Μετα απο μια κουβεντα...

...σημερα,θα΄θελα να'μαι σ'ενα αυτοκινητο ή σε μια μηχανη και να ανηφοριζω για την Ηπειρο.Να ζαλιστω απο τις πολλες στροφες αλλα μετα να στρωσω το στομαχι μονο με τη θεα απο εκει ψηλα.Να καταληξω σ'ενα παλιο πετρινο σπιτι,με γυριστη σκαλα ή σ'ενα κτημα με μηλιες.Nα περπατησω μεχρι τη Μονη της Κηπίνας και πανω στον Καλαρρυτικο.Να μιλησω με τους παπουδες,να δοκιμασω το τσιπουρο τους,να ζητησω συνταγες για πιττες απο τις γιαγιαδες και να μην ντραπω να δοκιμασω τα καλουδια τους.Να γελασω με τις χορευτικες φιγουρες των νεων στα πανηγυρια.Να ακουσω κλαρινο και να ανατριχιασω ολοκληρη.Να ειναι καλοκαιρι και να παγωνω.Γιατι ετσι ειναι τα βουνα και εγω τα γουσταρω πολυ.

Αν αυτο γινοταν σημερα,ολη τη μερα θα μπορουσε να ακουγεται αυτο.
Φιλια.

Ή

"...Και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
Τ’άη Γιάννη θα’τανε,θαρρώ..."
ή
"...Aνήμερα τ’ Άη Γιάννη θ’ ανάψουμε φωτιές
να γίνουν στο ντουμάνι στάχτη οι αναποδιές..."
ή
"...Στην πύλη τ' Αδριανού κοντά στου Μακρυγιάννη
μέσ' τις φωτιές μας ρίξανε μια νύχτα τ'Αη Γιάννη..."
ή
"...Aνάβουνε φωτιές στις γειτονιές
του Άη Γιάννη,αχ πόσα ξέρεις και μού λες
Αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μού λες
που’χουν πεθάνει..."

Υ.Γ...Παρ'ολ'αυτα η νυχτα κλεινει διαφορετικα. Πολυ διαφορετικα.

Ομορφες,γλυκες καληνυχτες.

Αν συγκρινω...

...το κλαμα ενος μωρου "μ'αυτο",
ειναι σιγουρο οτι "αυτο" θα με πονεσει πιο πολυ.




Αφιερωμενο στον Πολυβιο,στο Μαιανδρο και στη Mindstripper γιατι κατι τους -μας- τρωει τελευταια.





Υ.Γ...ειναι κοντα η μερα που με μαργαριτες,καϊπιρινιες και μοχιτος,θα λυσουμε ολα μας τα αινιγματα.Σας φιλω πολυ.

Υ.Γ2.."Λοιπον,οπως τα χερια μου ξερουν ολα τα χαδια και τα ματια μου ολες τις ματιες,ετσι και τα χειλη μου θυμουνται ολες τις λεξεις,το στομα μου ειναι γεματο με φρασεις,αλλο αν καθονται μεσα εκει και διαλυονται,κατι τετοιο σαν να ειπωθηκε με ενα εναρκτηριο αργοσυρτο αχ,που η Στελλα δεν αφησε ασχολιαστο,λαμποντας ειπε και το εννοουσε,αγαπω τους ανθρωπους που αναστεναζουν ωραια."
Ο Αγιος της Μοναξιας.

Μια περιεργη...

...συγκυρια καποτε μ'εκανε να πηγαινω προς τον ταφο ενος ανθρωπου που αγαπουσα πολυ-που και αυτος με τη σειρα του αγαπουσε πολυ τη Bjork-ακουγοντας στο ραδιο ενα remix του Sasha,στο κοινο αγαπημενο μας i miss you.H στιγμη μου φανηκε το λιγοτερο ειρωνικη παρ'ολ'αυτα μ'εκανε να πλανταξω στο κλαμα.
Εψαξα εκεινο το remix πολυ.Αλλα δεν το βρηκα.Μετα το ξεχασα.
Πριν λιγες μερες το πετυχα εντελως τυχαια και ξαναπλανταξα στο κλαμα.

I miss you,λεει η Bjork και ο Sasha και εγω και αυτος και εσυ.

Y.Γ...μετα ειπα να ξορκισω το θανατικο που μ'εχει πιασει,
με δυο φιλιά και μια αγκαλια:
Ματς.
Μουτς.
Χαγκ.

Καλημερες με αερα,ηλιο και θαλασσσινο αλατι.

Χθες το απογευμα...

...νομιζα ξαφνικα πως θα πεθαινα.
Εκεινη την ωρα επαιζε αυτο το τραγουδι.
Μετα για καποιο λογο,εζησα.


Το βραδυ γυρνωντας σπιτι,κοντεψα να σκοτωθω.
Μετα γελουσα ολη τη νυχτα.




Υ.Γ...το artwork ειναι κλεμμενo απο το δικτυο.

Aν μου ελεγες...

...να διαλεξω 10 -εντελως- αγαπημενα τραγουδια απο τοτε που καταλαβα τι θα πει μουσικη,αυτο εδω θα ηταν σιγουρα το ενα.



Υ.Γ...και θα ευγνωμονω παντα αυτον που μου το εμαθε,πριν χρονια.

Εχει κρυο...

...γαμωτο.Το βραδυ παγωνει η μυτη μου και δεν μπορω να κοιμηθω.Το πρωι φυσαει και δεν μπορω να παω για μπανιο.Κοντευει 15 Ιουνη-τι;εφτασε κιολας;-και κατι δεν παει καλα.
Τεσπα...με χειμωνιατικη διαθεση εψαχνα για το σημερινο-πριν τον υπνο repeat.Και βρηκα το απολυτο ορχηστρικο που ειχα καιρο ν'ακουσω-απο εκεινη τη συναυλια στην Κοπενχαγη που δεν ειπωθηκε ουτε ενα κομματι στ'αγγλικα.Αλλα δεν μ'ενοιαξε καθολου.
(γιατι τη θυμηθηκα τωρα την Κοπενχαγη...εκει θα'θελα να'μαι-αραγε τι να κανει τωρα εκεινος ο νεαρουλης που τον εβλεπα καθε νυχτα απο το δωματιο του ξενοδοχειου-δεν εφταιγα εγω,αυτος δεν ειχε κουρτινες.)

Φιλια και καληνυχτες.

Εντεκα πραγματα...

...που μισω/σιχαινομαι/απεχθανομαι/αποστρεφομαι/αντιπαθω.

1)Τα ροδακινα και τα ομοια τους φρουτα.Ουτε να τα βλεπω,ουτε να τ'ακουω,ουτε να τα πιανω...ποσο μαλλον να τα τρωω και (φτου) να τα πινω.Σιχαινομαι τους κωλοχυμους τους.
(Αφορμη:τα τενεκεδενια 5κιλα που μας διναν στο σχολειο.Και εκεινος ο σκατοδασκαλος που μας εδινε με το ζορι να το πινουμε στην ταξη,δυο φορες τη μερα.)

2)Τους εκνευριστικους θορυβους.Τα δαχτυλα που σπανε,το καθαρισμα των δοντιων με τη γλωσσα,τη γλωσσα που πλαταγιαζει οταν μασαει.Φρικαρω!

3)Τα τορτελινια και τις μπαμιες.
(Αφορμη:Η πρωτη μου κριση ελκους συνεπεσε με μυρωδια τορτελινιων στο σπιτι.Απο τοτε ουτε να τα δω.Η μπαμιες κατι μου καναν απο μικρη.)

4)Τους αδιακριτους ανθρωπους.Αυτους που παιρνουν θαρρος χωρις εσυ να τους το δωσεις.
(Πολλες αφορμες.)

5)Καποια πραγματα κομμενα εγκαρσια.Παρτε μια μπανανα και κοψτε την στη μεση.Δειτε μετα τα σχηματα που εχει η φλουδα της,οταν ειναι ετσι κομμενη.Αυτο σιχαινομαι.
Και οτι αλλο γινεται ετσι οταν κοπει.(Δεν μπορω να το εξηγησω καλυτερα.)

6)Το φιλτρο των τσιγαρων.Δεν εχω καπνισει ποτε τσιγαρο με φιλτρο,δεν πιανω αναμμενο τσιγαρο αλλουνου,γοπες και τασακια.Ο καπνος δεν με πειραζει.Αλλα απεχθανομαι τα φιλτρα.

7)Να με ακουμπαει καποιος-αγνωστος,συγγενης,οχι φιλος-χωρις λογο.Δεν θελω!Κατω τα ξερα σου.

8)Να μιλαω με καποιον και να μην με καταλαβαινει.Να του λεω ασπρο και να μου λεει μαυρο.Δεν αντεχω.Να εχω νευριασει με κατι και να μου λενε:Ελα μωρε,δεν πειραζει!
Γκρρρρρ!

9)Να με ξυπνανε οταν κοιμαμαι.Οταν επιτελους με παρει ο υπνος και με ξυπνησεις,μπορει να σε σκοτωσω.Επισης να με ξυπνανε με ασχημο τροπο-θορυβο.

10)Να μου επιβαλλει καποιος του μουσικη του.Ειναι φασιστικο,το ξερω,αλλα δεν αντεχω.

11)Οτι περιβαλλει το θανατο.Τα φερετρα,τα στεφανια,τα ταφικα μας εθιμα,τα καινουργια ρουχα,τα ξενυχτια.Οτιδηποτε μπορει να τσαλαπατησει την αξιοπρεπεια του νεκρου.
Ευχομαι να πεθανω πρωτη για να μη ζησω ξανα το θανατο των ανθρωπων που αγαπαω.
(Αφορμη:Καποιες φρικαλεες καταστασεις.)
Υ.Γ..."και οποιος θανατο φοβαται,θα τον κουβαλα στους ωμους."



Συμπερασμα:Eιμαι πολυυυυ περιεργος ανθρωπος.Stay away.



Υ.Γ...Αφιερωμενο στον Enteka που μ'εκανε να σκεφτομαι με εντεκαδες.


Τα φιλια μου εκει εξω.

Tην πρωτη φορα...

...που ειδα τους Massive Attack νομιζω ηταν το '96.Στο Θεατρο Δασους.Και επισης πρεπει να ηταν και Κυριακη γιατι το Σ/Κ ειχαμε κατασκηνωσει στην πλατεια ενος ερειπωμενου χωριου,καπου στα Πιέρια.Ηταν απο τις καλυτερες εκδρομες της ζωης μου.Ενα ντεσεβω,ενας σκαραβαιος,τρια κοριτσια,τρια αγορια και τρεις σκηνες.Η πλατεια ειχε ενα ξεχαρβαλωμενο παγκακι,μια βρυση,ενα δεντρο,και μια εκκλησια.Θυμαμαι διαφορα σκηνικα απο εκεινες τις μερες-ο Φ. να εχει μολις ανακαλυψει το Χρηστιδη και ολες τις μερες δεν σηκωσε το κεφαλι να μας πει μια κουβεντα,εναν βοσκο που μας τρομοκρατησε χτυπωντας το πρωι της Κυριακης την καμπανα πανω απο τα κεφαλια μας,τα σημειωματα και τα σημαδια που αφηναμε στο δρομο για να μας βρει καποιος που θα ερχοταν μετα,την ηρεμια και την ασφαλεια που ενοιωθα διπλα στους φιλους μου.Το απογευμα της Κυριακης τα μαζεψαμε και πηγαμε κατευθειαν στο Θεατρο Δασους.Συναντησαμε και αλλους φιλους,βγηκαμε φωτογραφιες-ο Φ.ακομα και μεχρι να αρχισει η συναυλια διαβαζε το bororo-και αφεθηκαμε στη μαγεια των Μassive.H συναυλια κρατησε λιγοτερο απο ωρα.Ισως να ηταν και περισσοτερη η ωρα που χτυπιομασταν για να ξαναβγουν στη σκηνη.Αυτοι τιποτα.Θυμαμαι οτι φυγαμε θυμωμενοι.

Εκεινη η παρεα διαλυθηκε,για την ακριβεια τ'αγορια φυγανε-τα κοριτσια απο μικρα μαζι δεν μαθαν να χωριζουνε παρα μονο απο την αποσταση-νοητα ηταν μαζι και αυτη τη φορα.Το ντεσεβω σκονιζεται σε μια αποθηκη και ο σκαραβαιος μετα απο τρακαρισμα κατεληξε για σιδερα.Το εγκατελειμενο χωριο ειναι πλεον τουριστικο θερετρο.Ο Χρηστιδης δεν εχει γραψει καλυτερα βιβλια απο εκεινα τα δυο του πρωτα.

Δεκα χρονια μετα η συναυλια δεν μ'ενθουσιασε και παλι.Μου αρεσε αλλα δεν ειχε αυτο το που σε κανει να θες να μεινεις εκει για παντα.Μετα απο τοσα χρονια ηθελα περισσοτερα.
Αλλα απο την αλλη ειμαι χαρουμενη γιατι θυμηθηκα ολα αυτα.
Και επισης θυμηθηκα ποσο δεμενη ειμαι με μερικους ανθρωπους.Και ποσο πολυ-εδω στην ξενητια -μου λειπουνε.

Καλημερα σε σας,καληνυχτα σε μενα.

Y.Γ...Nothing's changed!

Υ.Γ2...Ζζζντούπ!

Ειναι αυτη η στιγμη ...

...που σπανια ξεχνας στη ζωη σου-ασχετα αν εχει επαναληφθει αρκετες φορες.Ειναι η δεδομενη στιγμη που κάποια καινουργια δαχτυλα κανουν βολτες στις μικρες-αλλα υπαρκτες-ρυτιδες του προσωπου σου.Ειναι η στιγμη που χωρις πολλη σκεψη βουτας το χερι σου μεσα στο στο δικο του.Που ψαχνεις κατω από τα γυαλια του να δεις αν σε κοιταει.Που φορας τα γυαλια σου για να τον κρυφοκοιταζεις.Που νοιωθεις ότι είναι συνεχεια διπλα σου-και ας μην είναι.Που θες να μιλησεις αλλα αφηνεις τη σιωπη να πει αυτό που θελεις.Που αλλες φορες παλι,θελεις να τα πεις ολα.Ειναι η στιγμη που γνωριζεις ένα καινουργιο σωμα.Και που θες να μην αφησεις σπιθαμή ανεξερευνητη.Ειναι που αποκτας νεες συνηθειες.Που νοιωθεις οτι η τραπουλα ξαναμοιραστηκε.

Ετσι και σημερα...
"Να σου πω...παρε με από εδω."

Καλοκαιρι-χειμωνας.

Υ.Γ...Μεγαλες αντιθεσεις.

Το εχω ξαναπει...

...οτι αν λατρευω μια τηλεοπτικη σειρα απο την τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου,αυτη ειναι Το Καμπινγκ.Ειναι ολη αυτη η αισθηση του καλοκαιριου,της θαλασσας,της ελληνικης κοινωνιας-ειδικα της δεκαετιας του '80-των χαρακτηριστηκων μορφων-ο τρελλος που τα εχει τετρακοσια,ο τζογαδορος,ο Ελληναρας ναυαγοσωστης,ο αγροφυλακας,ο κλεφτης,τα φρικια που τελικα δεν ειναι και τοσο φρικια.
Οι ερωτες-ο χαλαρος ερωτας του Τακη με την Αννετ,ο πρωτος ερωτας του Μητσου με τη μανα(ξεχασα το ονομα της),ο κρυφος ερωτας της Κατινας και του καπεταν Αντωνη,ο ακαρπος ερωτας του αγροφυλακα με την Κατινα,ο μετεπειτα ερωτας του Τακη με την αρχαιολογο,ο ερωτας και η φαγωμαρα του Σπυρου με τη γυνακα του-και το πορτοκαλι ντεσεβω τους.
Οι γκαφες-του μαγειρα,του ναυαγοσωστη,του Μητσου,του Μάιμου.
Ο Πετραν.Και αυτος του Καμπινγκ και ο Αλλος.Ο μεγαλος ερωτας.

Για μενα το Καμπινγκ ειναι μια εποχη ολοκληρη.Ειναι βραδιες που οι κασσετες παιζουν απο το πρωτο επεισοδιο,μεχρι το τελευταιο.Ειναι ατακες που κουβαλαμε ολη η παρεα μαζι μας χρονια.Ειναι η θαλασσα.Ειναι ο ερωτας.Ειναι το καλοκαιρι.


Τη σκηνοθεσια ειχε κανει ο Ανδρεας Θωμοπουλος και τη μουσικη ο Παναγιωτης Καλαντζοπουλος.Και επειδη αρκετοι μου τη ζητησαν αφηνω εδω την εναρξη και ενα ενδιαμεσο θεμα.Καλη ακροαση και καλο καλοκαιρι.


Υ.Γ...μακαρι η Ερτ να σταματησει τα Βραζιλιανικα και να παιξει ξανα αυτες τις σειρες.
Υ.Γ2...η φωτο ειναι του Chaca Khan και τη δανειστηκα απο τα παραθυρα.