Wednesday, March 26, 2008

Δεν εχω σπιτι αλλα εχω ελπιδα.

Νοικιασα το σπιτι μου. Εγω δεν εχω βρει ακομα καινουργιο. Τα πραγματα μου ειναι κλειδωμενα σε μια μεταφορικη και εμενα με φιλοξενουν-αλλα ισως και παλι οχι. Πλακα εχει. Οn the road again. Δεν εχω internet και γι'αυτο εχω χαθει. Μου λειπει το blogoσπιτο - το αλλο οχι ιδιαιτερα και μου κανει εντυπωση αυτο.
Αν και ειμαι στους πεντε δρομους και εντελως ξεκουρδιστη, νοιωθω πιο ολοκληρωμενη απο ποτε. Ισως γιατι τα εχω καλα με τον εαυτο μου. Ισως γιατι ειμαι ξεκαθαρη με τους ανθρωπους που μ'ενδιαφερουν. Ισως γιατι με στηριζουν αυτοι που με αγαπανε και ας μην το περιμενα ποτε σ'αυτο το βαθμο. Ισως γιατι αγαπαω και αγαπιεμαι και τι αλλο να θελω;

Tις καλησπερες μου και τα φιλια μου!
Θελω να μην χανομαι.

Υ.Γ...Το σκιτσο ειναι της Estera Lungu. Ριξε μια ματια στο site.

11 comments:

Lina said...

=) έτσι, έτσι... τσιγγάνικη ζωή . αμα είσαι άνετα μέσα σου, όλα τ άλλα είναι λεπτομέρειες =)



τι φοβερό σκίτσο! και θα σε ρωτούσα ποιανού είναι...

καλημέρα said...

άμα αγαπάς και αγαπιέσαι έχεις σπίτι, έτσι λέω.
πολλά φιλιά
και να βρεις το καλύτερο!

Provato said...

σου στέλνω όλην την καλή ενέργεια του κόσμου. :-)

nosyparker said...

Ψάχνω να βρω λίγο χρόνο να περάσω από το bliss να τα πούμε.

northaura said...

αρχες μυριζουν ολα αυτα,καλες να ειναι ευχομαι

GLOBAL said...

on the road.

φιλιά.

Anonymous said...

Το ξερω οτι χανομαι για διαστηματα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι ξεχναω. Στους νεους σου νοικαρηδες ευχομαι να νιωσουν το ιδιο ζεστα σε αυτο το σπιτι οσο ενιωσα και εγω οταν σαν αλλος "τσιγγανος" βρεθηκα εκει.

Θελω να σου πω πολλα αλλα μαλλον ο Kris τα λεει καλυτερα.

Να μη χανεσαι και να προσεχεις :-)

Σικελια said...

Θα σου έλεγα να σε φιλοξενήσω, αλλά μάλλον σου πέφτω λιγάκι μακριά (;)

καλημέρα said...

Ακόμα έρχομαι, η γαιδούρα...
Πώς τα πας;
Μη χάνεσαι!

mindstripper said...
This comment has been removed by the author.
mindstripper said...

Αυτό με το σπίτι το έπαθα κι εγώ. Άμα το παίρνουμε απόφαση ν' αποχωριστούμε αγαπημένα πράγματα ή ανθρώπους είναι τελικά περισσότερο η ιδέα παρά η πράξη που μας τρομάζει πιο πολύ. Αλλά όπως είπα, πρέπει πρώτα να το πάρουμε απόφαση. Άμα λέω ότι όλα απλά είναι σε τούτη τη ζωή...

Φιλιά στις σπιτονοικοιράδες.
(αν δεν είδες τί έγραψα στο σχόλιο που έσβησα παραπάνω, τρέχα στο mail σου - αν είναι δυνατόν δηλαδή...)