Εικονες.

Χερια που τρεμουν, cd και κρεμα σωματος, γενεθλια στην Παπαρουνα,
διακοπη ρευματος, επιστροφη και αφιερωση κατω απο το φως της λαμπας,
κρασι με θεα την πολη και επιστροφη με το ζορι, βραδυ μετα απο μια κηδεια,
κλαμματα και αγκαλιες, υπνος φρικτος, μοναχικος και τρομακτικος,
βραδυα μουσικης και αγκαλιας, μουσικες, μουσικες, μουσικες,
κοινη ζωη σαν απο παντα, καλοκαιρινοι αποχαιρετισμοι και ολα μαυρα,
ζωη κοινη σαν απο παντα, χειμωνας ξανα,
a happy hole in your heart και μια προβλεψη σαν καταρα:
"πρεπει να ζησουμε μαζι,μια απο ολες τις εποχες".
Μονο μια. Χειμωνας ξανα. Ολα μαυρα.

Παραμονη Χριστουγεννων.

Εχω χασει τις μερες και τις ωρες. Κυλανε οι μερες με τοσα αλλα στο μυαλο μου που δεν ηξερα ποσο κοντα στις γιορτες φτασαμε. Πριν ενα χρονο τετοιες μερες, ημουν σε τελειως διαφορετικη φαση. Εχουν αλλαξει τοσα απο τοτε. Και εγω εχω αλλαξει. Και η καθημερινοτητα μου. Φετος δεν χτυπησε η πορτα -ακομα- για τα καλαντα. Φετος δεν πηρα δωρα στα βαφτηστιρια μου γιατι δεν ειχα μια. Φετος λειπει ενας απο το τραπεζι των χαρτιων και αυτο μας ποναει ολους. Αλλα φετος ειμαι πιο ευτυχισμενη απο ποτε. Για ολα αυτα τα "καινουργια" που ηρθαν στη ζωη μου. Και πολυ ευγνωμων.

Καλα Χριστουγεννα να εχουμε. Με υγεια και ευτυχια.

Απορια:

Πως γινεται και στη Θεσσαλονικη, κερδιζουν παντα οι κομπλεξικοι?


(καμια φορα ομως,πισω εχει η αχλαδα την ουρα... μποϋκοταζ στους ρουφιανους.)

Ψαχνω ενα σπιτι...

...στο κεντρο. Να συμμαζεψω τη ζωη μου σε οσο μικροτερη ακτινα γινεται. Με κουρασαν οι αποστασεις και τωρα ολα θελω να γυριζουν γυρω απο μια βαση.
Τοσα χρονια με τα πηγαινε-ελα, ειχα μια σταθερη: τους φιλους μου. Οταν ολα γυρω μου κατερρεαν, ειχα μια δυναμη: τους φιλους μου. Οταν πετουσα απο τη χαρα μου, ηξερα οτι καποιοι χαιρονται στ'αληθεια για μενα: οι φιλοι μου. Το Σαββατο που μας ερχεται, λοιπον, παντρευεται μια απο τις καλυτερες μου φιλες. Μια σταθερη στη ζωη μου. Μια Αξία. Καθομαι και σκεφτομαι τα χρονια που εχουμε περασει μαζι. Τις βλακειες που εχουμε κανει κατα καιρους. Το πως μεγαλωσαμε μεσα σ'αυτα τα χρονια. Μαζι. Ολα μαζι. Και κλαμματα και χαρες και μεθυσια και εκδρομες και διακοπες και χαμους και απωλειες. Τις μονιμες τεταρτες μας. Ολα μαζι. Παντα μαζι. Και σκεφτομαι οτι αν για κατι δεν φοβαμαι στη ζωη μου, ειναι οι φιλες μου. Που εχω βαθια στην καρδια μου και στο μυαλο μου, οσο διαφορετικα και αν εξελισσεται η ζωη μας. Και ειναι τοσο σιγουρο οτι ο χαρακτηρας που εχω διαμορφωσει σαν ανθρωπος οφειλεται παρα πολυ σ'αυτες.
Στις φιλες της ζωης μου.

Με ολη μου την αγαπη και την αφοσιωση.

Και κάπως έτσι..

...η ζωη μου πηρε αλλη τροπη.
Μετα απο 9 χρονια,απο χιλιαδες χιλιομετρα και πολλα ναυτικα μιλια, πολλες νυχτες αγρυπνιας και υπερβολικου νοστου, εχω πλεον μια βαση.
Δεν ειμαι ακομα σιγουρη οτι ειναι σταθερη αλλα θα παλεψω με ολες μου τις δυναμεις να την κρατησω και να με κρατησει.
Ευτυχως ολα αυτα τα χρονια εμαθα πολλα απο τα λαθη μου και δεν υπαρχει περιπτωση να τα ξανακανω. Και ευτυχως εχω πολλους ανθρωπους διπλα μου να με στηριξουν,οτι και να γινει. Και καπως ετσι η ζωη μου πηρε αλλη τροπη...

Καλησπερες και φιλια.