Πηγα να δω μια σχολικη παρασταση στην οποια συμμετειχε η ανηψια μου. Ο ηχος σκατα. Ο χωρος μικρος. Οι γονεις για φαπες. Τεσπα.
Σκετσακι πρωτο...μια ντουζινα αγορια με ναυτικες στολες και μια ντουζινα κοριτσια, σαν κοκκετες του εξηντα. Ολα σε ζευγαρια. Τα κοριτσια δυο-δυο, καναν το κομματι τους. Τα αγορια δυο-δυο, καναν το δικο τους. Ηταν ομως ενα κοριτσακι που δεν ειχε ζευγαρι. Ηταν το δεκατοτριτο. Καθοταν πισω πισω και εκανε το χορευτικο μονο του. Και ηταν λυπημενο που ηταν μονο αλλα το παλευε και μου εκανε κατι αυτο. Θα ηθελα να το παρω μια αγκαλια ζεστη.
Μετα πηγα να βρω την ανηψια μου στις κερκιδες γιατι επρεπε να φυγω.
Με βλεπει και ερχεται ολο χαμογελα και καμαρι προς το μερος μου.
Ενα κοριτσακι τη σταματαει και τη ρωταει:
Eιναι η μαμα σου;Οχι, λεει αυτη.
Ειναι η Θειάρα μου!Και εγω μετα ημουν εντελως για φαπες.