Αka: μια μουσικη εντεκαδα χωρις συγκεκριμενη σειρα.
- Μωρα στη Φωτια. Ισως απο τα πρωτα βινυλια που αγορασα,το '89-'90. Τ'ακουσα σ'ενα υπογειο παρτυ, Ερωτευτηκα το dj, κολλησα διπλα του σαν βδελα και την επομενη εψαχνα σαν τρελλη το δισκο. Πρεπει να τον ακουγα για χρονια γιατι ειναι ο πιο κατεστραμενος -απο την ακροαση- δισκος μου. (Ο dj τωρα ειναι με τρελλη φαλακρα, παντρεμενος με μια γκομενα που χτυπιεται για τον Παοκ και υποθετω δεν θυμαται καν αυτο το δισκο.)
- Λενα Πλατωνος- Σαμποταζ. Ακουσα το Κοπερτι στο ραδιοφωνο και πεθανα. Το θυμαμαι σαν τωρα. Εγραφα τους στιχους για να το ψαξω και κανεις -μα κανεις- δεν το ηξερε. Οταν αργοτερα το εμαθα, κατεβηκα για πρωτη φορα στα υπογεια της "Λυρα" για να το βρω. Τοτε δεν ηξερα οτι μετα απο καποια χρονια θα πιασω δουλεια εκει. Το Σαμποταζ το εχω σε δυο βινυλια. Το ενα ολοκαινουργιο και το αλλο μονιμα πανω στο πικαπ μου.
- Κορε Υδρο - Φτηνη ποπ για την ελιτ. Εχω ακουσει τοσες φορες το cd που νομιζω οτι ολους αυτους στο εξωφυλλο τους ξερω απο καπου. Αρχικα το αγορασα γιατι μου το ειπε καποιος φιλος που τον εμπιστευομουν. Μετα το εβαλα να παιξει και με πιασαν τα γελια. Η φωνη δεν μου αρεσε καθολου και οι στιχοι μου φανηκαν γελοιοι. Δεν ξερω πως εγινε και τους αγαπησα. Κολλησα τρελλα και τωρα τους λατρευω. Μαλιστα μια μερα ακουγοντας τους στη διαπασων στο αυτοκινητο, τρακαρα.
- Κριστη Στασινοπουλου - Υφαντοκοσμος. Την Κριστη την ηξερα επειδη ειχε τραγουδησει τραγουδια του Καλαντζοπουλου και συγκεκριμενα με τη μουσικη απο το Καμπινγκ. Καποια στιγμη σ'ενα εθνικ διημερο στον - παλιο καλο- Μυλο την ειδα live. Και εμεινα. Ηταν κατι που δεν ειχα δει ποτε μεχρι τοτε. Μολις ειχε βγαλει τον Υφαντοκοσμο και λες και μας εβαλε ολους σ'ενα τεραστιο μαγικο χαλι για να μας δειξει τον κοσμο. Το cd το αγορασα απο εκεινο το live και νομιζω οτι ειναι απο αυτες τις συναυλιες που δεν θα ξεχασω ποτε.
- Τρυπες - Κεφαλι γεματο χρυσαφι. Καποια στιγμη παιξαν και στο σχολειο μας -στο θρυλικο Πολυκλαδικο- και γυρισαμε σπιτι σαν να μας ειχε πατησει τρενο. Θυμαμαι τη μανα μου ν'αναρωτιεται "μα ειναι συναυλια αυτη για σχολειο;" Απορω ακομα πως δεν ειχε σπασει τα βινυλια τους. Τους ειχε τρελλο αχτι. Αργοτερα οταν βγηκε αυτος ο δισκος -για μενα ο καλυτερος τους ever- δουλευα στη Μυροβολο. Πηγα το βραδυ να παιξω μουσικη κρατωντας μονο ενα cd. Αυτο. Καθησαμε ολοι στο μπαρ και ακουσαμε το δισκο καμια δεκαρια φορες. Κανεις δεν παραπονεθηκε.
- The Cure - Boys Don't Cry. Πρωτα εμαθα τους στιχους ολου του δισκου απ'εξω και μετα τον αγορασα. Τον εκανα παραγγελια και περιμενα κανενα μηνα να ερθει. ( Στις αρχες του '90,στην Πολιχνη που μεγαλωσα, υπηρξε ο ναος του New Wave. Το Καναλι. Μουσικη επαιζε ο θρυλικος Πετρος και εμεις τα μικρα και αφραγκα καθομασταν ολη τη νυχτα στο πεζοδρομιο με μια μπυρα για ν'ακουμε μουσικη. Οτι εμαθα απο μουσικη, στον Πετρο το χρωσταω, Depeche mode, joy division, stranglers,cure και ολα αυτα που ακουω και σημερα.)
- Παυλος Παυλιδης - Αφου λοιπον ξεχαστηκα. Καλοκαιρι, στο νησι. Εφερε το cd ενας πελατης μαζι του και ποτε δεν το πηρε πισω. Εκεινη τη σεζον δεν νομιζω οτι υπηρξε -εστω- μια μερα που να μην επαιξε ο δισκος. Για πρωι μας εκανε, για μεσημερι μας εκανε, για βραδυ μας εκανε. Στο τελος το ζητουσαν και οι πελατες.
- Εδω Λιλιπουπολη! Τη Λιλιπουπολη την εμαθα απο την Ο. και την Τ. Παιζαμε χαρτια στο σπιτι της Ο. και τραγουδουσαν ολα τα τραγουδια και μου ελεγαν για την Πλατωνος, για το Χατζιδακι. Καναμε ραδιοφωνικους μαραθωνιους και ακουγαμε ολη τη νυχτα "Ανατολικο". Απο τοτε εχω μυησει ολα τα παιδια- και οχι μονο- που ξερω στη Λιλιπουπολη. Η ανηψια μου ακομα δεν ηξερε να μιλαει και τραγουδουσε το χοντρο μπιζελι. Και εγω στις μαυρες μου, Λιλιπουπολη τραγουδαω.
- Μανος Χατζιδακις - Ματωμενος Γαμος. Νομιζω οτι ολοι οι αμυητοι αγαπουν τον Χατζιδακι απο το Χαμογελο της Τζοκοντα, Εγω παλι αγαπησα το Χατζιδακι μεσα απο αυτο το εργο. Λατρεψα το Γκατσο, λατρεψα το Λορκα και φυσικα δεθηκα με το Χατζιδακι για ολη μου τη ζωη. Βασικα ειχα δει μια ερασιτεχνικη παρασταση και μετα πετυχα το δισκο εχοντας στο νου μου αυτο που ειδα. Αλλα αυτο που ακουσα ηταν ενα απο τα πιο δυνατα πραγματα που εχω ακουσει στη ζωη μου. Και τωρα ακομα με το "Νανουρισμα" δεν μπορω να μην βαλω τα κλαμματα.
- Θανασης Παπακωνσταντινου - Αγια Νοσταλγια. Ακουω, παλι στον "Ανατολικο","Το ονειρο" απο την Αγια Νοσταλγια και τρωω σκαλωμα μεγαλο. Δεν εχω ξανακουσει πουθενα για τον Θαναση και οπου και να ρωταω δεν ξερουν. Ξανακατεβαινω στα υπογεια της "Λυρα", βρισκω το δισκο και απο τοτε κατοικω στην Κοιλαδα των Τεμπων. Ο Θανασης για μενα ειναι το προτυπο του καλλιτεχνη. Δεν εχει καβαλησει το καλαμι, δεν εχει ξεφτυσει στη διαρκεια των χρονων και ειναι παντα ταπεινος και αληθινος.
- Lhasa - La Llorona. To '97 πλεον δουλευω στη "Λυρα",στο δισκαδικο της Θεσσαλονικης. Θυμαμαι το πρωτο μεσημερι που καθησα μονη μου στο μαγαζι, εβαλα ν'ακουσω μουσικη που δεν ηξερα. Και αυτο ηταν το πρωτο cd που μου κινησε την περιεργεια. Πρεπει να πουλησα εκατονταδες αντιτυπα γιατι ειχα ξετρελαθει με τη μουσικη, με τη φωνη, με ολα.Με το συγκεκριμενο δισκο ανοιξα τα ματια μου και ειδα οτι υπαρχει "κι'αλλη" μουσικη. Και αρχισα να ψαχνομαι.
