι, εβαλα ν'ακουσω μουσικη που δεν ηξερα. Και αυτο ηταν το πρωτο cd που μου κινησε την περιεργεια. Πρεπει να πουλησα εκατονταδες αντιτυπα γιατι ειχα ξετρελαθει με τη μουσικη, με τη φωνη, με ολα.Με το συγκεκριμενο δισκο ανοιξα τα ματια μου και ειδα οτι υπαρχει "κι'αλλη" μουσικη. Και αρχισα να ψαχνομαι.

Υ.Γ...αλλη μια εντεκαδα (σαν αυτην και αυτην) αφιερωμενη στον Εντεκα.

Βack then...

Those where the days my love.

Ρίγος.

Το καλοκαιρι εχει κρυο.

Οχι σαν αυτο του χειμωνα. Το αλλο.

(σαν το ριγος που σε πιανει οταν η θαλασσα φυσαει αναποδα και εσυ μολις εχεις βγει απο το νερο)

Αυτο που ζεσταινεσαι και δεν θελεις αγκαλιες.

Αυτο που τα φιλια σε ιδρωνουν και τ'αποφευγεις.

Το καλοκαιρι με ζοριζε παντα. Μας ζοριζε παντα.

(ενταξει...ισως και οχι παντα.)

R.I.P.

Τοσοι στο χωμα και κανεις στη φυλακη...

"Φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα."

Το blog αυτο ειχε γενεθλια πριν δυο μηνες. Εκλεισε 5(!) χρονια και 450 αναρτησεις. 

(Πλακα-πλακα η  ψυχαναλυση μου βγηκε τζαμπα.)

Το Σαββατο ειναι τα δικα μου τα γενεθλια. 

Κλεινω τα 34 και ακομα φοβαμαι.

Βρισκω φωτεινα χαμογελα για τη μερα μου,

φωτεινες γωνιες για τα βραδυα μου 

και ετσι περναω τις δυσκολες μερες. 

Αποθηκευοντας φως.

Kαι μουσικες μεσα μου.

...!!!???...

Βρε άντε και στο διάολο!

Bitter pill.

Θα μου ηταν πιο ευκολο να περπατησω στα καρβουνα
παρα να νοιωθω αυτα που νοιωθω.

Μούμπλε,μούμπλε που έλεγε και ο Μίκυ!

Θυμασαι τοτε που χτυπιομασταν με τις ταυτοτητες; Ενα ολοκληρο κρατος ασχολιοταν με το αν θα γραφει η νεα ταυτοτητα το θρησκευμα. (προοοοοοοσχωμεν!)
Συλλαλητηρια, υπογραφες, απαιτηση δημοψηφισματος, "θελουν να μας αφανησουν ως εθνος", "η ορθοδοξια κινδυνευει" και τετοια. Μαζεψε ο "συχωρεμενος" (η μουμια ντε!) ενα εκατομμυριο υπογραφες και μετα τουμπεκι. Μωκο. Σιλανς. Αυτο ηταν.

Τις τελευταιες μερες οπου παω ακουω μια λεξη...δημοψηφισμα. Για τους μεταναστες φυσικα. (Γιατι ειμαστε καργα Δημοκρατικη χωρα και γουσταρουμε τετοια,ντε! Ασχετα αν το τελευταιο δημοψηφισμα εγινε το '74 και αυτο για να διωξουμε το βασιλια, που παρεπιπτωντος αυτοι που το ζητανε σημερα πινουν νερο στ'ονομα Του!)
Ας ψηφισουμε, λοιπον, δεν εχω προβλημα. Αλλα θα ηθελα να γινονται συχνοτερα τετοια δημοψηφισματα.
Για παραδειγμα: Λαε της Ελλαδος συμφωνεις με το κλεισιμο "επικινδυνων" φακελων πριν να βρεθουν οι ενοχοι; (βλεπε siemens, Βατοπεδι κ.ο.κ)
ΛτΕ συμφωνεις να φορολογηθει η περιουσια της Εκκλησιας;
ΛτΕ συμφωνεις με τους μισθους, τα μπονους και τις συνταξεις που παιρνουν ολοι αυτοι εκει πανω;
ΛτΕ συμφωνεις να μην πηγαινει κανενας πολιτικος φυλακη για οποιο αδικημα και αν κανει;

Τετοια πραγματα...και να δω τοτε αυτα τα "Δημοκρατικα" τσουτσεκια αν θα ζητησουν ξανα δημοψηφισμα.
Y.Γ...στη φωτο φαινεται καθαρα αυτο που ελεγα πριν χρονια εδω ...
ο Ελληναρας μπορει να μην ξερει πως γραφεται το "δημοψιφισμα", αλλα το "γαμω" σιγουρα ξερει!

(Ειμαστε ολοι μετανάστες.)

*Ναι ρε, τι θες; Δεν καταλαβαινεις; Εμεις εχουμε το δικαιωμα να χτιζουμε ελληνικες εκκλησιες σε οποια χωρα γουσταρουμε.
(αλλα μην νομιζεις οτι θα ανεχτουμε κανενα τζαμι στην Αθηνα. Ετσι το λεω, μηπως σου περασε απο το μυαλο. )
*Μπορουμε να κλεινουμε οποια κεντρικη λεωφορο της Νεας Υορκης θελουμε και να κανουμε παρελαση μια φορα το χρονο.
(και στο λεω,αν δεν μας αφησουν εμεις παλι θα την κανουμε γιατι ειμαστε Ελληνες ρεεεεε!)

*Εχουμε την απαιτηση να φυγουν οι τουρκοι απο την ελληνικη συνοικια στο Παρισι.
(γιατι εμεις ανακαλυψαμε το γυρο και τα σουβλακια και αν δεν με πιστευεις ρωτα οποιον θες.)

*Ειμαστε περηφανοι για την ομογενεια στην Αυστραλια, στην Αμερικη, στη Γερμανια και σ΄ολα τα μηκη και τα πλατη της Γης. Και φυσικα υποστηριζουμε Ομογενεις στην εξουσια...των αλλων χωρων φυσικα.
(Τωρα μην μου πεις καμια μαλακια για κανενα Πακιστανικο κομμα στην Ελλαδα...θα μαλλωσουμε,στο λεω!)
*Αλβανε,αλβανε δεν θα γινεις Ελληνας ποτε!
(εκτος αν φυσικα εισαι τιποτα μελλοντικος ολυμπιονικης οποτε τοτε το ξανασυζηταμε το θεμα.)
*Οι μεταναστες κλεβουν, βιαζουν, σκοτωνουν...φοβομαστε να βγουμε απο τα σπιτια μας.
Και εμεις ειμασταν καποτε μεταναστες αλλα ειμασταν "κυριοι" σου λεω.

Γεννηθηκα στην Αυστραλια απο γονεις μεταναστες το 1976 και πηρα την Αυστραλεζικη ιθαγενεια. (ευτυχως γιατι αν γεννιομουν στην Ελλαδα το 2010 απο Αυστραλους γονεις θα επαιρνα, να μην πω τι!)
Ντροπη και παλι σ'αυτη τη χωρα.

Lhasa de Sela 1972 - 2010.

M'επιασε μια στεναχωρια σαν να εχασα ενα δικο μου ανθρωπο και αναρωτιεμαι:γινεται η μουσικη να μπαινει τοσο βαθεια στα κυτταρα σου που να θρηνεις για εναν ανθρωπο που ποτε δεν γνωρισες αλλα τον ξερεις απο παντα;

Τη δεκαετία που μας πέρασε...

...*γυρισα απο ενα νησι που πηγα για 5 μηνες και εμεινα 9 χρονια
...*αγορασα (και πουλησα) 2 αυτοκινητα
...*εκανα 2 μαγαζια και πουλησα το ενα
...*μετακομισα
...*αλλαξα 3 κινητα και μου κλεψαν 1
...*αρκετες φορες βρεθηκα με πολλα λεφτα και αλλες τοσες εμεινα ταπι
...*ερωτευτηκα γυρω στις 10 φορες

...* εχασα 2 φιλους σε 2 διαφορετικα τροχαια
...*απεκτησα 2 ανηψια και 2 βαφτησιμια τα οποια και υπεραγαπω
...*πηγα στη Γερμανια, στην Αγγλια, στη Γαλλια, στη Δανια, στην Ιταλια, στη Σερβια και στην Αιγυπτο
...*εκανα χιλιαδες χιλιομετρα εντος Ελλαδος με αυτοκινητα και πλοια
...*εκανα 1 εκτρωση
...*εχυσα χιλιαδες δακρυα

...*βρηκα εσενα.