Θα μαζεψω ...

...ολα τα δακρυα σ'ενα φιαλιδιο για να πειστεις οτι η αγαπη εχει υποσταση.

Nostalgia vol.2

Θελω να'ρθει το καλοκαιρι και να φαμε αμμο.

Να με παρεις απο το χερι και να με πας παντου.

Οπου εχει θαλασσα και οπου εχει βουνο.

Να τρωμε καρπουζι και να τρεχουν τα ζουμια μεχρι τον αγκωνα μας.

Να μας τσιμπανε τα κουνουπια, και μονο γιατι ειναι καλοκαιρι.

Να βαζουμε τα ποδια στην αμμο και να καιγεται το μεσα μας.

Να διαβαζουμε δυνατα στην παραλια και κολυμπαμε μεχρι να γινουμε μπλε απο το κρυο.

Να βλεπουμε τα νησια να φευγουν το ενα μετα το αλλο.
(γιατι δεν ξερω αν το ξερεις αλλα τα νησια ταξιδευουν και μην το πεις πουθενα, σ'εσφαξα!)

Να ψαχνουμε σκια και δροσια αναμεσα στα δεντρα.

Nα βαζουμε τα μπουκαλια απο τις μπυρες στο μετωπο μας για να δροσισει.

Να βρεχουμε τα ποδια μας στο μπαλκονι και ας μας κατασκοπευει η γειτονισσα.

Να κανουμε βολτες τα βραδυα στην πολη με το μηχανακι και να μας καιει η νυχτερινη αυρα.

Να περπαταμε στα σοκακια χωρις παπουτσια-και να ποναει γλυκα η πετρα.

Να ερθει το καλοκαιρι και να ειναι ακομα καλυτερο απο το προηγουμενο που ηταν υπεροχο.

Καταλαβες;

Καλημερες και φιλια με αρωμα καρυδας.

Nostalgia.

Kαποτε υπηρχε ενα μαγαζι...
...θυμαμαι, την ησυχια που ειχε τα πρωινα. Σκουπιζα το δρομο και ακουγα μονο το φσιτ, φσιτ της σκουπας.
Θυμαμαι τις πρωτες ακτινες του φωτος, που αλλοτε τις αποζητουσα και αλλοτε τις απεφευγα.
Θυμαμαι ολα εκεινα τα βιβλια που διαβασα σε εκεινη την καρεκλα τους χαλαρους μηνες.
Θυμαμαι τη μουσικη που εβγαινε απο μεσα μου.
Τους πρωτους καφεδες της ημερας. Τον πρωτο συνηθως μονη μου και τον δευτερο παντα με παρεα.
Ολους τους ανθρωπους που περασαν απο εκει και ας μην μιλησαμε ουτε μια φορα.
Αυτους που ερχοντουσαν καθε χρονο μονο για μας.
Εμενα, κουρασμενη και κατακοπη αλλα χαρουμενη.

Δυσκολα αφηνεις τοσα χρονια πισω σου. Ειδικα τωρα που βγαινει ο ηλιος.

Υ.Γ...η φωτο δεν ειναι δικη μου. Τη βρηκα στο flickr εντελως τυχαια και γι'αυτο και μ'επιασε αυτο το πισωγυρισμα. Μου εφερε τρελλη αναταραχη στο μεσα μου και δυνατο αερα στα πανια μου.

O Κυβος του Ρουμπικ.

Αν θελεις να φτιαξεις τη μια πλευρα, πρεπει να χαλασεις την αλλη.
Και αν κολλησεις σε ενα χρωμα, πρεπει να ξεχασεις ολα τ'αλλα.
Και αν παλι δεν σου καθεται ουτε μια πλευρα,
μπορεις να ξεκολλησεις τα αυτοκολλητα και να το φτιαξεις
στο πιτς φιτιλι, οπως εσυ γουσταρεις.

Και αν δεν ειναι αυτο οτι πρεπει για σενα, τοτε τι σκατα ειναι;

Νομιζω....

...πως πεθυμησα να παρω ενα δρομο, και οπου με βγαλει.