Μην ξεχνας οτι το ονομα μου περιεχει το Σ. οπως η καρδια μου περιεχει και σενα.
Καλως σε ταραξα για να καταλαβεις ποσο πολυ σ'αγαπαω.
Και ποσο μου λειπεις.
Και ποσο μου λειπεις.
Και οπως κουβαλαω παντα αυτο το καδρακι μαζι μου, ετσι κουβαλαω και σενα.
Παντα.
Παντα.
6 comments:
Μήπως ξέρεις για πόσο θα κρατήσει ετούτο το Πάντα; Περνάει ο καιρός, αλλάζουν οι άνθρωποι...
Μέρα καλή
οτι "κρατας"
καλο κανει
μερικες φορες μας πληγωνει μερικες
αλλα προσωπικα οταν βλεπω τη φωτογραφια του στο πορτοφολι μου παντα χαμογελαω...
:-)
**Λακη...Εχεις δικιο.Και αυτο ακριβως ειναι αυτο που φοβαμαι.
Αλλα θελω να πιστευω οτι το αιμα, νερο δεν γινεται.
**Auntdonna... Εχεις ενα τροπο να με καταλαβαινεις απολυτα.
:)
Δεν ξέρω αν το πάντα είναι μία στιγμή ή μία αιωνιότητα. Νομίζω δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς.
Αν δεν το έχεις ήδη ανακαλύψει, τότε θα χαρείς όσο κι εγώ όταν το βρήκα. Φιλιά κοπελιά, καλό βράδυ.
..."θα παίξω για σας", είπε ο Πάνας και πήρε τον αυλό του.
"Ηρθαμε εδώ να σου μιλήσουμε για αθανασία", διαμαρτυρήθηκε ο Αλομπάρ.
"Πολύ αργά", είπε ο Πάν κι έπαιξε λίγες αδύναμες νότες.
"Πολύ αργά για κουβέντα ή πολύ αργά για αθανασία;", ρώτησε η Κούδρα.
Το όργανο του Πάνα έβγαλε έναν οξύ ήχο.
"Πολύ αργά για μάς ή πολύ αργά για σένα;" ξαναρώτησε ο Αλομπάρ.
Είχε προσέξει τη σωματική παρακμή του θεού.
"Αν ενδιαφέρεσαι γαι αθανασία, ιδού το αθάνατο", είπε ο Πάν και άρχισε να παίζει...
Post a Comment