"Σιγα-σιγα η λυπη διαλυοταν. Πετουσαμε μεσα στη νυχτα, στεκομασταν σε νυχτερινα παραθυρα -γελουσαμε με αναγραμματισμους:σιγα-σιγα εχασα οτι ηταν πιο πολυ δικο μου, σιγα-σιγα, τα πρωινα εμοιαζαν με γιορτη,εμοιαζαν ωραια,μεγαλα και λαμπερα. Ο εαυτος μου εγινε αναμνηση:πως ειχα περασει ολο εκεινο τον καιρο μεσα στον ανδραποδισμο,μεσα στο ερεβος-πως, πως ειχα γυρισει στον κοσμο,μονη και αμφιρροπη,σιωπηλη αναμεσα στους καταδοτες. Σιγα-σιγα η λυπη διαλυοταν.Εβλεπα παλι ονειρα-ξυπνουσα εγχρωμα-φρουτα επλεαν στο διαστημα, ο πρωινος κοσμος ηταν εξαισια φωταγωγημενος."
Σ.Τ.
Καλημερες και φιλια και φυσικα μουσικη.
2 comments:
you are not lonely dear.
smile and smile and more smile.
Υπέροχο τραγούδι για να ξεκινήσω τη μέρα μου, είναι το πρώτο που άκουσα σήμερα. Μόλις τελειώσω τον καφέ, πάω για ποδηλατάδα.
Post a Comment