...............................................................

Και του χρονου με υγεια!

Καλα,θα αφησουμε τα πουρναρια να παμε για το γαμο;

Καλησπερες πολλες και ροδοκοκκινα-γεματα campari-φιλια.




Υ.Γ....Σημερα θα παντρεψω την κοπελια διπλα.

Η Μεγάλη Εβδομάδα.

Υπαρχει ενα μοναστηρι,στο Χορτιατη,που οταν το Πασχα με βρισκει στην πολη,εκει κρυβομαι τα απογευματα της Μεγαλης Εβδομαδας.Οταν ημουν μικρη τα πρωτα ξενυχτια εκτος σπιτιου,τα καναμε την Μ.Πεμπτη στολιζοντας τον Επιταφιο.Και θυμαμαι με πολυ γλυκα καποιες κυριες που ερχοντουσαν μες τη νυχτα με λουκουμακια,φρυγανιες και καμια φορα καλαμποκι για να μην μας βρει το πρωι πεινασμενες.Τοτε,στη γειτονια μου,την Μ.Παρασκευη καναν ουρα τα αγορια κατω απο την καμπανα,μιας και την χτυπουσαν ανα ενα λεπτο ολη την ημερα.Τα κοριτσια απαγορευοταν να βρισκονται εκει.Αυτη ηταν η αγοριστικη δουλεια.Η κοριτσιστικη ηταν να ξεχωριζουμε τα λουλουδια,να σιγοψιθυριζουμε το τροπαριο της Κασσιανης.Το βραδυ στην Περιφορα,μπροστα η μπαντα να παιζει πενθιμα και εγω-με την πολλη κακη,απο παιδι,σχεση με το θανατο-να προσπαθω να κρυψω καποια δακρυα που εβγαιναν αβιαστα. Μεγαλωνοντας,περασα σε πολλα μερη τη περιοδο του Πασχα.Στην Ηπειρο οπου στην Περιφορα ειμασταν 15 ατομα,στη Μακεδονια οπου ο καντηλαναφτης δεν εκλεινε τα φωτα στην Ανασταση και ο παπας φωναζε εξαλλος:"Tα φωτααα,το γενικοοοο.",σε νησια οπου γνωρισα διαφορετικα απο τα δικα μας εθιμα,σε χωρια και πολεις.
Αν και με τα χρονια,η πιστη μου εχει αλλαξει-εγινε απο πιστη,δυσ-πιστη-τιποτα δεν αλλαζει μεσα μου για αυτη την Εβδομαδα.Της οποιας η κατανυξη με κραταει ζωντανη στις πιο δυσκολες καταστασεις.Και αν κατι μου φερνει δακρυα στα ματια ειναι οταν βλεπω-σπανια πια εδω που ειμαι-εκεινα τα σπαστα καρεκλακια,που κουβαλανε οι γιαγιαδες στην εκκλησια.Δεν ξερω τι ακριβως μου θυμιζουνε αλλα μου φερνουν ριγη.

"Η άνοιξη,το πέλαγος,ο επιτάφιος
το πρώτο χελιδόνι,ο ήλιος και η θάλασσα
Η άνοιξη,το πέλαγος,η πρώτη Ανασταση."

Καλο Πασχα.Καλη Ανασταση.

Υ.Γ..οι φωτογραφιες ειναι απο την περιφορα του Επιταφιου σε μικρη Χωρα του Αιγαιου.

Αυτο το καλοκαιρι...

...μου επιτρεπεται μονο μια κοπανα απο τη δουλεια.Και φυσικα οχι τον Ιουλιου και τον Αυγουστο.Φυσικα η κοπανα συνδιαζεται με μουσικη οποτε η πρωτη σκεψη ηταν τα Electron Nights γιατι ειναι Ιουνιο και με βολευει.
Αλλα τωρα επαθα φρικη γιατι ειδα οτι οι Massive θα ειναι 9 Ιουνιου και οι Αrchive 13.Kαι εγω δεν μπορω να μεινω τοσο πολυ στην Αθηνα.Τους Μassive τους εχω δει μια φορα και τους Αrchive δυο αλλα πραγματικα δεν ξερω τι να διαλεξω απο τα δυο.Γκκκρρρρρ!!!



Υ.Γ...Κοπελιά,θ'αγορασεις εισιτηρια;Εεε,φααανταστικη φιλη μου;Να,δες ποσο σ'αγαπαω...σ'αφηνω και ενα δωρακι.

Στα ξαφνικα...

...καναμε την πρωτη ανοιξιατικη εξορμηση.Την πρωτη πεζοπορια σε μια-ακρως επικινδυνη μετα τις βροχες του χειμωνα-
χαραδρα που μας οδηγησε σε μια παραλια που μονο κατι κατσικια την επισκεφτηκαν τους τελευταιους μηνες.Η θαλασσα δεν ηταν κρυα αλλα δεν ειχαμε τιποτα μαζι μας για να βουτηξουμε.Ειδαμε ενα καρχαριακι ξεβρασμενο στην ακτη,απειρους μανδραγορες,τελεια σμιλεμενα απο τη θαλασσα ξυλα τα οποια και φορτωθηκαμε στο ανεβασμα.Δυστυχως δεν ειχα φωτογραφικη μαζι μου.Μονο στο γυρισμο πεσαμε μεσα σ'ενα χωραφι με παπαρουνες και βγηκαμε φωτογραφιες με το κινητο.Ο ηλιος εκαιγε πανω απο τα κεφαλια μας και ζεσταινε την ψυχη μας.Μετα καθισαμε στο γνωστο καφενειο,ηπιαμε ελληνικο καφε μαζι με βανιλια υποβρυχιο και καναμε σχεδια για το φθινοπωρινο ταξιδι μας.
Τωρα δα δεν ξερω...ειναι η γλυκα της βανιλιας που μου εχει κατσει στην ψυχη ή η γλυκα της ημερας;Οπως και να'χει αφηνω καλησπερες και ανοιξιατικα φιλια.



Υ.Γ...Να κερασω και μια βανιλια;

Κατα εναν περιεργο τροπο...

...αυτο το κειμενο με εκφραζει απολυτα σημερα.
Χρονια σου πολλα,κοπελια.:)
Και σε μια αλλη ψυχη,επισης χρονια πολλα και ευχες.

Αραγε θα...

...τη βρω,ετσι οπως την αφησα?



Υ.Γ...O δημαρχος Χαρχούδας,κακοποιει τη Θεσσαλονικη.

Υ.Γ2...Εγραψε παλι ο Αρτ!

Καποια βραδυα...

...ειναι πολυ δυσκολα.Για πολλους λογους.
Καληνυχτα μας.


Φιλι στο μαγουλο.

Σημερα,μετα ...

...τη δουλεια πηγα μεχρι το μοναστηρι.Δεν ανεβηκα επανω μιας και τα ρουχα μου ηταν μες τις μπογιες.Καθησα ομως κατω,στο πεζουλι και αφησα το βλεμμα μου να χαθει στον οριζοντα.Τα απογευματα δεν μου αρεσει να πηγαινω απο εκεινη την πλευρα του νησιου γιατι ειναι συνηθως πολυ σκοτεινα και με τρομαζει.Σημερα ομως ηταν υπεροχα.Ο αερας ειχε κανει την ατμοσφαιρα πεντακαθαρη και ειμαι σιγουρη πως αν μου κουνουσε καποιος ενα μαντηλι απο απεναντι,θα τον εβλεπα.Η θαλασσα ηταν καπως ετσι...δεν υπηρχε ουτε ιχνος κυματος.Απεραντη ησυχια και γαληνη.Καθησα αρκετη ωρα και καποια στιγμη ειδα τον ηγουμενο να κατεβαινει με δυο γαιδουρακια.Οταν εφτασε κατω με χαιρετησε και αρχισε να φορτωνει στα καταϊδρωμενα ζωα,τσουβαλια με ασβεστη.Μαλλον τα κοιτουσα με περιεργο υφος-τα λυπηθηκα ειναι η αληθεια,το βαρος μεγαλο και η ανηφορα τεραστια-και με λιγο αυστηρο υφος μου ειπε:"Μη τα κοιτας ετσι,τα καλα κοποις κτωνται.Κοιτα τις μπογιες στα ρουχα σου.Οταν θα βαλεις καθαρα,θα καταλαβεις την αξια τους." Πηρε τα γαιδουρακια και εφυγε.Εγω καθησα λιγο ακομα μεχρι που αρχισε να νυχτωνει και εφυγα.Ο πρωην δαιμονοτοπος δεν με σηκωνε αλλο.