Εικόνα.

Σκεφτηκα, λεει, πριν με πατησει ενα ποδηλατο οτι το cult θελει συνομωσια και εγω γελασα με το μικρο ξωτικο που οσο το γνωριζω τοσο περισσοτερο τ'αγαπαω.

Υ.Γ...η φωτο απο εδω.

Ο μισεμός ειναι καημός....

Εχοντας κατσει μετα απο μια κουραστικη μερα στο πισι, εβαλα να ακουσω καινουργιες μουσικες που ειχα μαζεψει εδω και καιρο. Και αυτο εδω -απο τον τελευταιο δισκο της Σαββινας Γιαννατου- κατι μου εκανε και μετα δεν ακουσα τιποτε αλλο.

Σιγα μην (δεν) κλαψω.

Aπο μικρη ηξερα οτι οταν εβλεπα τη μαμα μου να κλαιει, ηταν η στιγμη που επρεπε να κοψω τις μαλακιες και να γινω το καλυτερο παιδι του κοσμου.
Μεγαλωνοντας αυτο εγινε το τρωτο μου σημειο. Αρκουσε ενα δακρυ και μπορουσα να κανω τα παντα για τον αλλον. Να συγχωρεσω και το παραμικρο. Να ξεχασω καθε θυμο και να κανω τον καραγκιοζη.
Εγω παλι δεν κλαιω ευκολα-γι'αυτο το ελαττωματικο στομαχι. Αλλα οταν μαζεψω- μαζεψω- μαζεψω τοτε σπαω. Βουρκωνω. Πλανταζω.
Ομως εχω καταλαβει οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν λειτουργουν σαν εμενα. Δεν δινουν μια για το δακρυ που παει κορομηλο ή για τα ματια που γινονται ιδια με εκεινα του βατραχου Craugastor. Καθονται απαθεστατοι και σε κοιτανε σαν να βλεπουν για 589 φορα το "ρετιρε".

Αποταμίευση.

Δεκα ευρω για βενζινη... αντ'αυτου ψωμι, τυρι, μικυ μαους και το φιλι να εχει γευση μαστιχας Χιου.

Aντίο.

Εισαι η αγαπημενη μου dj, μου ελεγε και γκρινιαζε κατα καιρους που δεν ανεβαζα μουσικες.
Τωρα ποσο πρεπει να γκρινιαξω εγω που εφυγε ετσι ξαφνικα;

Στο καλο, Νικητα.
Θα σε θυμαμαι.

Δεν ΔΕΘ!

Μιλαει ο Καραμανλης σημερα στη Θεσσαλονικη. Η πολη αποστειρωμενη. Τα σκουπιδιαρικα περασαν 10 φορες απο τους ιδιους καδους στο κεντρο. Δεν υπηρχαν παρκαρισμενα, διπλοπαρκαρισμενα, μηχανακια στα πεζοδρομια, κινηση.Τιποτα! Οι κλουβες διασκορπισμενες σε ολη την πολη. Αστυνομευση παντου. Τροχαια σε ολα τα φαναρια. Τσιλικα πραγματα.
Τι συμβαινει ομως; Τις μερες που ειναι εδω ο "μεγαλος", κανουμε πως ζουμε σε αλλη πολη; Γιατι χθες δεν ηταν ετσι. Αν κολλουσες στο Βαρδαρη, μεχρι να πιασεις Εγνατια, διαβαζες ανετα τους Αθλιους,του Ουγκω. Στην Εγνατια -λιγο καλυτερα- χτυπουσες ενα σταυρολεξο επιπεδου δυσκολιας 3. Οταν περνουσες διπλα απο τους καδους στην Αθωνος, επρεπε να εχεις κανει αξασκηση στην ελευθερη καταδυση και να εχεις ρεκορ τουλαχιστον στα 10 λεπτα χωρις αναπνοη. Αν δεν ειχες κανει βουντου και γιογκα επι 3 συνεχομενα βραδια που εχει πανσεληνο, απνοια και υγρασια 93,87 % ταυτοχρονα, δεν υπηρχε περιπτωση να παρκαρεις. Τι φοβουνται, μηπως κολλησει η θωρακισμενη στην καθημερινα μποτιλιαρισμενη Τσιμισκη, Μητροπολεως , Νικης και Ερμου; Μηπως δει τα χαλια της πολης που ο αφαντος δημαρχος προσπαθει με καθε τροπο να καλυψει; Τωρα θα μου πεις οτι εδω δεν νοιαζονται για τα χαλια της χωρας, θα νοιαστουν για την πολη που ζουμε; Ψιλα γραμματα.

Υ.Γ...η φωτο απο το blog που βλεπει τα καλα και τα κακα αυτης της πολης.

Ο Σεπτεμβρης μπηκε ομορφα.

Τα παιδια επεστρεψαν για να ομορφυνουν τις μερες μας.

Η θερμοκρασια επεσε λιγο και το πρωι τη χρειαζεσαι τη ζακετουλα .

Tο κοριτσι αυτο, μας εχει παρει τα μυαλα με τις μουσικαρες της .

Σημερα παιζει καπου η Πασπαλα και λατρευω τα live της.

Λατρευω και σενα.

Kαλο μας απογευμα και καλο μηνα.