Τι μου λες;;;;

«Προκύπτει σαφώς ότι αφενός μεν σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει βολή προς τον αέρα, αφετέρου δε προκύπτει βολή με ευθεία πρόταση του χεριού του βάλλοντος προς το θύμα».

Κριμα...και ειχα πιστεψει αυτο με το ufo.

Σαν Spoiler...αλλα δε γαμιεται!

Αυτη, τον φιλουσε στο πισω μερος του λαιμου, τον εκανε μπανιο, του εμαθε να κανει ερωτα και του ζητουσε συνεχεια να της διαβαζει.
Αυτος τη φιλουσε στο εξω μερος του μηρου, της εκανε ερωτα και της διαβαζε βιβλια.

Ο ερωτας, τα πρωτα βιβλια, η προδοσια του ιδανικου, η πρωτη δικη της αναγνωση, η-χωρις φοβο-αληθεια... ολα δενονται τοσο γερα μεταξυ τους και ταυτοχρονα γυρω απο εμενα.
Που ακομα ειμαι σ'εκεινη την αιθουσα και κλαιω.

Εξημέρωση...

...θα το ελεγε ο μικρος Πριγκηπας.
Ηταν σαν σκηνη απο ταινια οταν σ'ενα μαγαζι γεματο βροντοφωνους πελάτες,
το playlist εριξε το the rip και τοτε σταματησαν ολοι να μιλανε
και απλα κοιτουσαν τη βροχη.

Μέρες μουσικής.

Ξεκινησα αντιβιωση για την ιγμοριτιδα μου. Αφου δεν μπορουσα να παρω ουτε μια ανασα, ειπα να την βοηθησω να δρασει, καταπινοντας ενα ρακομελο. Ανοιξαν οι μυτες και τα ματια μου. Τοτε θυμηθηκα οτι δεν μου γραφεις πια ποιηματα και αρχισα να κλαιω τοσο δυνατα οσο εβρεχε.
Θελησα και αλλο ρακομελο και μια τζουρα αγαπης αλλα εσκυψα το κεφαλι και αρχισα να δουλευω. Μεχρι που βγηκε ο ηλιος.

Μεσα μου.

Dos Abrazos.

Να γελας και να νοιωθεις ευτυχια οπως εγω εκεινο το ξημερωμα στο καταστρωμα.

Αυτο θελω και ευχομαι.
Και να ειμαστε μαζι.
Αλλο τοσο και τοσο και τοσο.
P.S.