To χρονικο μιας διαιτας.

Τρεις μερες τρωω μπιφτεκια ψητα. Την τριτη μερα ειμαι σχεδον σιγουρη οτι το κρεας ειναι απο σκυλο ή γατα ή ιγκουανα. Κατι αλλο παντως.

Παρασκευη:Παω στο ψυγειο,μετα απο μεσημεριανο υπνο,αποφασισμενη να φαω γλυκο. Την τελευταια στιγμη αφηνω το γλυκο και πιανω ενα φρουτο. Καταντια.

Παρασκευη βραδυ:Παμε σινεμα. Η παρεα μου δεν με λυπαται και πεφτει με τα μουτρα στα πατατακια.Με ευχαριστηση βλεπω οτι "το ποιμνιο" δεν ειναι μια ταινια που σ'αφηνει να φας. Καλα να παθουν.

Μεσανυχτα Σαββατου:Αποφασισαμε να παμε σε σπαγγετερια μιας και καποιοι(και εγω μαζι) πεινανε. Αποφασιζω και εγω να φαω. Τελικα παιρνω μια σαλατα και ουτε αυτη δεν μπορω να φαω ολοκληρη. Που καταντησα!

Κυριακη πρωι:8 το πρωι χτυπαει το κινητο μου. Μια ακαρδη φιλη,θελει τη συνταγη για τις κρεπες. Μες τον υπνο μου της τη λεω και ξαναπεφτω για υπνο. Η σκεψη της μερεντας και του καρυδιου δεν μ'αφηνει ομως. Να παρει!

Κυριακη μεσημερι:Επισκεψη σε χωριο που ειναι διασημο για τα λουτρα του και τα γλυκα του κουταλιου. Αρνιεμαι το κερασμα αλλα οι "φιλες" μου το δεχονται και μαλιστα εις διπλουν. Βαθια μεσα μου,ευχομαι να τις πιασει κοψιμο.

Τριτη: Πρωτη επισκεψη στο γυμναστηριο μετα τις ακολασιες του καλοκαιριου. Σακατεμενη,γυριζω στο σπιτι και τρωω τηγανητες πατατες και λουκανικα.
Μου φαινεται πως κατι δεν κανω καλα.

Και για να μην ξεχνιομαστε...

...εχθες προβληθηκε το πρωτο επεισοδιο του τριτου κυκλου του prison break.
Eπειδη γινεται χαμος σημερα στο νετ μ'αυτο, εγω το βρηκα εδω.
Αν εισαι fun, τσιμπα το, πριν το σβησουν.
(δεν το λυπασαι το παιδι να σε κοιταει με αυτο το βλεμμα...κατεβασε το λεμεεε!)

Καλημερες!

Με 30% αποχη...

...τολμανε και μιλανε για νικες. Ολοι τους.

(Κανεις δεν θα καταλαβει τιποτα σ'αυτον τον τοπο. Ποτε.
Τελεια και παυλα.)

Aσυμμετρη απειλη vol.2

Υ.Γ...φταιω εγω τωρα,αν μια μερα παρω
ενα απο αυτα τα λιμπιστικα δαχτυλακια και το φαω;

Υ.Γ2...Κρατας μυστικο;
Οι Morcheeba βγαλαν εναν πολυ ωραιο δισκο και θα τον βρεις εδω.
Η P.J.Harvey,επισης και τσιμπα τον εδω.
Και οι αγαπημενοι μου Marlango βγαζουν σε λιγες μερες καινουργιο δισκο.
Παρε μια γευση εδω.


Τα φιλια μου.

Εχω ερωτηση για τα αγορια.

Αν παρω ενα αφρο πολυουρεθανης και γεμισω την εξατμιση του γειτονα-που με κανει να θελω τον σκοτωσω με καθε μεσο που εχω,τις εικοσι χιλιαδες φορες την ημερα που περναει κατω απο το σπιτι μου-θα παθει κατι οταν το βαλει μπροστα;
Θα το καταλαβει πριν ξεκινησει ή θα εκραγει το μηχανακι στα πρωτα 10 μετρα;
Ή απλως θα σκασει η γαμω-εξατμιση και θα ηρεμησει το κεφαλι ολης της γειτονιας;
Πειτε μου,πλιζ...εχω φρικαρει με τον καγκουρα.


Y.Γ....Eδω θα βρειτε τον καινουργιο δισκο του Devendra.
Λουκουμι.

Η Γλυκεια Συμμορια...

...ηταν ενα βινυλιο που εψαχνα για πολλα χρονια. Τη μουσικη αλλα και την ταινια,την ειχα λατρεψει οταν ημουν σε τρυφερη ηλικια ακομα και αυτο εξ'αιτιας ενος μεγαλου μου ερωτα. Εχω αναφερει την ταινια πολλες φορες εδω μεσα.
Σημερα εμαθα οτι εφυγε ο σκηνοθετης της, ο Νικος Νικολαιδης,και ειναι σαν εφυγε μαζι και ενα μεγαλο κομματι της εφηβειας μου.

Αν δεν εχεις δει την ταινια,δες την εδω.
Και καταλαβε τον ιδιαιτερο τροπο που ειχε ο Νικολαιδης να μιλαει για τα πιο απλα αλλα και τα πιο σοβαρα πραγματα.

Τοσα τραγουδια...

...οσες και οι βροντες που ακουστηκαν πριν απο λιγο στη Θεσσαλονικη.

**1..."Όσα μας είπανε, τα 'χαμε μάθει

κι όσα ξεμείνανε, τα 'χουμε πάθει."

**2..."Θα τη ζητώ, δε θα την βρίσκω πουθενά."

**3..."Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ'αφησεις."

**4..."Πικρός,γλυκός,καημός η αγάπη μου."

**5..."Μια νυχτα μονο ταξε μου,φαρμακια αν θελεις σταξε μου μετα."


Φιλια και καλησπερες....παω για φθινοπωρινο καφεδακι.

Βραδυ Κυριακης.

Καθως εστριψα απο τον περιφεριακο προς το Θεατρο Δασους,επεσα σε μποτιλιαρισμα. Δεν περιμενα οτι μια τετοια εκδηλωση να προκαλεσει μποτιλιαρισμα ειναι η αληθεια. Καθως παρκαρα μεσα στο δασος,εσκασε μυτη ενας πιτσιρικος. Κρατουσε φελιζολ για τις κερκιδες.
-Θα παρεις,κυρια;
-Δωσε 2.Ποσο κανουν;
-2 ευρω,κυρια,για να μην καθεστε κατω.
-Αντε καλα...περιμενε να ψαξω για ψιλα.(αρχιζουμε να ψαχνομαστε για ψιλα και αυτος μες τη χαρα,μας πιανει την κουβεντα.)
-Τα τελευταια τα δωσαμε στο περιπτερο,του λεμε,για να παρουμε καπνο.
-Καπνοοοο;Γιατι,για να βαλετε φωτια;(ασχετο,αλλα εκει πηγε το μυαλο του.)
-Οχι βρε...δεν πρεπει να βαζουμε φωτια.Ουτε εμεις,ουτε εσυ,ουτε κανενας.
-Ουτε αν σου δωσει καποιος λεφτα;
-Γιατι,σου εδωσε κανεις λεφτα για να βαλεις φωτια;
-Οχι,αλλα,να....
Εκει αρχισε να τα μασαει λιγο,πηρε το διευρω και αξαφανιστηκε.

Πλησιαζοντας το θεατρο φυσικα πουλουσαν τα φελιζολ φθηνοτερα αλλα εχε χαρη που ηταν συμπαθητικος.Ασκοπα βεβαια-τα φελιζολ- γιατι μετα απο λιγο μοιραζαν πολιτικα φυλλαδια και θα χρησιμευαν καλλιστα για τον ιδιο σκοπο αλλα εχε χαρη που ουτε να τα κατσω δεν ηθελα.

Μεσα ηταν ομορφα.Ειχε ωραια,δροσερη βραδυα και ο οριζοντας -αν και συννεφιασμενος-ηταν πεντακαθαρος.
Βλεπαμε τα παραλια του Ολυμπου και τον κοκκινο ουρανο.
Πεσαν τα φωτα και αρχισε η Aida.Πρωτη στη ζωη μου,που θα ελεγε και η ανηψια μου.
Εκει,στο ψηλοτερο διαζωμα,με εσενα,εβλεπα τον Ολυμπο να αστραφτει,την πολη κατω ηρεμη και ανησυχη ταυτοχρονα και ενοιωσα-σαν μεσα σε καταφυγιο ενα πραγμα-οτι δεν πρεπει να περιμενω να γερασω-οπως νομιζα-για να δω Οπερα.
Και δεν μ'ενοιαξε καν που μας επιασε βροχη και δεν ολοκληρωθηκε η παρασταση.
Ηταν πιο ολοκληρη απο ποτε.

Y.Γ... Φιλια και καλημερες.