Δεν θα πας στη δουλεια.
Δεν θα γκρινιαζεις αφου στο λεμε για το καλο σου.
Δεν θα κανεις μπανιο στη θαλασσα.
Αμαν πια! Βαρεθηκα!
Και οσο μου τα λενε αυτα τοσο εγω σκεφτομαι παραλιες και θαλασσες και βουτιες και αρμυρα φιλια. Και τωρα να, θα ηθελα να ειμαι στη Ναξο, σε ενα μικρο κολπακι στον Ορκό και να μην βγαινω απο τη θαλασσα οσο και να μου φωναζεις. Μετα να παρουμε το μηχανακι, να ασπρισουμε απο το χωματοδρομο και να παμε σε εκεινη την ταβερνα με το μοναδικο δεντρο μπροστα στη θαλασσα. Γυμνα τα ποδια να παιζουν με την αμμο, παγωμενη μπυρα, πατατες και σαλατα. Δεν θελω πολλα σου λεω. Ασε με.