Δεν ξερω αν ειναι λυση αλλα δεν αντεχω να τα βλεπω αυτα,να συμβαινουν διπλα μου.Νοιωθω τυψεις,νοιωθω θυμο,νοιωθω αγχος.Μηπως φταιω και εγω;Δεν ξερω ποια ειναι η λυση αλλα με χαρα θα τους εκανα τα ιδια.Δεν γινεται να αφηνουμε τετραχρονα να πεθαινουν απο το ξυλο! Σκεφτομαι την ανηψια μου και με πιανουν τα κλαμματα...οχι ρε γαμωτο.Δεν γινεται.
ακόμα κι αν τους σκοτώσουν, το παιδί θα είναι νεκρό. μόνο η πρόληψη βοηθάει για να μη βλέπουμε τέτοια πράγματα. να εκπαιδέυουμε επιτέλους ανθρώπους σ αυτή τη χώρα, αυτή είναι η λύση
1.Δεν νομιζω οτι ειναι θεμα χωρας. 2.Παντα και παντου θα υπαρχουν οι "ανεκπαιδευτοι" και 3.Η θανατικη ποινη ειναι μια ευκολη, γρηγορη και ελαφρως ανωδυνη λυση για τετοιου ειδους "ανθρωπους".
Γιατί θέλεις να γίνεις ίδια με αυτούς? Και με ποιο δικαίωμα θα κρίνουμε εμείς τους υπόλοιπους? Η βία μόνο βία προκαλεί. Παραμένω πιστή στην ουτοπία. Κάποια μέρα θα γίνει πραγματικότητα.
Ξερεις γιατι γινομαι ιδια μ'αυτους;Γιατι στην υποθεση αυτη υπαρχει(υπηρχε,δυστυχως!)ενα τετραχρονο.Το οποιο δεν μπορουσε να αμυνθει.Ουτε να σηκωσει το χερι του.Ουτε να φωναξει δυνατα για το σωσει καποιος.Ηταν αμοιρο στην κυριολεξια.Και εδω δεν τιθεται θεμα ουτοπιας. Οταν προκειται για βια απεναντι σε παιδια,ηλικιωμενους και ανθρωπους με ειδικες αναγκες,δεν μπορω να σκεφτω ουτοπικα.Μπορει να γινομαι και εγω ενα ζωο-ενα τερας,αλλα τουλαχιστον αυτοι εχουν την ευκαιρια να υπερασπιστουν τον εαυτο τους.Σε αντιθεση με το τετραχρονο αγγελουδι που εφυγε χωρις να καταλαβει αγαπη απο την ιδια του τη μανα.Χωρις να καταλαβει γιατι ηρθε σ'αυτον τον (σκατο)κοσμο.
(Συγγνωμη,αλλα ειμαι ακομα οργισμενη. Μπορει και να μην σκεφτομαι σωστα.)
Δεν φαντάζεσαι πόσο νιώθω την οργή σου και τον πόνο σου, την αίσθηση ότι είμαστε ανίκανοι να προστατέψουμε ανυπεράσπιστες, αθώες ψυχούλες, τον φόβο ότι θα μπορούσε το επόμενο θύμα να ανήκει στον οικογενειακό, φιλικό μας περίγυρο. Εδώ και ένα χρόνο δουλεύω σε μια ΜΚΟ με κύριο μέλημα την ενδοοικογενειακή βία και τα περιθωριοποιημένα άτομα. Κάθε φορά που "δεχόμαστε" μια νέα περίπτωση εκπλήσσομαι από την διεστραμένη φαντασία ορισμένων ανθρώπων και κλαίω σαν μικρό παιδί. Αυτή η εμπειρία δεν κατάφερε ακόμα να με σκληρήνει και να χάσω την ανθρωπιά μου. Γι'αυτό πεισμώνω. Γι'αυτό σου λέω πως αν μοιάσουμεμε στα κτήνη αυτά το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να διαιωνίσουμε την κατάσταση. Χρησιμοποίησε την γλύκα της ψυχής σου και ίσως μια μέρα καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον σάπιο κόσμο. Ειλικρινά το πιστέυω πως μπορούμε.
Ελπίζω να μην έκανα κατάχρηση του χώρου σου ούτε να φάνηκε πως προσπαθώ να νουθετήσω. Εξάλλου η θεωρία μου μπορεί να είναι λάθος. Εύχομαι μόνο κάθε μέρα να ακούμε για λιγότερες τέτοιες περιπτώσεις! Μια γλυκειά καλησπέρα :)
... Η ιστορία είναι δυστυχώς τόσο ακατανόμαστη, όσο και καθημερινή... Δεν χρειάζεται να πω μάλλον πόσο με σπάνε τέτοιες ειδήσεις... Και η θανατική ποινή όμως ούτε αρκεί, ούτε βοηθά, ούτε επαναφέρει πίσω το μικρό παιδί. Έλεγχος του κράτους, αλληλεγγύη μεταξύ των γειτόνων, βοήθεια και ενημέρωση των γονιών και πολλοί μα πολλοί άγγελοι προστάτες των μικρών παιδιών ίσως βοηθούν καλύτερα.
13 comments:
Γιατί καλέ τι σου έκαναν;
...δεν είναι λύση... δεν είναι... δεν είναι...
πόσο με σταναχώρησε αυτή η ιστορία... αχ Θεέ μου...
Πες πως επανέρχεται... Και; Θα πάψουν να υπάρχουν τα τέρατα;
Δεν είναι λύση αυτό.
Δεν ξερω αν ειναι λυση αλλα δεν αντεχω να τα βλεπω αυτα,να συμβαινουν διπλα μου.Νοιωθω τυψεις,νοιωθω θυμο,νοιωθω αγχος.Μηπως φταιω και εγω;Δεν ξερω ποια ειναι η λυση αλλα με χαρα θα τους εκανα τα ιδια.Δεν γινεται να αφηνουμε τετραχρονα να πεθαινουν απο το ξυλο!
Σκεφτομαι την ανηψια μου και με πιανουν τα κλαμματα...οχι ρε γαμωτο.Δεν γινεται.
ακόμα κι αν τους σκοτώσουν, το παιδί θα είναι νεκρό. μόνο η πρόληψη βοηθάει για να μη βλέπουμε τέτοια πράγματα.
να εκπαιδέυουμε επιτέλους ανθρώπους σ αυτή τη χώρα, αυτή είναι η λύση
1.Δεν νομιζω οτι ειναι θεμα χωρας.
2.Παντα και παντου θα υπαρχουν οι "ανεκπαιδευτοι" και
3.Η θανατικη ποινη ειναι μια ευκολη, γρηγορη και ελαφρως ανωδυνη λυση για τετοιου ειδους "ανθρωπους".
Καποια ζωα δεν εκπαιδευονται.Αυτο ξερω εγω.
Γιατί θέλεις να γίνεις ίδια με αυτούς?
Και με ποιο δικαίωμα θα κρίνουμε εμείς τους υπόλοιπους?
Η βία μόνο βία προκαλεί.
Παραμένω πιστή στην ουτοπία. Κάποια μέρα θα γίνει πραγματικότητα.
Ξερεις γιατι γινομαι ιδια μ'αυτους;Γιατι στην υποθεση αυτη υπαρχει(υπηρχε,δυστυχως!)ενα τετραχρονο.Το οποιο δεν μπορουσε να αμυνθει.Ουτε να σηκωσει το χερι του.Ουτε να φωναξει δυνατα για το σωσει καποιος.Ηταν αμοιρο στην κυριολεξια.Και εδω δεν τιθεται θεμα ουτοπιας.
Οταν προκειται για βια απεναντι σε παιδια,ηλικιωμενους και ανθρωπους με ειδικες αναγκες,δεν μπορω να σκεφτω ουτοπικα.Μπορει να γινομαι και εγω ενα ζωο-ενα τερας,αλλα τουλαχιστον αυτοι εχουν την ευκαιρια να υπερασπιστουν τον εαυτο τους.Σε αντιθεση με το τετραχρονο αγγελουδι που εφυγε χωρις να καταλαβει αγαπη απο την ιδια του τη μανα.Χωρις να καταλαβει γιατι ηρθε σ'αυτον τον (σκατο)κοσμο.
(Συγγνωμη,αλλα ειμαι ακομα οργισμενη.
Μπορει και να μην σκεφτομαι σωστα.)
Δεν φαντάζεσαι πόσο νιώθω την οργή σου και τον πόνο σου, την αίσθηση ότι είμαστε ανίκανοι να προστατέψουμε ανυπεράσπιστες, αθώες ψυχούλες, τον φόβο ότι θα μπορούσε το επόμενο θύμα να ανήκει στον οικογενειακό, φιλικό μας περίγυρο. Εδώ και ένα χρόνο δουλεύω σε μια ΜΚΟ με κύριο μέλημα την ενδοοικογενειακή βία και τα περιθωριοποιημένα άτομα. Κάθε φορά που "δεχόμαστε" μια νέα περίπτωση εκπλήσσομαι από την διεστραμένη φαντασία ορισμένων ανθρώπων και κλαίω σαν μικρό παιδί. Αυτή η εμπειρία δεν κατάφερε ακόμα να με σκληρήνει και να χάσω την ανθρωπιά μου. Γι'αυτό πεισμώνω. Γι'αυτό σου λέω πως αν μοιάσουμεμε στα κτήνη αυτά το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να διαιωνίσουμε την κατάσταση. Χρησιμοποίησε την γλύκα της ψυχής σου και ίσως μια μέρα καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτόν τον σάπιο κόσμο. Ειλικρινά το πιστέυω πως μπορούμε.
Ελπίζω να μην έκανα κατάχρηση του χώρου σου ούτε να φάνηκε πως προσπαθώ να νουθετήσω. Εξάλλου η θεωρία μου μπορεί να είναι λάθος. Εύχομαι μόνο κάθε μέρα να ακούμε για λιγότερες τέτοιες περιπτώσεις!
Μια γλυκειά καλησπέρα :)
Καμια κταχρηση,γλυκεια μου.Το ξερω οτι εχεις δικιο αλλωστε αλλα ειναι μεχρι να κοπασει η οργη.Απλα φοβαμαι μηπως ξεχαστω μετα και αδιαφορησω παλι για τετοια συμβαντα.
... Η ιστορία είναι δυστυχώς τόσο ακατανόμαστη, όσο και καθημερινή... Δεν χρειάζεται να πω μάλλον πόσο με σπάνε τέτοιες ειδήσεις... Και η θανατική ποινή όμως ούτε αρκεί, ούτε βοηθά, ούτε επαναφέρει πίσω το μικρό παιδί. Έλεγχος του κράτους, αλληλεγγύη μεταξύ των γειτόνων, βοήθεια και ενημέρωση των γονιών και πολλοί μα πολλοί άγγελοι προστάτες των μικρών παιδιών ίσως βοηθούν καλύτερα.
(... Kάθαρμα...)
Post a Comment