Εβαλα στο καραβι ...

...τους πρωτους επισκεπτες του καλοκαιριου.Η μικρη εκλαιγε.Πρωτη της φορα στο νησι και φωναζε στο λιμανι"δεν θελω να φυγω".Ευτυχως ειχε εναν ωμο να κλαψει γιατι το ταξιδι του γυρισμου-μικρο ή μεγαλο-μπορει καμια φορα να γινει ατελειωτο.Νομιζω ομως πως μπορει να βασιστει σ'αυτον τον ωμο,που την πρωτη ημερα των διακοπων τους,μπηκε μεσα στο φουρνο και της αφιερωσε δυνατα:
"We would sleep in cheap hotels
and wake up from the sound
of bells on Sundays
We would only drink cheap wine
but I was yours and you were mine"
-τραγουδι αγαπημενο που ομως δεν ειναι για φρεσκα ζευγαρια οπως αυτο-και ηταν ευτυχισμενος γιατι το ενοιωθε.Θελω μονο να ειμαστε μαζι,μου λεει...τιποτε αλλο.
Και ανατριχιασα γιατι απο την μια τον πιστευα και απο την αλλη κατι μεσα μου,μου ελεγε να μην τα χαψω ξανα αυτα.Αλλα αυτο ηταν δικη μου υποθεση.

Υ.Γ..."I Suppose".

Y.Γ2..."Don't talk to me about being alone."

Υ.Γ3...Και αυτο ολοκληρο γιατι ειναι απο τα ομορφοτερα που γραφτηκαν ποτε.
"Μες στο κλειστό δωμάτιο,μπορείς να βρεις
ό,τι δεν τόλμησες ποτέ να ονειρευτείς,
και ό,τι μέσα σου βαθιά αγάπησες
κι όμως ποτέ δεν είδες να βγαίνει αληθινό.

Όλα είν' εκεί, εκεί υπάρχουν όλα
μες το κλειστό δωμάτιο όλα ή τίποτα.
Αγάλματα Θεών λησμονημένων
και της Ελένης το πουκάμισο.

Όλα είν’εκεί κι άλλα πολλά,που κάποτε φαντάστηκες

Ο φόβος του Χριστού στον κήπο της Γεσθημανή
τα βήματα της θλίψης του, της αίγλης του το φως
το αίμα των θυσιασμένων και οι χαμένοι στόχοι τους
το ψύχος το δριμύ των χωρισμών, των χωρισμών.

Το διαμαντένιο αηδόνι του βασιλιά της Κίνας
σινιάλα από φάρους που σβηστήκαν
και μαγικά τοτέμ απ' άγνωστες φυλές
Κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά
θάνατοι και φωτιές κι αόρατη ομορφιά
κι αόρατη ομορφιά.

Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα
αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τα αγγίξεις
Μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους
Αρκεί να πας, αρκεί να πας ολάνοιχτος
γυρεύοντας τα."
(Ποιηση Λενα Παππα.)