Ξεκινησα αντιβιωση για την ιγμοριτιδα μου. Αφου δεν μπορουσα να παρω ουτε μια ανασα, ειπα να την βοηθησω να δρασει, καταπινοντας ενα ρακομελο. Ανοιξαν οι μυτες και τα ματια μου. Τοτε θυμηθηκα οτι δεν μου γραφεις πια ποιηματα και αρχισα να κλαιω τοσο δυνατα οσο εβρεχε.Θελησα και αλλο ρακομελο και μια τζουρα αγαπης αλλα εσκυψα το κεφαλι και αρχισα να δουλευω. Μεχρι που βγηκε ο ηλιος.
7 comments:
Η ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑΤΡΙΚΟ !
θα σου γράφω εγώ ποιηματάκια τότε:
Ρακόμελο μου είσαι γλυκό
ζεστό και τρυφερό
μου ανοίγεις τα ματάκια
και εγώ λιώνω στα πατάκια.
θέλησα και άλλο ρακόμελο
και μια τζούρα αγάπης
αλλά έπεσα θύμα
της γλυκιάς σου αυταπάτης...
χαραμίζομαι ...για νόμπελ είμαι.
Χαχαχαχααχαχα!
Τι παιδια βγαζει το Μπρονξ ρε!
e-ioannis και Erisabetsu-chan καλημερα σας!
Καλημέραα!!
Είναι γνωστό οτι ένα ρακόμελο κάθε μέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα! Κι αυτά για τα μήλα που λέγανε παλιά είναι γιατροσόφια σκιτζήδων!!!
:)))
Καλό Σ/Κ
Υ.Γ. Την επόμενη φορά δοκίμασε και ψημένη ρακή Αμοργού! Κάνει θαύματα!!!
και καλα ξηγηθηκες φιλεναδα!
Καλημερες φρικαρισμενές!
omorfo pantws... kai kali idea to rakomelo
Θα συμφωνήσω με τον manetarius. Αν και πλέον μετρώ κάτοικος Λονδίνου, υπάρχει πάντα μια ψημένη για ώρα ανάγκης. Συνήθως χρειάζεται τις πιο ανύποπτες στιγμές. Και σαν το ρακόμελο, βοηθάει τα δάκρυα να κυλήσουν και να στερέψουν πιο γρήγορα. Ελπίζω πάντως να μην καταφεύγεις σ'αυτό συχνά.
Post a Comment