Συννεφα που μοιαζουν με καρδιες. Πετρες που ειχαν σχημα καρδιας.
Φωτογραφιες απο φυλλα, κλωναρια, σκιες οτι μπορεις να φανταστεις που οταν το κοιτουσες απο μια συγκεκριμενη πλευρα εμοιαζε με καρδια. Μαζευαμε καρδιες και ολο λεγαμε να ανταλλαξουμε τις φωτογραφιες που μαζεψαμε. Moνο που δεν προλαβαμε. Η καρδια μου εγινε πετρα σαν αυτες που μαζευα. Και εσυ εγινες ενα τεραστιο συννεφο σε σχημα καρδιας και πηγες στον ουρανο.
Θα σε θυμομαστε και θα σ'αγαπαμε παντα,Ντοριτακι.
2 comments:
Γεια σου! Όμορφη κουκούλα φοράς και ωραία χρώματα έχει το μέρος σου! Πέρασα να σου πω ότι δανείστηκα λόγια προηγούμενη σου ανάρτησης για ανάγκες δικής μου ανάρτησης!
:)
Η κουβέντα ποτέ δεν σταματά!
Kαλως ηρθες!
Ναι...κουβεντα ποτε δεν σταματα!
Post a Comment