Thursday, November 30, 2006

Οταν οι buena vista social club...

... εχουν κεφια κανουν κατι περιεργα και ομορφα πραγματα.

Κανουν δηλαδη οτι κανει και ο Cave οταν εχει κεφια.

Οπως και εγω δηλαδη,οταν εχω κεφια φοραω τις καλτσες μου αναποδα,αγοραζω δωρα,φτιαχνω ζεστες σοκολατες με αρωμα καρυδας και πολλα cd για τους φιλους μου,γελαω πολυ και πειραζω τους παντες.
Αλλα σημερα δεν εχω και πολλα κεφια,οποτε δεν εχω και πολλα να πω...
Καλησπερες και ζεστα φιλια.

Υ.Γ...Βρες ολο το δισκο εδω και μην το πεις πουθενα,ναι;


**Update P.S.....και αφου δεν εχεις κεφια γιατι δεν ανεβαζεις κι'αλλα ρε τσιγκουνα;
(Για σενα που σου αρεσουν αυτα και μου τη λες για τα tags.)
**1(αυτο μ'αρεσει πολυυυυυ)
**2
**3
**4

Wednesday, November 29, 2006

Oταν ξεκιναει...

...η μερα σου,μ'αυτο,κατι μαγικο συμβαινει.
Εχει συννεφια και εσυ βλεπεις ηλιο.
Εχει κινηση και εσυ νομιζεις οτι πας βολτα.
Πας για φυσιοθεραπεια και εχει την αισθηση οτι πας για μασαζ.

Αλλα βεβαια,αν το συνδιασεις με αυτο,τοτε τα πραγματα μπορει να ειναι χειροτερα.

Και ακομα χειροτερα θα ειναι,αν μετα κολλησεις αυτο.
Διοτι τοτε,στο υπογραφω...ολη τη μερα θα πετας .
Τι;Δεν με πιστευεις;

Καλημερες και φιλια.


Υ.Γ...στη φωτο το βαφτηστιρι μου,οταν του λεω κατι τετοια και δεν με πιστευει.

Monday, November 27, 2006

Six day's.


"Tomorrow
never comes
until it's too late."






Το ξερω οτι συμφωνεις.
Και αμα τολμας,ακουσε το,δυο φορες.



Τα φιλια μου.

Friday, November 24, 2006

Βραδυες...

...με φιλους. Ομορφες. Πολυ. Συνεχομενα ξενυχτια σε μια Θεσσαλονικη που μου φαινεται πανεμορφη τις τελευταιες μερες .Εχει γεμισει ομορφο κοσμο που βρεχεται χωρις να γκρινιαζει. Μπλεκεται σε κινηση και δεν τον νοιαζει. Χορευει με ομορφες μουσικες. Επικοινωνει με ματιες και στηνυγειαμας.
Λεει τα σωψυχα του ακοπα,πανω απο ουισκια με δυο παγους και ξαφνου οι παγοι λειωνουν. Και οι νυχτες συνεχιζουν να ειναι ομορφες γιατι απλα καποιος πιανει το χερι σου στο σινεμα και σε φιλαει γλυκα στο μαγουλο οταν του λες τον πονο σου. Και κανεις και εσυ το ιδιο οταν σου λεει το δικο του.

Αλλα δεν ειναι μονο αυτα. Ειναι και οι φιλοι που γιναν μια συμμορια και μαρκαραν ενα κομματι του σωματος τους για να μην χαθουν ποτε. Ειναι αυτοι που βλεπεις μετα απο πολυ καιρο και σου ψιθυριζουν στο αυτι, σε πεθυμησα, λιγο πριν σε φιλησουν στο λαιμο. Αυτοι που ειναι μακρυα αλλα ξερεις οτι παντα θα ειναι κοντα σου.

Ζεστα χερια σαν βαλεριανα-καργα χαλαρωτικα. Αλκοολ και καπνος και "μην καπνιζεις τοσο αφου ο λαιμος σου ειναι χαλια". Και δεν με νοιαζει ο λαιμος αλλα με νοιαζει που με νοιαζεσαι. Και μ'αγαπας.
Χαμογελα. Γελια. Βλεμματα. Αγκαλιες. Φιλια.
Χιλιες φορες πιο δυνατα απο το καθε χαλαρωτικο.
Μουσικες σαν ανασες.
Βραδυες με φιλους. Ομορφες. Πολυ.



Υ.Γ...η συμμορια ετοιμαζει weekend στο Βελιγραδι...ευπροσδεκτη καθε πληροφορια.
Y.Γ2...το πινακακι ειναι του Αλαφουζου και εχω την τιμη να το εχω στο σπιτι μου.
Υ.Γ3...τα φιλια μου.

Wednesday, November 22, 2006

Faithless(ταιριαζει και με το προηγουμενο ποστ.)

Ισως ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος που λατρεψε το Νo Roots οσο κανενα αλλο αλμπουμ τους.Ψεμματα,τοσο οσο το Outrospective.
Εκανα το Miss U less και το No roots σημαια μου.
Και νομιζα οτι ποτε δεν θα με ξανασυγκινησουν τοσο.
Αλλα εδω και πολλες μερες εχω φαει μεγααααααλο κολλημα.
Ξανα.Και ξανα.Και ξανα...και ξανα!

Και επειδη εκλεψα ενα λινκακι για την κοπελια ,
το αφηνω πισω απο τη γλαστρα και για σενα.
Μην εισαι χαζο,τσιμπα το και ακου τερμα το Last This Day.
Και κανε μου τη χαρη να δωσεις βαση στους στιχους του To Αll Νew Αrrivals.

Ερωτας.

Αληθινος,απροσιτος,καταπιεστικος,
αξεπεραστος,επωδυνος,ανωφελος,παιδικος,
φευγατος,ολοκληρωτικος,υποχθονιος,
μελλοντικος,ιδανικος,απαγορευμενος, ανολοκληρωτος,εκστατικος,
αναλγητικος...αλλα οπως και να'χει,ερωτας.

Αυτη τη στιγμη καποιοι εκει εξω χαιρονται τον ερωτα τους.
Καποιοι κλαινε για τον ερωτα.
Καποιοι αρνουνται τον ερωτα.
Καποιοι πληρωνουν για τον ερωτα.
Καποιοι επιθυμουν τον ερωτα.
Και καποιοι σκοτωνουν για τον ερωτα.

Loving you...Not(!) loving you.
Need you...Not(!) need you,
Want you...Not(!) want you.

Πολλες Μορφες.Πολλες Ιδιοτητες.Πολλα Χαρακτηριστικα.
Ακου παρακατω και διαλεξε ποιο σου ταιριαζει...καποιοι τα λενε καλυτερα απο μενα.

Φοβος.
Απορριψη.
Υποθεση.
Επιμονη.
Αναλγησια.
Γητεια.
Χρονος.
Χωρισμος.
Υπερβολη.
Ευτυχια.

Καληνυχτες,καλημερες και μπολικα φιλια εκει εξω.
(Και η μουσικη συνεχιζει να ειναι ο απολυτος ερωτας.)

Sunday, November 19, 2006

Μετα απο ενα μηνα...

...ταλαιπωριας,η adsl μου επανηλθε.

Οποτε καλη Κυριακη να εχουμε-αν και η ζωη συνεχιζει να ειναι δυσκολη.

Φιλια και γλυκες καλημερες.



Υ.Γ..."Εχεις πιει δυσκολους καφεδες,εχεις στριψει τσιγαρα που εμοιαζαν βουνα,
εχεις δωσει φιλια που τα νομιζες μαχες."

Χρηστος Βακαλοπουλος

Friday, November 17, 2006

Ζηλευω τους ανθρωπους...

...που εχουν ψυχικες αντοχες.Που μπορουν να ξεχνανε ευκολα,ανθρωπους και καταστασεις,συναισθηματα και κουβεντες.
Αν βουτηξω την καρδια μου στην πισσα,θα γινει σκληρη και δυνατη οπως πρεπει να ειναι;
Αν την βγαλω τελειως,μηπως θα ειναι καλυτερα.(who needs a heart anyway.)
Θα λεγομαι ακομα ανθρωπος;



Υ.Γ...(sms που δεν σταλθηκε.)
Μονο ενα πραγμα δεν εχω καταλαβει ακομη...με τον εαυτο σου παλευεις ή με μενα;

Thursday, November 16, 2006

Με πατησε τρενο;

Κατι τετοιο πρεπει να ητανε.Ενας καρβουνιαρης,περασε αργα και βασανιστικα πανω απο το σωμα μου.Αλλα κατσε....τωρα αρχιζω και θυμαμαι.
Ο φυσιοθεραπευτης ειναι αμειλικτος.Οι μαλακιες πληρωνονται,μου λεει.
Ενω με τσουρουφλιζει με ρευματα,ακουω τα βηματα του στο διαδρομο και νοιωθω να πλησιαζει-οχι τοσο απο τα βηματα,αλλα απο τις φωνες των αλλων συμβασανιζομενων.Ερχεται-μπορω να λιποθυμησω τωρα.
Εισαι ετοιμη,με ρωταει και χαμογελαει.Αλλα εγω αυτο το χαμογελο το ξερω-αλλα δεν θυμαμαι σε ποιο θριλερ το εχω δει.
Βγαζει τα ρευματα,πλησιαζει τα χερια του.-Φλασια!Η Βιουγιουκλακη δεμενη σε υπογα,αιματα στο στομα της,τα μαλλια της μπερδεμενα,τα γονατα πληγωμενα-αυθορμητα ψελιζω,"Δεν θα μιλησω!Δεν θα μιλησω!"
Με κοιταει περιεργα,με ξερει και απο περσι αλλα θα νομιζει οτι τα'χω χασει ακομα περισσοτερο.
Τι λες,με ρωταει...Συγγνωμη,δεν θα πονεσω,ηθελα να πω.
Μετα απο πεντε δευτερα με εχουν ακουσει σ'ολο το τετραγωνο.
Αααχ,Θεε μου,ουρλιαζω.Ναι,μου λεει,ετσι με φωναζουν συνηθως...καμια φορα και Παναγια μου,αλλα γυριζω.
Δεν τολμω να σκεφτω οτι το ιδιο αστειο ακουγα και ενα χρονο πριν,γιατι νοιωθω να σβηνω.Ποναωωωωωωωωωωωωωω!

Tuesday, November 14, 2006

Καλα,δε λεω;




Μερικες φορες,

δεν θελεις και πολλα,

για να 'ναι καλη η μερα σου.

Αποψε ομως,ειναι ομορφη και η νυχτα.




Φιλια και καλησπερες.

Saturday, November 11, 2006

Και της το ειπα...

...το να πηγαινεις στο cosmos Σαββατο πρωι,ειναι σαν να θες να εισαι τα Θεοφανια διπλα στον παπα,που θα πεταξει το σταυρο.
Δεν μ'ακουσε....στο παρκινγκ μια γυναικα εβλεπε φαντασματα και μας ρωτουσε για μικρα παιδια που περπατουσαν αναμεσα στ'αυτοκινητα.
Ανατριχιασα.Παρ'ολ'αυτα μπηκαμε.Και βγηκαμε.
Ελα ομως που επρεπε οπωσδηποτε να ψωνισω τα τροφιμα για το αυριανο τραπεζι και επρεπε να παω σε μεγαλο σουπερ μαρκετ,που θα μου επετρεπε να ψωνισω απο κρεας και λαχανικα μεχρι τα ξυλακια για το κινεζικο-διοτι η τεμπελια μου,τ'αφησε ολα για το τελος-.
Και φυσικα ενω ηθελε καφε στο cosmos,στο carrefour δεν ηρθε μαζι μου.Γιατι λεει οτι το να πηγαινεις εκει Σαββατο μεσημερι ειναι σαν να πηγαινεις στα εγκαινια του ΙΚΕΑ-πραγμα που το εχουμε κανει και πιστεψτε με ηταν τραγικο-αρα ειχε δικιο.
Αφου τραβηξα το γολγοθα μονη μου,στο παρκινγκ κοντεψα να τρακαρω μ'εναν παππου,πανω απο 80 χρονων,που ηρθε απο το πουθενα κατα πανω μου.Ο παππους στα νιατα του πρεπει ηταν κατι παραπανω απο τον Πολ Νιουμαν και χρησιμοποιησε τη γοητεια του για να μην ακουσει καντηλια-και το ηξερε οτι δεν θ'ακουσει,ηταν απολυτα σιγουρος για τον εαυτο του.Και μου αρεσε αυτο.Πολυ.Γιατι και καντηλια δεν εριξα αλλα και ειδα το καλυτερο ανδρικο χαμογελο που εχω δει τους τελευταιους μηνες.Και ας ηταν 80 χρονων χαμογελο.

Φιλια πολλα-καταλληλα προς καταναλωση.

Thursday, November 09, 2006

Περπαταω...

...ωρες και ωρες.Το κεντρο μ'αρεσει.
Πρωι,μεσημερι,βραδυ.
Μ'αρεσει πολυ.
Βαζω τ'ακουστικα στ'αυτια και παω.
Δες χρωμα.Κρυβουν και οι πολεις εκπληξεις.
Η Θεσσαλονικη ζει το μηνα των πιο ωραιων ηλιοβασιλεματων.
Καθε απογευμα και μια ζωγραφια.
Τι ν'αποτυπωσεις και τι ν'αφησεις.
Βαζω το soundtrack και η πολη βαζει την ταινια.
Και στ'αληθεια ειναι υπεροχα.Κατα τ'αλλα,τα κρασια διαδεχονται τους καφεδες και τα ποτα τα κρασια.
Ομορφα,ζεστα,χωρις αγχος και βιασυνη.Ολα θα παρουν το δρομο τους,αρκει που ειμαι εδω.
Και ας πεταει το μυαλο μου μακρυα και κοντα ταυτοχρονα.
Καταλαβαινεις;

Καλησπερες και φιλια.

Υ.Γ...σημερα η ανηψια μου γινεται τεσσαρων.Και συνεχιζει καθε μερα να μου φερνει δακρυα στα ματια.Ευχομαι για παντα.

Monday, November 06, 2006

Λεει η Μυρτω...

εδω

"...για πες μου λοιπον μαμα,εσυ που παντα ολα τα ηξερες,πες μου να μαθω,πως τ'αστερια γινονται αστερια δυνατα,πως γινεται να μην τρωνε τα νυχια τους και να μην παιζουν με τα ξεφτια κατω απο το τραπεζι,πες μου ωραια μου,εσυ,η πιο ωραια τ'Ουρανου και της Γης,που αν γεννιοσουν ξανα,παλι αστρο θα γεννιοσουν,πες μου να μαθω πως βγαινουν τ'αστερακια στη μεγαλη βολτα,σοβαρα-σοβαρα,με το λευκο τους δερμα και τουτη τη γευση στο στομα,
πες μου μαμα Αστρο,πως αγαπουν και πως ησυχαζουν τ'αστερια και μεγαλωνουν και καταλαβαινουν,γιατι δεν ξερω πως μεγαλωνουν και να μην σου πω κιολας πως δεν θελω να καταλαβω τιποτα,
πες μου μαμα Αστρο,κραταω καλα το πιρουνι και μηπως κανω λαθος στο ποτηρι του κρασιου;
Για πες μου λοιπον μαμα,ποιανου ειναι η θαλασσα;Θα το μαθω ποτε ή μηπως θα σβησω χωρις να τη δω;
Ψαξε εσυ που μ'αγαπας,ψαξε στα κουτια με τα ζωγραφιστα τετραδια και βρες γιατι γινονται ολα αλλ'αντ'αλλων,γιατι φευγουν οι φιλοι μου και μετα τιποτα,ουτε φωνη ουτε ακροαση,
για πες μου λοιπον μαμα,εσυ που ξερεις και παντα ολα τα'ξερες...
ειμαι αρκετος για να μ'αγαπησουν καποτε και μενα,ως την ακρη τ'Ουρανου;"

Sunday, November 05, 2006

Ασκοπες ερωτησεις.




-Αν μπορουσες να διαλεξεις,τι θα ηθελες;
Να πετας ή να εισαι αορατη;


-Να'μαι ευτυχισμενη.

Wednesday, November 01, 2006

Τελικα...

...ισως και να μην ειναι ψεμματα.Ισως και να υπαρχει αυτη η περιφημη νεραϊδοχωρα.Εκει που το πικρο γινεται γλυκο.Εκει που το κρυο γινεται θερμοτητα σωματος.Εκει που η μουσικη συναντα τα πιο ειδικα σ'αυτην,κυτταρα του εγκεφαλου και κανει τη ζωη σου να μοιαζει με καποιον απο τους 21 Ουγγαρεζικους Χορους,του Brahms.Εκει που τα ομορφα σχεδια γινονται κομματι του σωματος σου και θες και αλλα,και αλλα,και αλλα.Εκει που το φεγγαρι συνανταει τον ηλιο.Εκει που ο ουρανος συνανταει επιτελους τη θαλασσα και γινονται το πιο ομορφο παραμυθι.
Εκει που δεν εχει σημασια το τελος αλλα μονο το ταξιδι.
Γιατι τι θα ειμασταν σ'αυτο τον κοσμο αν κυνηγουσαμε μονο το τελος;...Νεκροι,υποθετω.
Και οπως θες παρ'το αυτο.

Τα φιλια μου.


Υ.Γ...στη φωτο ειναι η Γ.στη νεραϊδοχωρα,την ωρα που κυνηγαει λιβελουλες.
(και ναι,ειναι αληθινη...και η φωτο και η Χωρα.)
:)