Saturday, July 30, 2005

Thursday, July 28, 2005

Καλοκαιρι 2005...

Το πρωι...
...και το βραδυ.

update Υ.Γ...(δεχτηκα παραπονα για το μεγεθος της δευτερης φωτογραφιας και τη μεγαλωσα λιγο.Το ακεφαλο πλασμα ειμαι εγω.)

Tuesday, July 26, 2005

Περιεργη νυχτα...

...τυλιγμενη με απιστευτη υγρασια.Και στο μυαλο μου και στο σωμα μου.Νοιωθω να κολλαω,να λειωνω,να καιγομαι.Αραγε θα ερθουν μερες που θα λεω πως ναι...ειμαι καλα!?

Καλημερες.

Υ.Γ..."Φίλα με να κοιμηθώ, θέλω να σ' ονειρευτώ
Σ' ένα ταξίδι να φύγουμε κι οι δυο."

Friday, July 22, 2005

Θα ηθελα να μην ειχε πεθανει...

ο Χρηστος Βακαλοπουλος ή τουλαχιστον να μην ειχα διαβασει ολα του τα βιβλια(ξανα και ξανα και ξανα).




«Σημερα πηγαμε στην κορυφη του βουνου καί ηταν όπως θα πρεπει να είναι στην Αφρικη,καί κατω από μια μαυρη πετρα βρηκα ένα φιδι.Στην αρχη ηταν στρογγυλο καί μετα λεπτυνε καί εγινε μακρυ σαν το μαχαιρι της κουζινας.
Εγω ανοιξα τα ποδια μου καί το φιδι περασε αναμεσα χωρις να κανει θορυβο,βγαζοντας εξω τη γλωσσα του.Υστερα του ηρθε να εξαφανιστει καί εστρεψε γρηγορα το μονοπατι.Αραγε μ’αγαπαει αυτό το φιδι ή περασε χωρις να με δει;Tην επομενη φορα θα το ρωτησω.

>>Εδώ στο βουνο είναι πολύ ευχαριστα,κατω από τις λευκες,αυτές που είναι λιγο πιο πανω από το ξενοδοχειο,αλλα ολοι καθονται αντι να περπατανε προς τα εκει,προτιμανε να κοιμουνται αντι να τους αρεσουν οι βολτες.Εκει ειδα μια παρεα παιδια που επαιζαν κιθαρες φορωντας κασκετα,ειδα έναν ψηλο με μικρο κασκετο που ολο του εφευγε.Μια μελισσα ηρθε να τους ενοχλησει καί ο ψηλος την κυνηγησε χτυπωντας την με εφημεριδες καί εγω γελασα παρα πολύ με τις περιπετειες της κακιας μελισσας.Γιατι δεν τους αφηνε ησυχους να παιξουν μουσικη καί τους τσιμπουσε;Μπορει η μελισσα αυτή να μην ακουει ποτε μουσικη.Μπορει καί τα παιδια να παιζουν τραγουδια που δεν αρεσουν στη μελισσα,υπαρχει όμως πολυς χωρος κατω από τος λευκες,αυτό πηγα καί τους ειπα.

>>Φανταζομαι ότι στην Αφρικη οι ανθρωποι τα αγαπανε τα ζωα,γιατι τα ζωα είναι πιο πολλα από αυτους,κι ετσι καταλαβαινουν ότι πρωτα ηταν τα ζωα καί μετα αυτοι!Ετσι αισθανονται λιγο σαν φιλοξενουμενοι,όπως η θεια μου που ηρθε να μας δει στην εξοχη καί εμεινε στο δωματιο της μαμας.Εγω ο μπαμπας καί ο αδελφος μου μειναμε στο άλλο δωματιο καί το βραδυ παιξαμε ένα παιχνιδι με χαρτια.Τα χαρτια είναι χρωματιστα καί παριστανουν φιγουρες από ζωα της Αφρικης καί ευγενεις που ζουν εκει.Όλα τα ζωα καί οι ανθρωποι είναι διπλοι,εχουν δηλαδη δυο κεφαλια,που το ένα κοιταζει πανω καί το άλλο κατω.Το ιδιο συμβαινει καί με τα χερια τους,αλλα δεν εχουν ποδια να τους ενοχλουν,κι αυτό είναι παρα πολύ καλο.Εγω δεν ξερω που να βαλω τα ποδια μου,τα βρισκω πολύ ενοχλητικα,καί μονο όταν περασε από κατω το φιδι καταλαβα ότι επρεπε να ειμαι ψηλα για να μπορεσει το φιδι να περασει αναμεσα.

>>Εκτος από χαρτια παιζουμε καί αλλα παιχνιδια με τα παιδια στο ξενοδοχειο καί βλεπουμε πολύ τηλεοραση,τον Αγιο καί μια εκπομπη με πιστολια.Ο Αγιος είναι ο καλυτερος,γιατι πανω από το κεφαλι του λαμπει ένας φωτεινος κυκλος καί ο Αγιος τον κοιταζει,μετα κοιταζει εμας καί χαμογελαει.Ο αδελφος μου μου ειπε ότι ο Αγιος είναι ο Ροτζερ Μουρ,ενας Αγγλος ηθοποιος,κι εγω εκανα ότι τον πιστευω για να μην τον απογοητεψω.Είναι γνωστο ότι ο Αγιος είναι ενας πρακτορας της Αγγλικης κυβερνησης,που καμια φορα μεταμφιεζεται σε Αγγλο ηθοποιο Ροτζερ Μουρ καί παιζει στην τηλεοραση για να μπερδευει τους εχθρους.Αυτό ολοι το καταλαβαν καί μονο ο αδελφος μου που ασχολειται με αριθμητικη δεν μπορει να το καταλαβει.Υπαρχουν παρα πολύ χαζοι γυρω μου,αλλα δεν τους το λεω ότι είναι χαζοι,γιατι είναι τοσο χαζοι που μπορει να θυμωσουν.

>>Εκτος από το φιδι καί τη μελισσα συναντησα καί ένα άλλο ζωο,τον γατο Πυρρο.Είναι μαυροασπρος με μασκα.Τον εχει ένα παιδι που λεγεται Μπαμπης.Τον εχει μαθει να σηκωνει το αριστερο ποδι όταν ο Μπαμπης πλησιαζει προς το μερος του μια ξυλινη κουταλα.Ο Πυρρος βαριεται καί σηκωνει το ποδι του μονο καί μονο για να μην νομιζει ο Μπαμπης ότι δεν τον καταλαβαινει.

>>Ο Πυρρος εχει μεγαλα σχεδια.Τον ειδα προχθες που σκαλιζε με το ποδι του μεσα σε μια γλαστρα,καί πιστευω ότι εκει εχει κρυψει τα μυστικα του οπλα.Είναι πολύ ευκινητος καί ανεβαινει οπου θελει,ειμαι λοιπον σιγουρη πως όταν δεν τον βλεπει κανεις χρησιμοποιει ένα μικροσκοπικο πιστολι που εχουν φτιαξει σε ένα εργαστηριο στα μετρα του καί κανει διαφορα πραγματα όπως ο Αγιος.Γι’αυτό μια μερα που τον ειδα να ερχεται καί του φωναξα:’’Πυρρο,μην κρυβεσαι,χρησιμοποιεις πιστολι καί το εχω καταλαβει’’φωναζοντας οσο πιο δυνατα μπορουσα,αυτος το εβαλε στα ποδια,γιατι ημουν η πρωτη που τον ειχε αποκαλυψει.

>>Τον Πυρρο τον συμπαθω πολύ,γιατι είναι ο μονος από οσους ξερω που δεν μιλαει.Δεν μιλαει καθολου,καί ισως γι’αυτό δεν τον υποχρεωνουν να διαβαζει καί να γραφει.Εγω παντα πιστευα ότι οσο πιο πολύ διαβαζει καί γραφει κανεις,τοσο λιγοτερο μαθαινει να βλεπει καί στο τελος ουτε βλεπει ουτε ακουει τιποτα,ενώ ο Πυρρος φαινεται πολύ προσεκτικος σ’οσα συμβαινουν γυρω του καί αντιδρα με μεγαλη ετοιμοτητα,που δεν την εχει ο αδελφος μου,ουτε η μαμα μου,ουτε κανεις.Καί ο Πυρρος,ενώ ακουει αυτους που μιλανε,δεν θελει να τους κανει τη χαρη να τους απαντησει κι ετσι γλυτωνει απ’ολους τους τσακωμους.Μονο όταν του ειπα για το πιστολι εδειξε ότι καταλαβε,γιατι ξαφνιαστηκε .Ειμαι πολύ περηφανη γι’αυτο.>>




Υ.Γ....την καλησπερα μου και τα φιλια μου.

Tuesday, July 19, 2005

Τις τελευταιες μερες...

...ξυπναω με ουρλιαχτα και φοβερους πονους απο κραμπες.Το παθαινα και παλιοτερα αλλα τωρα πιστεψτε με....το να παθαινεις κραμπα σε φρεσκοεγχειρισμενο ποδι ειναι οτι χειροτερο μπορει να σου συμβει.Ξυπνησα λοιπον γυρω στις 9 με αυτον το φρικτο τροπο.Φυσικα μετα εχασα τον-πολυτιμο-υπνο μου και ανοιξα λιγο την τηλεοραση μπας και νυσταξω.
Με εκπληξη ειδα οτι στο ετ1 ειχε τη Φρουτοπια.Νευριαζω που δεν τα εντοπιζω αυτα νωριτερα-αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα.
Ειχε λοιπον επεισοδειο που ο Πικος Απικος-ο δαιμονιος δημοσιογραφος-ειδε στο δρομο κατι κοκκινες κυλιδες και του φανηκαν υποπτες μιας και ψαχνει να βρει γιατι εξαφανιστηκε ο Μανωλης ο Μαναβης.Αρχισε να τις ακολουθει-περασε απο εναν τοιχο που εγραφε "Η φρουτοπια ανηκει στα φρουτα"και απο κατω ειχε το αναρχικο Α-και τελικα ειδε οτι οι κυλιδες ηταν τα δακρυα του Ροδολφου του παντζαριου.Ο οποιος εκλαιγε γιατι ντρεποταν που ηταν κοκκινος.Σε καποια φαση περασε και η Ματα η ντοματα απο τη σκηνη και εγω ηθελα να περασω ολη μου τη μερα με αυτον τον τροπο.Να ειμαι ξαπλωμενη και να βλεπω φρουτοπια.Καλημερα μας,καλημερα μας.

Monday, July 18, 2005

Δεν ποθουμε...

...το αντικειμενο του ποθου μας αλλα τον ιδιο μας τον ποθο, λεει ο Νιτσε,και εγω ψαχνω βαθια μεσα μου να θυμηθω τι ειναι ποθος.



Υ.Γ....."Τα χρόνια είν' αμέτρητα μα είν' η ζωή μικρή
Συνήθισα να σ' αγαπώ συνήθισες και συ."

Friday, July 15, 2005

Το μεσημερι...

...πηρα τηλεφωνο 3 φιλους που ειχα καιρο να τους ακουσω,τους ειπα οτι τους πεθυμησα και μετα εφτιαξε η μερα μου.

Την καληνυχτα ή την καλημερα μου.




Υ.Γ...."Μα πώς γίνεται αυτό το μικρό πετραδάκι
να βαραίνει σα βράχος την ανόητη καρδιά μου
να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα
τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου."

Monday, July 11, 2005

Το απολυτο καλοκαιρινο μου κολλημα.

"Ενας ανεμος καυτος
του ηλιου στεναγμος,
του πλοιου ο ρυθμος μας εφερε ως εδω
στην ακρη ενος απομακρου νησιου,στη σκια του φεγγαριου.

Καλοκαιρι αλμυρο
το σωμα σου υγρο
με γευση αλατιου
νερο θαλασσινο
με αρωμα γλυκο μεσημεριου.

Τα νησια,τα νησια
σαν καραβια ταξιδευουν στ'ανοιχτα,
τα βουνα,τα βουνα
σκεπασμενα με θυμαρια ευωδιαστα.

Κολυμπανε,κολυμπανε
στου οριζοντα την αβυσσο βουτανε
κολυμπανε,κολυμπανε
την αγαπη μας στο απειρο την πανε.

Στο βυθο,στο βυθο
της αγαπης μας κρυμμενο μυστικο,
φυλαχτο,φυλαχτο
βυθισμενο μες σε διαφανο νερο.

Ανεμωνες και γοργονες
πολιτειες βυθισμενες στους αιωνες
Φυσαλιδες,ηλιακτιδες
ασημενιες υποβρυχιες ελπιδες."

Κριστη Στασινοπουλου-τα νησια.

Sunday, July 10, 2005

Απαντησε μου...

"Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ, απάντησέ μου
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ απάντησέ μου
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;"

Friday, July 08, 2005

Σημερα στην παραλια...

...θυμηθηκα,πριν απο πολλα χρονια,μια παρεα 5-6 κοριτσιων που καναμε τα πρωτα μας αυτονομα βηματα.Εκει κοντα στα πρωτα χρονια του γυμνασιου.
Οι πρωτες εκδρομες,οι πρωτοι εξοδοι,τα πρωτα καρδιοχτυπια και πανω απ'ολα οι πρωτοι Φιλοι.Ειχαμε παει σε καποιο εξοχικο και ξαμολυθηκαμε στην παραλια.Παιξαμε,γελασαμε,μιλησαμε και μια απο αυτες τις φιλες πηγε λιγο παραπερα και εβαλε τα κλαμματα.Ενα κλαμα βουβο,εσωτερικο.Απ'αυτο που σε πλησιαζει οταν εισαι καλα.Οταν εχεις γελασει,χαρει και εισαι στην καλυτερη σου στιγμη.Τοτε σαν μικροσκοπικο συννεφακι ερχεται απο πανω σου και σου θυμιζει οτι πρεπει κατι τετοιες στιγμες να τις προσεχεις.Γιατι ειναι στιγμες ευτυχιας.Κ'ισως να μην ζησεις πολλες στη ζωη σου.Μετα απο χρονια καταλαβα οτι εκεινο το κλαμα ηταν κλαμα χαρας και συνειδητοποιησης.Οταν συνειδητοποιεις τι σημαινουν οι φιλοι στη ζωη σου το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να κλαψεις.Και να πεθανεις απο ευτυχια ισως.

Σημερα ειχα μια καλη μερα.Και σε καποια φαση δακρυσα και λιγο.

Καλημερα.


Υ.Γ....δεν θα ξεχασω ποτε και το δικο σου κλαμα.Ξερεις ποτε.

Wednesday, July 06, 2005

Οταν δεν ειμαι καλα...

...μαγειρευω.Και αυτες τις μερες δεν εχω βγει απο μια κουζινα.

Φιλια και καληνυχτες.


Υ.Γ...ή μηπως καλημερες?