Μετα τον Στελιο Κουλογλου, δρομο πηρε απο το Δευτερο Προγραμμα και η Λιντα Ζαφειροπουλου που μαζι με την Ελενα Διακου ειχαν μια απο τις πιο ομορφες εκπομπες στο ραδιοφωνο, για πανω απο δεκα χρονια. (Respect, κυριες μου!)
Φαινεται ομως πως καποιοι ενοχληθηκαν απο την Ελευθερη Ραδιοφωνια και ειπαν να βαλουν μια σειρα στα πραγματα.
Περαστε απο το ταμειο να παρετε τη μπουργκα σας!
Saturday, November 22, 2008
Friday, November 14, 2008
Πάρβας. Άγονη γραμμή.
Σου εχω μιλησει πολλες φορες για το νησι μου. Οχι οτι εχω καποια καταγωγη απο εκει. Απλα εχοντας περασει 10 χρονια απο τη ζωη μου εκει, εχω καθε δικαιωμα να το λεω νησι μου.
Σου ειπα για τα καλοκαιρια του, για τη θαλασσα, για τον αερα, για τις φωτιες της Μ.Παρασκευης, για τους ανθρωπους, για το ποσο θα μου λειψει.
Ομως:στα πλαισια του 49ου φεστιβαλ Θεσσαλονικης προβαλλεται το ντοκυμαντερ "Παρβας". Ενας σπανιος ανθρωπος στη Χωρα που εχει αφησει τη δικη του ιστορια. Γι'αυτο, αν το πετυχεις, δες το και θα καταλαβεις πως ειναι τα νησια το χειμωνα, πως ειναι οι ανθρωποι που δεν εχουν βγει ποτε απο τα νησια, πως μυριζουν τα φασκομηλα την ωρα που περναει ο Επιταφιος.
Σου ειπα για τα καλοκαιρια του, για τη θαλασσα, για τον αερα, για τις φωτιες της Μ.Παρασκευης, για τους ανθρωπους, για το ποσο θα μου λειψει.
Ολα θα τα καταλαβεις.
Friday, November 07, 2008
Monika.
Στο σχολειο πρεπει να ειπα προσευχη μια ή δυο φορες, το πολυ!
Το συναισθημα αυτο δεν το αντεχα και γι'αυτο κρυβομουν παντα οταν πλησιαζε η σειρα μου.
Αυτο μου θυμησε χθες η Monika. Ενα κοριτσακι με κοκκινα μαγουλα κι τρεμαμενα χερια που βγηκε να πει τα τραγουδια της μπροστα σε κοσμο που ποδοπατηθηκε - στην κυριολεξια- για να καταφερει να μπει σε ενα χωρο που αποδειχτηκε πολυ μικρος για την αξια της.
Οταν επιασε την κιθαρα της ομως, τα αφησε ολα αυτα πισω. Η μπαντα της εκπληκτικη, με φοβερη επικοινωνια και ανεση μεταξυ τους αλλαζαν συνεχεια ποστα. Ο μπασιστας γινοταν τσελιστας, ο ντραμερ γινοταν πληκτρας, αυτη επαιζε κιθαρα, πληκτρα, ακορντεον. Μια ωραια παρεα. Και η φωνη...τι να λεμε!
Εχω χρονια να νοιωσω αυτο το συναισθημα σε συναυλια. Να μην μου φτανει. Και αυτη να μας παρακαλαει: "ενα δισκο εχω βγαλει δεν εχω τιποτε αλλο να πω".
Ειχα μονο μια ανησυχια. Μετα απο αυτο το δισκο διαμαντι, πως θα ειναι ο δευτερος, αλλα οταν παρουσιασε ενα τραγουδι τριων ημερων μου εφυγε και αυτη.
Και οπως ελεγα εχθες ολη την νυχτα:
Μπραβο το κοριτσι! Μπραβο!
Υ.Γ...για τους ανοητους διοργανωτες δεν φταιει αυτη.
Το συναισθημα αυτο δεν το αντεχα και γι'αυτο κρυβομουν παντα οταν πλησιαζε η σειρα μου.
Αυτο μου θυμησε χθες η Monika. Ενα κοριτσακι με κοκκινα μαγουλα κι τρεμαμενα χερια που βγηκε να πει τα τραγουδια της μπροστα σε κοσμο που ποδοπατηθηκε - στην κυριολεξια- για να καταφερει να μπει σε ενα χωρο που αποδειχτηκε πολυ μικρος για την αξια της.
Οταν επιασε την κιθαρα της ομως, τα αφησε ολα αυτα πισω. Η μπαντα της εκπληκτικη, με φοβερη επικοινωνια και ανεση μεταξυ τους αλλαζαν συνεχεια ποστα. Ο μπασιστας γινοταν τσελιστας, ο ντραμερ γινοταν πληκτρας, αυτη επαιζε κιθαρα, πληκτρα, ακορντεον. Μια ωραια παρεα. Και η φωνη...τι να λεμε!
Εχω χρονια να νοιωσω αυτο το συναισθημα σε συναυλια. Να μην μου φτανει. Και αυτη να μας παρακαλαει: "ενα δισκο εχω βγαλει δεν εχω τιποτε αλλο να πω".
Ειχα μονο μια ανησυχια. Μετα απο αυτο το δισκο διαμαντι, πως θα ειναι ο δευτερος, αλλα οταν παρουσιασε ενα τραγουδι τριων ημερων μου εφυγε και αυτη.
Και οπως ελεγα εχθες ολη την νυχτα:
Μπραβο το κοριτσι! Μπραβο!
Υ.Γ...για τους ανοητους διοργανωτες δεν φταιει αυτη.
Sunday, November 02, 2008
**enjoy the silence...
Subscribe to:
Posts (Atom)