Παλι με τσακισαν οι "Νύφες".

Σαν χιονι μεσα στο καλοκαιρι, ειπε ο Νορμαν Χαρις,
οταν ειδε πανω στο καταστρωμα τα 700 ζευγαρια ματια.
Και αυτη, αναμεσα στα 699 νυφικα, ηταν η μονη που φορουσε μαυρα.

Μουμιες και (σε λιγα χρονια) Αγιοποιηση.

Ειμαι εξω φρενων με τα καναλια και τις εφημεριδες που με αναγκαζουν να βλεπω τη μουμια καποιου, χωρις να το θελω. Απο ποτε επιτρεπεται να δειχνει πτωματα η τηλεοραση χωρις να βαζει την προβλεπομενη σκιαση; Οποιανου πτωμα και να ειναι.
Δεν γουσταρω, ρε γαμωτο, ουτε να το δω ουτε να υποβαλλω το παιδι μου σε αυτο το βασανιστηριο. Δεν εχω αυτο το δικαιωμα;
Αναρωτιεμαι και εκνευριζομαι.
Ως ανθρωπος που δεν εχει καλη σχεση με το θανατο...
Ως ανθρωπος που εχει χασει φιλους πριν καν πατησουν τα 25...
Ως ανθρωπος που δεν εχει δει ουτε τ'αγαπημενα του προσωπα νεκρα...
Εκνευριζομαι.

Κοπερτί.

Το απογευμα πανω στο μηχανακι, συνειδητοποιησα οτι τραγουδουσα ενα "παντοτινα" αγαπημενο τραγουδι - Γεια σου κοπερτί, θυμάσαι τη φωνή μου - Αν είσαι ολομόναχο κι εσύ- Πάρε ένα ταξί, έλα κοπερτί-Έλα να γεράσουμε μαζί-, αρκετα δυνατα. Στο φαναρι ενας τυπος μου φωναζε να κλεισω το φλας αν και πιο πολυ νομιζω ηθελε να δει τη φατσα μου. Συνεχισα να το τραγουδαω μεχρι να φτασω στο σπιτι.

Εκει και ενω καθαριζα επιμελως ενα ωριμο τριανταφυλλο, σε παρακαλουσα να μου απαγγειλεις ποιηματα φτιαγμενα απο ξεχασμενους - ισως και καταραμενους - ποιητες και εσυ αρνιοσουν.
Τοτε θυμηθηκα καποιον που μου διαβαζε απο το τηλεφωνο τη "Βάρδια" και επεσα με τα μουτρα σε εναν αγωνα ταχυτητος. Τερματισα τελευταια και καταϊδρωμενη εχοντας την εντυπωση οτι δεν ετρεχα αλλα οτι με τραβουσες απο τα μαλλια και μ'εσερνες για 500 μετρα.
Η Ανοιξη ηταν μπροστα μας.

Two for 2008.

Ενα...
3,2,1 απο μονοι μας και Καλη μας Χρονια!
8.000 φιλια σε 2-3 λεπτα, 3.765 αγκαλιες σε αλλα τοσα και 17.342 χειραψιες.
Η Yoko Ono πηρε αμεσως το μικροφωνο και ξεκινησε το χρονο με αυτο και ενας παρ'ολιγο Πανουσης εκλεισε τη νυχτα-μερα-μας με αυτο.

Εσπρεσο και μπουγατσες και γιορτη μεσα μας. Για τις κουβεντες, για τις αγκαλιες, για τις μουσικες, για τους φιλους, για τα γελια.
Ξημερωμα και βολτα στην Αριστοτελους. Πρωινοι με βραδυνα ρουχα και ματια μεχρι το πατωμα. Αγκαζε βολτουλα και "μπουγατσακιδες" και παλι γελια.

Στο γυρισμο μια στροφη και πρωινη σκεψη σε αυτους που φυγαν. Τα χερια μαυρα και σημαδια απο θλιψη.

Μια μερα σαν βδομαδα.
Μια νυχτα σαν χρονος.

Δυο...

Κοιταξε τα τρια μικρα κουκλακια που ειχε μπροστα της -τα μισουσε απο παντα- και ειπε: "αυτο μπορει να ειναι η φυλακη μας μια μερα, αλλα τωρα νοιωθω εξαιρετικα ελευθερη".
Τα κουκλακια δεν εδωσαν καμια απαντηση και ετσι συνεχισε να μονολογει, κοιτωντας απο μια φορα ολα τα πραγματα του σπιτιου. Μετα βγηκε στο μπαλκονι κανοντας το ιδιο στ'αστερια. Και τοτε ενα αστερι εστειλε την απαντηση του. Και ηταν αυτη ακριβως που περιμενε. Τα μυστικα πρεπει να μοιραζονται για να μας ελευθερωνουν.