Με τον Iggy ειχα παντα ενα προβλημα. Τον λατρευα στους Stooges -οταν τους ακουγα ημουν μικρη και αντεχα τη φασαρια- μετα τον βαριομουν αφανταστα με τους υστεριασμους του και τον ξαναλατρεψα οταν ειδα το Arizona Dream. Απο εκει και μετα τον ακουγα μαλλον αδιαφορα και δεν περιμενα οτι θα αγαπησω και παλι εναν ολοκληρο δισκο του.Το Préliminaires δεν ειναι Ιggy Pop. Eιναι Waits, Bowie, Tindersticks, Παρισινο καμπαρε, βολτα με ποταμοπλοιο στο Μισσισιπη, απογευμα σε ενα μπαλκονι στη Νεα Ορλεανη, βραδυ στο cotton club στο Χαρλεμ του μεσοπολεμου. Eιναι ολα αυτα μαζι και αν βαλεις και τη βροχη που ριχνει εξω τοτε θα καταλαβεις γιατι σου μιλαω.
Υ.Γ...Τσιμπα το δισκο -με τροπο- απο εδω και μπες και εσυ στο μυαλο του Ιggy.
