Δεν μπορω χωρις εσενα, ειπε ο ουρανος στη θαλασσα και τοτε αυτη σηκωσε ψηλα τα ματια της για να βρει λιγο αερα.Η αγαπη, ξαφνικα, εγινε μια ασηκωτη ευθυνη αλλα οσο ψηλα και αν κοιτουσε, εβλεπε μονο ουρανο.
Δεν μπορω χωρις εσενα, ειπε ο ουρανος στη θαλασσα και τοτε αυτη σηκωσε ψηλα τα ματια της για να βρει λιγο αερα.
5 comments:
πολύ όμορφο... και το παραμύθι και η διασκευή
Τι άλλο μπορούσε να δει; Ουρανό..
Τα απαραίτητα σ΄αυτή τη ζωή είναι να έχεις κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς και κάτι να ελπίζεις....
Αρκεί ο ουρανός να μην έχει σύννεφα, από εκείνα τα μαύρα... και η ευθύνη θα γίνει ανάλαφρη!!!
Τα φιλιά μου, γκρινιάρικα... (γιατί ενίοτε γίνομαι γκρινιάρης... πειράζει?)
αφιερωμένο στους "σιωπηλούς ταξιδιώτες"...
Στον ουρανό…πολλή όμορφο…
Post a Comment